Książek Jamesa Olivera Curwood nie trzeba nikomu przedstawiać, „Szara Wilczyca” jest niezwykła. Opowiada historię Kazana niezwykłego mieszańca huskiego i wilka oraz jego partnerki tytułowej Szarej Wilczycy. To dramatyczna historia miłości mieszańca i wilczycy, którym przyszło żyć w bardzo trudnych warunkach północnoamerykańskiej puszczy. To historia pokazująca oddanie i poświęcenie, wzrusza i skłania do refleksji. Pochłania czytelnika i uwrażliwia na każdą istotę żywą, bowiem zasługuje ona na szacunek, o czym niejednokrotnie człowiek zapomina.

„Wiatr przywiał mu teraz woń znacznie ostrzejszą. Kazał natężył mięśnie, zebrał się w sobie i ruszył sanie z miejsca.”

Akcja książki dzieje się na dalekiej Alasce, imię naszego bohatera dosłownie można przetłumaczyć, jako „dziki pies”, chociaż na początku historii imię to wcale do niego nie pasuje. Wydaje nam się miłym i łagodnym pupilem, który łasy jest na wszelkie pieszczoty. W dalszej części okazuje się, że uratował pewną kobietę od niebezpieczeństwa. Szczęście nie trwa zbyt długo, bowiem Kazan zostaje przekazany niejakiemu Mac Cready’emu, który jest jednym z członków Królewskiej Policji Konnej. Jest to człowiek bezwzględny, rozbudza w zwierzęciu instynkt łowiecki, ponieważ ma podejrzenia, że zwierze jest mu dobrze znane. Rozpoznaje w nim swojego dawnego psa, którego nazywał Pedro. Spokojny zazwyczaj Kazan zaczyna mieć ciągoty do smaku krwi, coraz częściej pragnie wędrować po lesie.

„Pochylił się bez cienia lęku, odpiął rzemień uprzęży i powiódł psa do chaty. Kazan, stojąc w progu, zawahał się na mgnienie. Nieco odwrócił czujny łeb; wydało mu się, że wśród wycia wichru złowił głos Szarej Wilczycy”.

Podczas jednej z wypraw poznaje tytułową Szarą Wilczycę, zwierzęta czują do siebie sympatię, która rodzi trwałą przyjaźń, która doprowadza do tego, że zwierzęta uciekają od brutalnego właściciela Kazana znajdując w lesie schronienie, mimo, że nie jest to zbyt dobrym położeniem dla udomowionego psa. W książce dzieje się bardzo wiele, a postać psa jest niezwykle heroiczna i waleczna. Najważniejsze, że są razem, mogą się wspierać i wspólnie stawać naprzeciwko różnych problemów.

„Nazajutrz rano, zaledwie mężczyzna otworzył drzwi, Kazan wypadł z chaty i pomknął w stronę lasu. W odległości pół mili napotkał świeży ślad Szarej Wilczycy i zawołał za nią. Odpowiedziała mu znad łożyska rzeki, więc skoczył w tym kierunku”.

Na świat przychodzi kilka szczeniąt, które są dumną rodziców, niestety małe stado nie cieszy się zbyt długo spokojem. W ich życiu dochodzi do tragedii, w której wilczyca traci wzrok, a prawie wszystkie maluszki zostają zabite, ocalał jedynie jeden wilczek Bari. Młody wilczek wynagradza rodzicom wszystkie trudy. Oba stworzenia są do siebie bardzo przywiązane i mogą stanowić przykład miłości idealnej.
„Szara Wilczyca”, jest książką niezwykłą opisującą przyrodę w sposób tak żywy, że ma się wrażenie, że jest się w środku puszczy, między surowym klimatem Alaski. Można poczuć chłodny wiatr na policzkach, tą dzikość, wolność i przestrzeń. Autor zwraca uwagę na trudy życia mieszkańców dalekiej Północy wprowadza łączenie losów ludzkich i zwierzęcych. Zwierzęta nie zyskały swojego głosu, nie zostały uczłowieczone, co jest plusem. Powinna się spodobać każdemu miłośnikowi przyrody, który rozumie, że tam działa prawo silniejszego. Kto jest silniejszy wygrywa w tym kręgu życia, słabszy pada ofiarą silniejszego.

Książek Jamesa Olivera Curwood nie trzeba nikomu przedstawiać, „Szara Wilczyca” jest niezwykła. Opowiada historię Kazana niezwykłego mieszańca huskiego i wilka oraz jego partnerki tytułowej Szarej Wilczycy. To dramatyczna historia miłości mieszańca i wilczycy, którym przyszło żyć w bardzo trudnych warunkach północnoamerykańskiej puszczy. To historia pokazująca oddanie i...