Całkiem zgrabna kompilacja najważniejszych poglądów filozoficznych w połączeniu z mentalnością bohatera A. A. Milnego, czyli Kubusia Puchatka. Ciekawe.

Całkiem zgrabna kompilacja najważniejszych poglądów filozoficznych w połączeniu z mentalnością bohatera A. A. Milnego, czyli Kubusia Puchatka. Ciekawe.

Zabawna choć wcale nie łatwa pozycja.

Zabawna choć wcale nie łatwa pozycja.

Najwięksi filozofowie przewracają się w grobie, ze zgrozą obserwując, czego dokonuje autor tej "książeczki" z ich intelektualnym dorobkiem. Usilnie podporządkowuje on naiwne w gruncie rzeczy idee historii o Kubusiu Puchatku, do wyrwanych z kontekstu wybitnych myśli filozoficznych.

Oburzające jest, w jak zuchwały sposób J. T. Williams dzieli historię filozofii na "przed" i "po" powstaniu dzieła Milnego. Żeby wybrnąć z kłopotliwej sytuacji odnoszenia tekstu "Chatki Puchatka" napisanego wcześniej do tych, które zostały napisane później - nazywa on dzieła egzystencjalistów "PRZYPISAMI" do Milnego, nie stroniąc także od krytycznych i niekompetentnych uwag.

Przykład: "Jako naukowcy jesteśmy przyzwyczajeni do przypisów, które bardziej zaciemniają niż wyjaśniają dany tekst. Musimy przyznać, że przypisy Heideggera do tego fragmentu są bolesnym przykładem takiego właśnie podejścia. Mówienie o otwartości na Byt jako o czymś, co "implikuje pełne zainteresowanie i ma charakter odbierania jakiegoś wpływu" jest niezwykle pompatycznym sposobem wyrażenia tego, co Milne powiedział już wcześniej i dużo jaśniej: że Puchatek rozejrzał się wkoło, był zainteresowany tak garnczkami, jak i odszukaniem drogi do domu, i pozostawał pod wpływem obu tych wezwań."

"Jako naukowcy", "musimy przyznać" to figury wyjątkowo nieuczciwe w kontekście tak płytkich rozważań, podobnie jak nieuczciwym jest nagminne posługiwanie się spójnikami wynikowymi między zdaniami, które kompletnie z siebie nie wynikają.

Stanowczo odradzam lekturę tej książki. Czas na czytanie można spożytkować o wiele owocniej, a tematyki filozoficznej zaczerpnąć z bardziej rzetelnych źródeł.

Najwięksi filozofowie przewracają się w grobie, ze zgrozą obserwując, czego dokonuje autor tej "książeczki" z ich intelektualnym dorobkiem. Usilnie podporządkowuje on naiwne w gruncie rzeczy idee historii o Kubusiu Puchatku, do wyrwanych z kontekstu wybitnych myśli filozoficznych.

Oburzające jest, w jak zuchwały sposób J. T. Williams dzieli historię filozofii na "przed" i...

Słabizna, cienizna, marne dzieło.

Słabizna, cienizna, marne dzieło.

Autor w żartobliwy sposób udowadnia, że cała zachodnia filozofia począwszy od starożytnych kosmologów, poprzez Kanta i Nietzschego, a skończywszy na dwudziestowiecznych egzystencjalistach zawiera się w dwu słynnych książkach: Kubuś Puchatek i Chatka Puchatka. Okazuje się więc, że Kubuś jest Misiem o Bardzo Wielkim Rozumku...

Autor w żartobliwy sposób udowadnia, że cała zachodnia filozofia począwszy od starożytnych kosmologów, poprzez Kanta i Nietzschego, a skończywszy na dwudziestowiecznych egzystencjalistach zawiera się w dwu słynnych książkach: Kubuś Puchatek i Chatka Puchatka. Okazuje się więc, że Kubuś jest Misiem o Bardzo Wielkim Rozumku...

Filozoficzne rozważania na temat jednaj z ulubionych książek dzieci ( i nie tylko) na całym Świecie...

Biorąc książkę do ręki ucieszyłam się, że dowiem się jakichś zaskakujących przemyśleń na temat Kubusia, które nigdy nie przyszły mi do głowy... Niestety ogromnie się rozczarowałam.

Książka napisana "na siłę". Większość porównań jest (według mnie) nieadekwatna i dopasowywana po to by mieć szerszy materiał. Moment, w którym autor porównuje Kubusia do Zaratustry DLATEGO, że jeden wspinał się na drzewo a drugi na góry przyprawił mnie o apopleksję. To tak jak by powiedzieć, że Bridget Jones była filozofem (według Nietzschego) gdyż mieszkała sama...

A drugi odstraszający aspekt książki?
Autor przedstawia siebie jako jedynego znawcę Puchatka na świecie, deprecjonując wszystkich wymienionych w książce filozofów, którzy żyli w czasach Milnego. Według autora, tylko on sam potrafi zinterpretować książkę a reszta (Camus, Sartre..) zdołali pojąć jedynie malutki kawałek przesłania Kubusia Puchatka.

Niestety nie polecam...

Filozoficzne rozważania na temat jednaj z ulubionych książek dzieci ( i nie tylko) na całym Świecie...

Biorąc książkę do ręki ucieszyłam się, że dowiem się jakichś zaskakujących przemyśleń na temat Kubusia, które nigdy nie przyszły mi do głowy... Niestety ogromnie się rozczarowałam.

Książka napisana "na siłę". Większość porównań jest (według mnie) nieadekwatna i...

Genialne :)

Genialne :)

A teraz będziemy udowadniać, że wszystkie systemy i poglądy filozoficzne były i są zaledwie przypisem do przygód Kubusia Puchatka.
Posłużenie się parafrazą słów mistrza Whiteheada idealnie opisuje treść książki. Problem w tym, że Whitehead mówił o Platonie (co na upartego można uznać za prawdę objawioną, gdyż cała współczesna filozofia powstała po jego śmierci) a Williams pisze o Kubusiu Puchatku stworzonym w 1926 roku.
Do sięgnięcia po tę książkę przekonały mnie tytuł, okładka i tematyka. Pomyślałam: może przeżyję oświecenie po jej przeczytaniu, zrozumiem co autor traktatów filozoficznych miał na myśli, zapoznam się z ciekawymi porównaniami, anegdotkami czy nie wiadomo czym jeszcze. Poza tym jestem fanką Kubusia Puchatka :)
Po lekturze mogę powiedzieć, że jest to w miarę spójny wykład filozofii, nieco okrojony, prawdę mówiąc niebezpiecznie spłycony. Trudno mówić o porządnym kursie poglądów mając w rękach pozycję podobną bardziej do broszury niż podręcznika. Moim zdaniem autor porwał się z motyką na słońce próbując zawrzeć tak długi okres czasu na tak niewielkiej liczbie stron.
Kubusia Puchatka i filozofów otworzyłam z nadzieją na lepsze jutro, lecz niestety nad moimi zwojami mózgowymi nadal unosiła się gęsta mgła. Jak mało z niej zapamiętałam okazało się dopiero na wykładach z historii filozofii. Muszę powiedzieć, że często wywód był zupełnie nieczytelny i co gorsza nie bardzo widziałam związek z treścią powieści A. A. Milne.
Jeśli o chodzi o wady to wspomnę jeszcze o tym, że trochę naciągane jest udowadnianie, że całość historii o Kubusiu Puchatku jest wykładem filozoficznym a sam bohater wielkim myślicielem. Jest w tym trochę racji, ale to nie powód, aby od razu generalizować i przeciągać to odkrycie na każdy znaczący fragment Kubusia Puchatka i Chatki Puchatka.
Z dobrych stron pragnę wymienić prowadzenie narracji, nawet jeśli trudno zrozumieć o co chodzi to chociaż miło się czyta. Można odnieść wrażenie bezpośredniego kontaktu z autorem. Książka jest po prostu ładnie napisana.
Mimo, że szału i rewelacji nie było to zawsze doceniam pracę jaką autor musiał włożyć w stworzenie swojego dzieła. Zwłaszcza jeśli jest to filozofia. Żeby pokusić się na porównanie Platona, Kartezjusza i Hegla, Kanta, Nietschego oraz Comta z Misiem o bardzo małym rozumku trzema mieć wiedzę i sporo odwagi :)
Nie wiem komu polecać, może tym, który nie mają ambicji bycia naczelnymi filozofami kraju a lubią Puchatka i chcieliby urozmaicić sobie popołudniową porą picie herbaty.

A teraz będziemy udowadniać, że wszystkie systemy i poglądy filozoficzne były i są zaledwie przypisem do przygód Kubusia Puchatka.
Posłużenie się parafrazą słów mistrza Whiteheada idealnie opisuje treść książki. Problem w tym, że Whitehead mówił o Platonie (co na upartego można uznać za prawdę objawioną, gdyż cała współczesna filozofia powstała po jego śmierci) a Williams...