Po raz pierwszy od dawna nie dokończyłam książki. Nie wiem co się stało. Może zabrakło mi nastroju, może przewlekły stres?
Jeśli chcecie sięgnąć po tę pozycję, zapomnijcie o okładce i w ogóle o filmie Pawlikowskiego. Książka to w ogóle inna historia. Przede wszystkim, rozgrywa się w latach 80. (to mnie akurat ucieszyło). Mona nie mieszka ze starszym bratem neofitą, tylko z ojcem-wdowcem i macochą. Ma za to siostrę i brata przyrodniego zwanego Baleronem, ale to kompletnie inna postać niż Phil. W ogóle cała ta historia jest zupełnie inna, nawet relacja z Tamsin wygląda bardzo odmiennie od tej filmowej - dziewczyny znają się z widzenia wcześniej, a Mona dorabia sobie u rodziny Fakenhamów.
Nie byłoby to winą książki, gdyby jakoś mnie wciągnęła. Ale nie wciągnęła. Czemu? Trudno powiedzieć. Podobało mi się, jak Cross stworzyła swoje postacie, jak opisywała świat z perspektywy Mony, nie brak jej umiejętności użycia języka, tworzenia klimatu. Odniosłam wrażenie, że to, czego zabrakło, to dobry pomysł na prowadzenie fabuły. Wszystko się trochę rozłazi w szwach i po pewnym czasie miałam już dość tego braku życia. Być może Cross celowo stworzyła taką nużącą stagnację, bo tak wygląda życie w małym miasteczku, nie wiem. Mnie to jakoś nie podeszło. Może kiedyś wrócę do tej książki i spróbuję jeszcze raz

Po raz pierwszy od dawna nie dokończyłam książki. Nie wiem co się stało. Może zabrakło mi nastroju, może przewlekły stres?
Jeśli chcecie sięgnąć po tę pozycję, zapomnijcie o okładce i w ogóle o filmie Pawlikowskiego. Książka to w ogóle inna historia. Przede wszystkim, rozgrywa się w latach 80. (to mnie akurat ucieszyło). Mona nie mieszka ze starszym bratem neofitą, tylko z...

Tytuł oraz opis mnie zachęcił dlatego wypożyczyłam. Myślałam że to będzie lekka i przyjemna książka na wakacje. Nic bardziej mylnego. Podczas czytania tej lektury miałam wrażenie że jest poniedziałek, 8.00 rano a ja siedzę na lekcji matematyki i nic nie rozumiem. Dobrnęłam do końca tylko dlatego że chciałam porównać z filmem. Główne bohaterki to jakieś bipolarne oszołomki! Nie rozumiem ich zachowań mimo że jestem w ich wieku. Morderstwo w tle.... tak bardzo w tle że jego nie dostrzegamy. Dodatkowo nie zostało to wszystko wyjaśnione. Historia niedokończona, nudnie napisana, wątku lesbijskiego prawie nie ma... koszmar.
Odradzam każdemu.
1/10

Tytuł oraz opis mnie zachęcił dlatego wypożyczyłam. Myślałam że to będzie lekka i przyjemna książka na wakacje. Nic bardziej mylnego. Podczas czytania tej lektury miałam wrażenie że jest poniedziałek, 8.00 rano a ja siedzę na lekcji matematyki i nic nie rozumiem. Dobrnęłam do końca tylko dlatego że chciałam porównać z filmem. Główne bohaterki to jakieś bipolarne oszołomki!...

O masakra ...
Szczerze to nigdy chyba nie czytałam tak durnej książki. Kompletnie bezsensowna nic nie trzyma się kupy. Dno totalne.
Przeczytałam do końca ale tylko dlatego że zawsze jeśli już zacznę to czytam książkę do końca ale była to strata czasu , jeszcze nigdy tak ciężko mi się nie czytało..
Nie polecam!

O masakra ...
Szczerze to nigdy chyba nie czytałam tak durnej książki. Kompletnie bezsensowna nic nie trzyma się kupy. Dno totalne.
Przeczytałam do końca ale tylko dlatego że zawsze jeśli już zacznę to czytam książkę do końca ale była to strata czasu , jeszcze nigdy tak ciężko mi się nie czytało..
Nie polecam!

15-letnia Lisa, zwana przez wszystkich Moną, spędza upalne lato w swoim małym i śmierdzącym zwierzęcymi skórami miasteczku, w którym nigdy nic się nie dzieje. Marząca o przeżyciu czegoś niezwykłego (chociażby wybuchu bomby atomowej) nastolatka zabija nudę pijąc alkohol, grając na maszynach do gry, zabawiając się ze starszymi od siebie facetami i dokonując drobnych przestępstw.
Pewnego dnia w życie Mony z impetem wkracza Tamsin- zepsuta i równie znudzona, jak Mona, panienka z pozornie ,,dobrego domu”.
Przyjaźń zafascynowanych sobą dziewczyn szybko przeradza się w pełen pasji, dziwactw i intryg związek. Chwile namiętności przeplatają one wykańczającymi imprezami, wspomnieniami zmarłej mamy Mony i zagłodzonej na śmierć siostry Tamsin a także marzeniami o wspólnym zdobyciu sławy i uwielbienia . Dopingując się w swojej demoralizacji biorą we własne ręce sprawę rzekomo krąbnych służących rodziców Tamsin i młodej kochanki jej ojca. Przekraczanie kolejnych granic przez dwie pewne siebie (a tak naprawdę zagubione w dorosłym świecie) nastolatki wkrótce doprowadzi do tragedii…

Czy Mona i Tamsin spełnią swoje marzenia o byciu idealnym, przestępczym teamem? Czy ich związek okaże się prawdziwą miłością, która przetrwa wszelkie przeciwności losu czy też raczej niebezpieczną grą, w której jedna ze stron z premedytacją i bezwzględnie chce zniszczyć tą drugą? A może uzależnione od adrenaliny dziewczyny wystąpią w końcu przeciwko sobie…?

Co przyniesie to upalne lato w małej mieścinie?
Gdzie jest zaginiona Julie?
Ile trupów ostatecznie się doliczymy?

Jak większości czytelników, książka mi się nie podobała. Sam pomysł jej fabuły nie jest zły, ale sposób, w jaki została napisana, nie zachęca do czytania.
Dziwne, pokręcone akcje rządnych kasy i dramatów nastolatek, które nudzi już dziecięcy świat a brutalna rzeczywistość przerasta. Wątków lesbijskich w książce boleśnie mało a te istniejące z całą pewnością wyobraźni nie pobudzają.

Nie polecam- chyba, że ktoś lubi książki, w których właściwie nie wiadomo, o co chodzi.

15-letnia Lisa, zwana przez wszystkich Moną, spędza upalne lato w swoim małym i śmierdzącym zwierzęcymi skórami miasteczku, w którym nigdy nic się nie dzieje. Marząca o przeżyciu czegoś niezwykłego (chociażby wybuchu bomby atomowej) nastolatka zabija nudę pijąc alkohol, grając na maszynach do gry, zabawiając się ze starszymi od siebie facetami i dokonując drobnych...

Takiej głupiej książki to chyba nigdy nie czytałam. Niestety, tak już mam, że jak zacznę coś czytać, to staram się dobrnąć do końca. No więc męczyłam się z tym niepojętym stylem autorki, czasami zastanawiając się o co jej właściwie chodziło. Dziwne wstawki, abstrakcyjne porównania, motywy działania bohaterów nie do końca dla mnie jasne. Miała to być lektura łatwa i przyjemna na lato, ale skończyło się koszmarem..

Takiej głupiej książki to chyba nigdy nie czytałam. Niestety, tak już mam, że jak zacznę coś czytać, to staram się dobrnąć do końca. No więc męczyłam się z tym niepojętym stylem autorki, czasami zastanawiając się o co jej właściwie chodziło. Dziwne wstawki, abstrakcyjne porównania, motywy działania bohaterów nie do końca dla mnie jasne. Miała to być lektura łatwa i...

Miało być lekko, szybko, taka wakacyjna książka a męczyłam niemiłosiernie, straszna kupa za przeproszeniem :)
Podnoszę ocenę, bo jednak wątek Sadie zaskoczył.

Miało być lekko, szybko, taka wakacyjna książka a męczyłam niemiłosiernie, straszna kupa za przeproszeniem :)
Podnoszę ocenę, bo jednak wątek Sadie zaskoczył.

Bardzo trudno ocenić tą książkę.

Raczej nie tego oczekiwałam...

Rozczarowałam się.

Bardzo trudno ocenić tą książkę.

Raczej nie tego oczekiwałam...

Rozczarowałam się.

Książka, choć nie została zbyt przychylnie oceniona, ma swoją wartość. Ukazuje mroczną stronę przyjaźni, jako fascynację drugim człowiekiem, więcej http://sobieamuzom.pl/kobiety-tradycje-przyjazn/

Książka, choć nie została zbyt przychylnie oceniona, ma swoją wartość. Ukazuje mroczną stronę przyjaźni, jako fascynację drugim człowiekiem, więcej http://sobieamuzom.pl/kobiety-tradycje-przyjazn/

jednak rozczarowanie :(

jednak rozczarowanie :(

Nie tak złe jak oceniają to na lubimyczytać.pl :)

Nie tak złe jak oceniają to na lubimyczytać.pl :)