Ocena byłaby wyższa gdybym wcześniej nie czytał 'Szczeliny' tego samego autora.
Zbiór opowiadań przeczytany w jeden dzień.
Pojawił się lekki dreszczyk, ale to nic w porównaniu do śladu który pozostawiła we mnie 'Szczelina'.
Jeśli zaczynasz przygodę z Jozefem Kariką to polecam najpierw przeczytać opowiadania, a na deser zostawić 'Szczelinę'.

Ocena byłaby wyższa gdybym wcześniej nie czytał 'Szczeliny' tego samego autora.
Zbiór opowiadań przeczytany w jeden dzień.
Pojawił się lekki dreszczyk, ale to nic w porównaniu do śladu który pozostawiła we mnie 'Szczelina'.
Jeśli zaczynasz przygodę z Jozefem Kariką to polecam najpierw przeczytać opowiadania, a na deser zostawić 'Szczelinę'.

Zupełnie nieudana książka, głupiutka, pełna bzdurnych (a udających mądre i wyszukane) pomysłów. Zupełnie tego nie kupuję. Nie pamietam, kiedy czytanie sprawiło mi tyle niesmaku i męki.

Zupełnie nieudana książka, głupiutka, pełna bzdurnych (a udających mądre i wyszukane) pomysłów. Zupełnie tego nie kupuję. Nie pamietam, kiedy czytanie sprawiło mi tyle niesmaku i męki.

To jest Karika, ok? Czy możemy tu skończyć opinię?

Możemy zarzucać, że plączemy się dookoła tych samych wątków. Niemniej dla mnie budowane historie, jedna po drugiej zwiększają napięcie w mojej głowie, przerażają.
A wiecie czym? Karika przeraża mnie wplataniem faktów, ludowych wierzeń, lokalnych plotek w swoje fabularne pomysły i robi to tak, że ciężko oddzielić rzeczywistość od świata stworzonego.
Karika przeraża ludzką naturą, przeraża spójnością.
A głód? Głód zna każdy z nas. I każdy wie, że apetyt rośnie w miarę jedzenia...

To jest Karika, ok? Czy możemy tu skończyć opinię?

Możemy zarzucać, że plączemy się dookoła tych samych wątków. Niemniej dla mnie budowane historie, jedna po drugiej zwiększają napięcie w mojej głowie, przerażają.
A wiecie czym? Karika przeraża mnie wplataniem faktów, ludowych wierzeń, lokalnych plotek w swoje fabularne pomysły i robi to tak, że ciężko oddzielić...

kilka historii łączących się z książką tego samego autora "Pragnienie". historie wciągające i trzymające w napięciu a nawet obrzydliwe w dobrym tego słowa znaczeniu. całość stanowi pewnego rodzaju wprowadzenie do świata tych historii, a "Pragnienie" kontynuuje w mistrzowskim stylu łącząc każdą z tych historii. mistrzostwo

kilka historii łączących się z książką tego samego autora "Pragnienie". historie wciągające i trzymające w napięciu a nawet obrzydliwe w dobrym tego słowa znaczeniu. całość stanowi pewnego rodzaju wprowadzenie do świata tych historii, a "Pragnienie" kontynuuje w mistrzowskim stylu łącząc każdą z tych historii. mistrzostwo

Siłą zbiorów opowiadań: Głód i Pragnienie jest autentyczny strach, plastyczna wizja, pełzająca głęboko pod powierzchnię, w dół prosto w ciemność. Karika opisuje wszystko jako zbiór relacji poszczególnych osób zaczynając od przypadkowych wieśniaków na gestapo kończąc, nadając całości ludzki, namacalny charakter. Dzięki tym zabiegom odnosi się wrażenie, że przedstawione wydarzenia miały miejsce naprawdę, a nie były jedynie wytworem ludzkiej fantazji. Zmory, kikimory, czarne postacie... każda z nich istnieje, bo istnieje szaleństwo ludzkie, które lubi usprawiedliwiać przemoc i bezsensowny rozlew krwi. Facet ryje banie, i to ostro:D
Każdy kolejny segment tej opowieści wydaje się być niepasującym do reszty tworem, wyrwanym z konteksty, chaosem. Musimy na tą opowieść spojrzeć okiem historyka, bo historia nie jest jednowymiarową linią, ale dziesiątkami linii przecinających się w sobie tylko znanej zawiłości i zależności. Gdzie każde nawet pozorne zdarzenie ma swój wydźwięk w innych znacznie większych wydarzeniach, nieraz całkowicie zmieniając ich wydźwięk.
Autor zręcznie zaciera granicę pomiędzy prawdą, a fikcją, brnie w egzystencjalizm, w ból istnienia, marność ludzkiej bytności, jako nieistotnej w skali całego wszechświata, co jest jedną z najniebezpieczniejszych myśli jakie mogą przejść przez nieodpowiedni umysł.

I live in fire, I am discord
I destroy, I am the demon...*

Najbardziej przerażające jest to, że autor uświadamia nam, że każdy, ale to absolutnie każdy ma potencjał do tego by stać się potworem; bo przecież uwięziona w nas bestia nie raz jest utrzymywana przez takie banały jak kurtuazja, wychowanie, poczucie wstydu, czy społecznie niedopuszczalne zachowania, które znikają, gdy stróżujące nas oczy spogladają w drugą stronę... wtedy wychodzi z nas to, co zwiemy ID... Według Japończyków człowiek posiada trzy twarze: jedna dla rodziny, jedna dla znajomych i trzecia, którą zna tylko on sam...

"Ilu­zja wol­no­ści, de­cy­do­wa­nia o sobie – ko­lej­na fa­ta­mor­ga­na. Lu­dzie to bio­ma­szy­ny pełne ma­rzeń. Ro­bi­my to, czego chce, co na­ka­zu­je nam wola. Hu­ma­nizm to je­dy­nie senna nad­bu­do­wa, która się roz­pły­nie, kiedy tylko znaj­dziesz się w nie­bez­pie­czeń­stwie".
Józef karika

*Resist and Disorder, Cyberpunk 2077

Siłą zbiorów opowiadań: Głód i Pragnienie jest autentyczny strach, plastyczna wizja, pełzająca głęboko pod powierzchnię, w dół prosto w ciemność. Karika opisuje wszystko jako zbiór relacji poszczególnych osób zaczynając od przypadkowych wieśniaków na gestapo kończąc, nadając całości ludzki, namacalny charakter. Dzięki tym zabiegom odnosi się wrażenie, że przedstawione...

Kolejna z pozycji Jozefa Kariki, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie, mimo że to opowiadania warto sie z nimi poznać i wtopić w klimatyczne opowieści rodem z głebokich czeluści piekieł, w które może wpaść człowiek. Szczególnie w pamięc zapadły mi dwa z nich a to dlateg,m że pan Karika potrafi skutecznie odwrócić kota ogonem i zmienić nagle cały bieg wydarzeń. Polecam tą jak i każdą kolejną książkę autora.

Kolejna z pozycji Jozefa Kariki, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie, mimo że to opowiadania warto sie z nimi poznać i wtopić w klimatyczne opowieści rodem z głebokich czeluści piekieł, w które może wpaść człowiek. Szczególnie w pamięc zapadły mi dwa z nich a to dlateg,m że pan Karika potrafi skutecznie odwrócić kota ogonem i zmienić nagle cały bieg wydarzeń. Polecam tą...

Niezawodny Karika 🙂 obie książki Głód i Pragnienie tworzą niesamowitą całość.

Niezawodny Karika 🙂 obie książki Głód i Pragnienie tworzą niesamowitą całość.

Karika ma dobre pomysły na horrory, i to takie które zawsze do mnie trafiają...ale o ludzie, mógłby skończyć z tymi filozoficznymi bajaniami bo nic nie psuje klimatu bardziej niż to

Karika ma dobre pomysły na horrory, i to takie które zawsze do mnie trafiają...ale o ludzie, mógłby skończyć z tymi filozoficznymi bajaniami bo nic nie psuje klimatu bardziej niż to

Wybaczcie, ale ja nie wiem o czym była ta książka. Kompletnie nie zrozumiałam jej przekazu, oprócz tego, że człowiek to zwierzę. Za dużo metafizyki, za dużo chaosu. Fakt, że słuchałam książki w audiobooku, w różnych dziwnych porach i okolicznościach, więc można wnioskować, że czegoś nie dosłyszałam, coś przeoczyłam. Ale nie. To po prostu było dla mnie niestrawne. Nie ma tu nic z grozy a same historie zawarte w tych pięciu opowiadaniach, składających się na książkę są takie rachityczne i nieciekawe po prostu. Z szacunku do autora nie ocenię tej książki, ale też do "Pragnienia", które jest niejako drugą połową historii ludzkości, nie sięgnę.

Wybaczcie, ale ja nie wiem o czym była ta książka. Kompletnie nie zrozumiałam jej przekazu, oprócz tego, że człowiek to zwierzę. Za dużo metafizyki, za dużo chaosu. Fakt, że słuchałam książki w audiobooku, w różnych dziwnych porach i okolicznościach, więc można wnioskować, że czegoś nie dosłyszałam, coś przeoczyłam. Ale nie. To po prostu było dla mnie niestrawne. Nie ma tu...

Bliźniaczy, z czym nikt się nie kryje, do „Pragnienia” zbiór opowiadań, który równie dobrze – a pewnie nawet lepiej – mógłby stanowić z nim jedno czterystustronicowe zwarte wydawnictwo, choć wtedy zyski ze sprzedaży byłyby pewnie niższe. Historii jest tutaj pięć, z czego w dwu występuje motyw obecny także w „Pragnieniu”. Mnie się on już trochę przejadł, zwłaszcza że obie książki czytałem jedna po drugiej, jednak poza tym nie mam większych uwag do tych opowiadań. Kolejny utwór czytelnik może już znać, „Samotność” bowiem została wcześniej wydana osobno. Pozostałe dwie opowieści trzymają dobry poziom i są dość zróżnicowane. Jest „Mglisko” osnute wokół przeklętego miejsca i są „Białe dziury”, które na początku dają nadzieję na coś zupełnie odmiennego, lecz końcem upodabniają się do większości utworów z tych dwu antologii. Do warsztatu Kariki trudno się przyczepić, a zdecydowanie można go docenić za próby nadania głębi swoim fabułom. No, czasami jest tutaj może za dużo filozofowania. Nie jest to pisarstwo wybitne, ale warte polecenia.

Bliźniaczy, z czym nikt się nie kryje, do „Pragnienia” zbiór opowiadań, który równie dobrze – a pewnie nawet lepiej – mógłby stanowić z nim jedno czterystustronicowe zwarte wydawnictwo, choć wtedy zyski ze sprzedaży byłyby pewnie niższe. Historii jest tutaj pięć, z czego w dwu występuje motyw obecny także w „Pragnieniu”. Mnie się on już trochę przejadł, zwłaszcza że obie...