- (…) O, idą nasze panie. Na sam ich widok od razu chce się „mmm”, nie? – Pomrukowi towarzyszył wyraźnie seksualny ruch ciała. McNabb uśmiechnął się szeroko, patrząc na idące korytarzem Peabody i Eve. A potem szybko spojrzał na Roarke’a. - To znaczy, ja „mmm” moją, a ty twoją. Nie żebym od razu chciał „mmm” panią porucznik, bo by mi skopała tyłek, a moje zakrwawione szczątki rzuciła tobie do zabawy, a na koniec Peabody wdeptałaby je w ziemię i podpaliła. Chodziło mi o to, że… - Wiem, o co ci chodziło – McNabb zawsze potrafił go rozbawić – I zgadzam się w całej rozciągłości, łącznie z zabawą zakrwawionymi szczątkami. Fascynujące kobiety. Pani porucznik – powiedział Roarke, gdy Eve zbliżyła się do niego długimi krokami. - Cieszę się, że obaj spędzacie miło czas, popijając i gawędząc. - Melduję, że informowałem Roarke’a o ostatnich aktualizacjach i przekazywałem pani rozkazy. - Mnie to wyglądało na ślinienie się i wlepianie pożądliwego wzroku. - Ach… to mogły być reakcje uboczne (…

- (…) O, idą nasze panie. Na sam ich widok od razu chce się „mmm”, nie? – Pomrukowi towarzyszył wyraźnie seksualny ruch ciała. McNabb uśmiec...

- No cóż, w takim razie… - Roarke poderwał się na równe nogi, gdy Mavis wydobyła pierś, do której natychmiast przyssała się Belle. – To ja już… Pójdę gdzieś indziej. Jego reakcja rozbawiła Mavis. Jej twarz się rozjaśniła. - Ona też chce śniadanie – powiedziała ze śmiechem.- Prawie wszyscy widzieli już moje piersi. - Chyba ci wspominałem, że są absolutnie urocze. Zastanawiam się czy nie powinienem… - Nie, usiądź. – Chichocząc Mavis sięgnęła po sok i wstała bez trudu, radząc sobie ze szklanką i dzieckiem przy piersi. – Zaraz się przyzwyczaisz a za chwileczkę wrócimy do siebie. Zwykle po śniadaniu ucinamy sobie drzemkę. Jak się czegoś dowiem o peruce lub produktach to dam znać. - Zrób to. Kiedy znów zostali sami, Roarke wbił wzrok w swój talerz. - Ciekawe dlaczego dziś rano zamówiłem sobie jajka sadzone żółtkiem do góry. - Bo wyglądają jak para ślicznych lśniących żółtych piersi – Uśmiechając się, Eve sięgnęła po kawałek bekonu – A Mavis, jak oboje pamiętamy, nieraz malowała swoje na żółto. - Za każdym razem, gdy karmi swoje dziecko, czuję się taki… zakłopotany. - Zdawało mi się, że zaraz wpadniesz w panikę. - Z lekka spanikowałem. To takie intymne. - Chyba oboje będziemy musieli sobie jakoś z tym radzić. A na razie zacznijmy się zbierać. Jedz te swoje cycuszki.

- No cóż, w takim razie… - Roarke poderwał się na równe nogi, gdy Mavis wydobyła pierś, do której natychmiast przyssała się Belle. – To ja j...

Nikt nie kłóci się równie regularnie i bezmyślnie jak rodzina.

Nikt nie kłóci się równie regularnie i bezmyślnie jak rodzina.