Świetna książka. Choć spotkałem się z określeniem "reporterska", dla mnie była doskonałą lekcją historii Polski po 1945 roku. Zawiły, acz fascynujący temat główny został ukazany w taki sposób, że ma się wrażenie, że w końcu układa się on w logiczny ciąg wydarzeń. Może rzeczywiście czekałem na taką książkę po "Moim wieku" Wata i "Hańbie domowej" Trznadla. Większa perspektywa czasowa wyszła, moim zdaniem, zdecydowanie na zdrowie książce. Ciekawe są też bardzo tematy z lat 80. i 90. Podobnie jak w książce Domosławskiego o Kapuścińskim, i tutaj podoba mi się podejście do historii, w którym odrzuca się czarno-białe rozgraniczenia, a jednocześnie nie rozpływa w całkowitej moralnej względności. Ciekawym doświadczeniem było dla mnie (chyba po raz pierwszy) czytanie przypisów z takim samym zainteresowaniem jak tekstu głównego. W książce daje się wyczytać kilka paradoksalnych, spornych i zaskakujących kwestii, które poróżniły ludzi w zakresie ich stosunku do "ukąszonych" intelektualistów. Te akurat kwestie są stosunkowo młode (jak sprawa Herberta, utajony antysemityzm po 1989) i przyjdzie chyba poczekać kolejne 20-30 lat, żeby doczekały się równie dobrego opracowania. Zdecydowanie polecam.

Świetna książka. Choć spotkałem się z określeniem "reporterska", dla mnie była doskonałą lekcją historii Polski po 1945 roku. Zawiły, acz fascynujący temat główny został ukazany w taki sposób, że ma się wrażenie, że w końcu układa się on w logiczny ciąg wydarzeń. Może rzeczywiście czekałem na taką książkę po "Moim wieku" Wata i "Hańbie domowej" Trznadla. Większa...