240310 audio G8.
Piękna historia. Autor tak szczegółowo opisuje niektóre sceny (np. walk),że wszystko można sobie z łatwością wyobrazić. Tylko, że czasem boli... Mając na uwadze niektóre zaskakujące wydarzenia, do końca nie mogłem się domyślić jak skończy się ta historia. Żaden scenariusz nie był niemożliwy. Naprawdę jestem pod dużym wrażeniem. Słuchałem z zapartym tchem.
Trochę skojarzyło mi się z "Winnetou". Tam głównym bohaterem jest Old Shatterhand, a nie tytułowy bohater. Tu jest podobnie. To historia psa Kazana, który poznaje Szarą Wilczycę.

240310 audio G8.
Piękna historia. Autor tak szczegółowo opisuje niektóre sceny (np. walk),że wszystko można sobie z łatwością wyobrazić. Tylko, że czasem boli... Mając na uwadze niektóre zaskakujące wydarzenia, do końca nie mogłem się domyślić jak skończy się ta historia. Żaden scenariusz nie był niemożliwy. Naprawdę jestem pod dużym wrażeniem. Słuchałem z zapartym...

Co za dużo to niezdrowo.
Niby znam to powiedzenie, ale nie umiałam się powstrzymać przed sięgnięciem po jeszcze jedną książkę Curwooda.
Niestety przeholowałam.
1. Zamiast zadowolić się „Włóczęgami północy” i zostawić umiarkowaną już nostalgię w spokoju, totalnie się jej wyzbyłam. Przynajmniej do dzieł Curwooda.
2. Zamiast czerpać radość z przeżywania przygód Kazana i Szarej Wilczycy, rozmyślałam o schemacie, według którego te książki powstają. O powtarzalności cech i zachowań, którymi obdarzone są i zwierzęta, i ludzie, a także o pewnej matrycy zdarzeń i losów bohaterów.

Dlatego „Bari, syn Szarej Wilczycy” w chwili obecnej na powtórkę nie ma szans.

Ale ocena zostaje ta sprzed lat.

Przeczytane w 1990 i 2023

Co za dużo to niezdrowo.
Niby znam to powiedzenie, ale nie umiałam się powstrzymać przed sięgnięciem po jeszcze jedną książkę Curwooda.
Niestety przeholowałam.
1. Zamiast zadowolić się „Włóczęgami północy” i zostawić umiarkowaną już nostalgię w spokoju, totalnie się jej wyzbyłam. Przynajmniej do dzieł Curwooda.
2. Zamiast czerpać radość z przeżywania przygód Kazana i...

Książka ciekawa, opisująca nie tylko przyrodę, ale także człowieka . który nie jest pokazany w najlepszym świetle. Dlaczego ? Dlatego, że niestety bardzo często to właśnie człowiek jest bezlitosny, zły, wabiony zyskiem, żądzą pieniądza przeobraża się w prawdziwą bestię. I tutaj w ,,Szarej Wilczycy '' autor skonfrontował dwa różne oblicza - człowieka i zwierzęcia. Każde z żywych stworzeń ma dwa różne oblicza. Opis przyrody i zachowania ludzi- wyszło bardzo dobrze.
Jedynie co osobiście nie przypadło do gustu to historie niedokończone.....( teraz widzę, że jest kolejna część , kontynuacja książki o synu szarej wilczycy- Barim, to chociaż jedna z historii jest dokończona) autor dziwnie kończy poszczególne rozdziały. Co po za tym ? Książka mogła by być trochę dłuższa....:)

Książka ciekawa, opisująca nie tylko przyrodę, ale także człowieka . który nie jest pokazany w najlepszym świetle. Dlaczego ? Dlatego, że niestety bardzo często to właśnie człowiek jest bezlitosny, zły, wabiony zyskiem, żądzą pieniądza przeobraża się w prawdziwą bestię. I tutaj w ,,Szarej Wilczycy '' autor skonfrontował dwa różne oblicza - człowieka i zwierzęcia. Każde z...

Kolejne z dzieł mojego dzieciństwa, takie, które rozmarzyło mnie i pozwoliło trochę bardziej myśleć o przyrodzie przy dorastaniu :)

Kolejne z dzieł mojego dzieciństwa, takie, które rozmarzyło mnie i pozwoliło trochę bardziej myśleć o przyrodzie przy dorastaniu :)

Jedna z pierwszych ksiazek z dziecinstwa.
Opowiesc o dzikiej przyrodzie, z jednej strony nieco okrutna, z drugiej prawdziwa. Wpleciona ludzka niegodziwosc.
Pamietam, gdy w szkole sredniej podkreslano okolicznosci przyrody opisane w W Pustyni i w puszczy, a ksiazki Curwooda?
PS. Moj pies wabi sie Bari...

Jedna z pierwszych ksiazek z dziecinstwa.
Opowiesc o dzikiej przyrodzie, z jednej strony nieco okrutna, z drugiej prawdziwa. Wpleciona ludzka niegodziwosc.
Pamietam, gdy w szkole sredniej podkreslano okolicznosci przyrody opisane w W Pustyni i w puszczy, a ksiazki Curwooda?
PS. Moj pies wabi sie Bari...

Moja ukochana powieść z dzieciństwa. Chętnie do niej wracam.

Moja ukochana powieść z dzieciństwa. Chętnie do niej wracam.

W dzisiejszych czasach człowiekowi wydaje się, że żeby książki były intrygujące musi w nich być: superbohater, nadnaturalne moce, magia, niewyjaśnione zjawiska, świat po 2500 roku albo na innej planecie... Do wyboru...
Na szczęście jednak są jeszcze pozycje literackie, które pomimo braku tych wszystkich elementów potrafią być ciekawe i wciągające. Do nich należy "Szara wilczyca".
Autor opowiada historię Kazana (po części husky'ego, po części wilka) i jego tytułowej towarzyszki. W książce tak naprawdę nie ma niesamowicie wartkiej akcji, a mimo to czyta się ją bardzo przyjemnie i szybko. Bardzo podobał mi się sposób przedstawienia natury tych zwierząt. Nie wiem, na ile faktycznie jest to całkowity i prawdziwy obraz wilków (ponieważ pewne sytuacje nie do końca mi odpowiadały),natomiast mimo to trafiał on do mnie.
Mam nadzieję, że i "dzisiejsza" młodzież z przyjemnością zajrzy do tej, z pozoru nudnej, opowieści.
Ja ją gorąco polecam - nie tylko młodym.

W dzisiejszych czasach człowiekowi wydaje się, że żeby książki były intrygujące musi w nich być: superbohater, nadnaturalne moce, magia, niewyjaśnione zjawiska, świat po 2500 roku albo na innej planecie... Do wyboru...
Na szczęście jednak są jeszcze pozycje literackie, które pomimo braku tych wszystkich elementów potrafią być ciekawe i wciągające. Do nich należy "Szara...

Mały błąd, "Szara Wilczyca" ma drugą część o tytule "Bari - syn Szarej Wilczycy"

Mały błąd, "Szara Wilczyca" ma drugą część o tytule "Bari - syn Szarej Wilczycy"

To była moja ukochana lektura z dzieciństwa, a ostatnio postanowiłam ją odświeżyć.
Fabuła dotyczy życia Kazana - 3/4 husky, 1/4 wilka. Obserwujemy przepiękną przyrodę Kanady jego oczami, przeżywamy porażki i sukcesy zwierzęcia. Kazan ma za sobą doświadczenia związane z ludźmi i są one różne. Curwood pokazuje bezmyślne okrucieństwo ludzi wobec zwierząt, ale równoważy to pozytywnymi bohaterami. Wrażenie robią opisy przyrody i zachowania zwierząt. Kazan musi stoczyć walkę o Szarą Wilczycę, musi bronić swoich małych, swojego terenu, zdobywać pożywienie. Losy Kazana są splecione z życiem ludzkich bohaterów, w utworze pojawiają się piękne Indianki i surowi myśliwi, takie dawne klimaty powieści o Indianach i kowbojach :)
Bardzo mi odpowiadało i tak jest do dzisiaj, że fabuła jest prosta i mądra, z jasnym podziałem na dobro i zło, bez sentymentalizmu. Sceny z życia zwierząt, podczas których wygrywa silniejszy lub sprytniejszy, wydają mi się oczywistą prawdą, z którą powinni zapoznać się nastoletni czytelnicy.
Kiedy czytałam "Szarą Wilczycę" jako dziewczynka, przeżywałam uczucie między Kazanem a jego towarzyszką, nie dostrzegając zabiegu paralelizmu z losami ludzi w powieści. Czułam jednak, że autor chce mi przekazać, aby w życiu nie kombinować za bardzo, ufać swojemu instynktowi i podążać za tym, co dla nas ważne.
Bardzo dobra książka.

To była moja ukochana lektura z dzieciństwa, a ostatnio postanowiłam ją odświeżyć.
Fabuła dotyczy życia Kazana - 3/4 husky, 1/4 wilka. Obserwujemy przepiękną przyrodę Kanady jego oczami, przeżywamy porażki i sukcesy zwierzęcia. Kazan ma za sobą doświadczenia związane z ludźmi i są one różne. Curwood pokazuje bezmyślne okrucieństwo ludzi wobec zwierząt, ale równoważy to...

Piękna i wzruszająca powieśc.
Polecam

Piękna i wzruszająca powieśc.
Polecam