„Szara Wilczyca” to klasyka dla młodzieży. Warto jednak sięgnąć po tę powieść na każdym etapie życia, gdyż jest to proza ponadczasowa, dojrzała, piękna, w dodatku napisana kunsztownym językiem, jaki dziś w literaturze należy do rzadkości.

James Oliver Curwood jest pisarzem mojego dzieciństwa. Wychowałam się na jego książkach. Z wielkimi emocjami śledziłam perypetie poszukiwaczy złota, ale największe wrażenie zrobiły na mnie opowieści o zwierzętach. Szara Wilczyca to jedna z bohaterek, która na stałe zapisały się w mej pamięci.

Teraz, po wielu latach, sięgnęłam po powieść Curwooda z wielkim sentymentem, przede wszystkim dzięki wydawnictwu Zysk i S-ka, które z powodzeniem wznawia klasykę – i dla dorosłych, i dla dzieci oraz młodzieży.
Nie ukrywam, że wróciłam do „Szarej Wilczycy” z ogromnymi emocjami, które niezmiennie towarzyszyły mi od pierwszych do ostatnich stron, mimo iż pamiętałam większość treści oraz niezwykle wzruszający finał.

Na świeżo i dojrzale spojrzałam jednak na styl i język – wartości, których jako dziewczynka pewnie nie doceniałam. To niezwykłe, w jaki sposób autor opisuje faunę i florę Alaski – na taki kunszt stać tylko wielkich pisarzy.
Wszystkie opisy są tak sugestywne i plastyczne, że oddziałują na każdy zmysł odbiorcy. Niemal fizycznie odczuwa się mróz, przenikający wiatr, zimno, wilgoć, a nawet głód i niepokój zwierzęcych bohaterów.

Kim oni są? To niezwykła, niezapomniana para: Kazan, czyli mieszaniec wilka i psa, oraz jego okaleczona z czasem przez rysia, ale wierna i odważna towarzyszka, wilczyca, tytułowa bohaterka.
Ta dwójka przemierza setki kilometrów, przeżywając wiele niebezpiecznych przygód. Na swej drodze spotykają inne zwierzęta, z którymi nieraz przychodzi im walczyć. Czasem w ich życiu pojawiają się też ludzie.
Niestety, najczęściej okazują się oni najgorszymi wrogami. Kazanowi, który zaznał od nich wiele zła, kojarzą się przede wszystkim z przemocą, biciem, cierpieniem.
Wśród zwyrodnialców i wyrachowanych handlarzy trafiają się jednak i szlachetne jednostki, dzięki którym powieść wiele zyskuje w sferze emocjonalnej.

Wspólne życie Kazana i Szarej Wilczycy pełne jest niepewności, pułapek i niebezpieczeństw. Oboje opiekują się jednak sobą nawzajem i kochają miłością tak wierną, że mógłby jej pozazdrościć niejeden człowiek.

Z czystym sumieniem polecam wzruszającą opowieść o niezwykłej parze zwierząt i o bezwzględnej, ale jakże pięknej przyrodzie dalekiej Alaski.
W nowym wydaniu dodatkowym atutem są oryginalne, zwracające uwagę ilustracje Joanny Grudnik.

„Szara Wilczyca” to klasyka dla młodzieży. Warto jednak sięgnąć po tę powieść na każdym etapie życia, gdyż jest to proza ponadczasowa, dojrzała, piękna, w dodatku napisana kunsztownym językiem, jaki dziś w literaturze należy do rzadkości.

James Oliver Curwood jest pisarzem mojego dzieciństwa. Wychowałam się na jego książkach. Z wielkimi emocjami śledziłam perypetie...