W wykreowaniu tak dobrego klimatu duży udział miał również sam styl rysunku autora. Z racji bardzo dużej ilości szczegółów na wielu ilustracjach w Portusie dominuje czerń, co dodatkowo akcentuje niepokojący, przygnębiający charakter opowieści. Prawdziwą potęgą grafiki tej mangi są jednak groteskowe, powykrzywiane, dużo bardziej realistyczne niż reszta kadrów twarze pojawiające się od czasu do czasu w różnych miejscach. Czasem są to jedynie przerażone grymasy postaci, a innym razem prawdziwe potwory, z sadystycznym uśmiechem na ustach szykujące się do morderstwa. Niezależnie od tego, do której z tych grup należą, zawsze robią naprawdę dobrą robotę. Podobny zabieg widziałam też w serii Kakegurui i tam również mi się on podobał, aczkolwiek tutaj wygląda to jeszcze bardziej efektownie.

Więcej przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2023/09/15/portus-recenzja-mangi-game-over-moi-drodzy/

W wykreowaniu tak dobrego klimatu duży udział miał również sam styl rysunku autora. Z racji bardzo dużej ilości szczegółów na wielu ilustracjach w Portusie dominuje czerń, co dodatkowo akcentuje niepokojący, przygnębiający charakter opowieści. Prawdziwą potęgą grafiki tej mangi są jednak groteskowe, powykrzywiane, dużo bardziej realistyczne niż reszta kadrów twarze...

Taki horror do przeczytania na jeden raz. Na dlugo w pamiec nie zapadnie chociaz jak na mange grozy w dodatku jednotomowkowa to nie bylo tragicznie. Przecietna fabula z mordercza gra video, bohaterowie tak samo niczym sie nie wyrozniajacy. Kreska oddaje klimat, bylo pare momentow z dreszczykiem emocji w tym takze koncowka. Czytalo sie zdecydowanie za szybko i brakowalo elementow wiekszego zaskoczenia. Szczerze, czytalam juz lepsze horrory, wiec ta mange trudno polecic, ale jak ktos dopiero zaczyna przygode z tym gatunkiem to moze byc nawet zadowolony.

Taki horror do przeczytania na jeden raz. Na dlugo w pamiec nie zapadnie chociaz jak na mange grozy w dodatku jednotomowkowa to nie bylo tragicznie. Przecietna fabula z mordercza gra video, bohaterowie tak samo niczym sie nie wyrozniajacy. Kreska oddaje klimat, bylo pare momentow z dreszczykiem emocji w tym takze koncowka. Czytalo sie zdecydowanie za szybko i brakowalo...

Zapowiadany jako horror, a kończy się jak przeciętny thriller z Polsatu. Nie wątpię, że autor inspirował się dokonaniami Junji Ito (który, notabene, jest mocno przeceniany, i mało wnikliwy). Tutaj widać podobny zarys fantasmagorii. Tytułowa gra wideo, która zabija jednostki, które dostały się na ,,ukryty level'' w programistycznym kodzie. Wizja wielokrotnie trenowana w mangach - gry wideo od dawien dawna miały w sobie pierwiastek zagrożenia, uzależnienia od rozgrywki, czy bezpośredni kontakt na podświadomość odbiorcy. Tutaj ,,Portus'' - zwyczajna gierka uśmierca, ponieważ ma to związek z jakąś klątwą na jednej z wsi, co zostaje nam opowiedziana gdzieś w połowie albumu. Po tym, jak odsłania karty - nie ma czego szukać. Prędko autor zabiera nam wszelkie zabawki czy domysły.

Tajemnica rozwiązuje się sama, akcja jest bardziej nieprawdopodobna niż sama gra wideo, która prowadzi do jakiegoś pojednania między kodem a ubezwłasnowolnionym odbiorcą. W to wszystko jest uwikłany programistyczny geniusz, co popełnił samobójstwo. Niby szybka rozrywka do poduszki, ale brakuje jej suspensu z prawdziwego zdarzenia. Dobry klimat - wraz z surrealistycznymi scenami z głową dziecka, która pojawia się niemal wszędzie, jak upiór w operze. Solidne, bezbolesne, więc szósteczka zasłużona. Ni mniej, ni więcej, jak do szybkiego skonsumowania.

Zapowiadany jako horror, a kończy się jak przeciętny thriller z Polsatu. Nie wątpię, że autor inspirował się dokonaniami Junji Ito (który, notabene, jest mocno przeceniany, i mało wnikliwy). Tutaj widać podobny zarys fantasmagorii. Tytułowa gra wideo, która zabija jednostki, które dostały się na ,,ukryty level'' w programistycznym kodzie. Wizja wielokrotnie trenowana w...

Zwróciłam na nią uwagę podczas wizyty w księgarni. Jedyna jednotomówka jaka tam była. Przyznam, że lubię krótkie mangi, lubię też horrory, więc coś idealnego dla mnie. Nie jest to tragiczna pozycja, ale znam dużo lepsze.

Plusy:
- zwięzła i wciągająca historia,
- ciekawy motyw gry, połączenia świata rzeczywistego i wirtualnego,
- fajna obwoluta, od razu rzuciła mi się w oczy.

Minusy:
- brakuje elementów napięcia i zaskoczenia, momentami do bólu przewidywalna, przez co (przynajmniej dla mnie) jest to słaby horror,
- kreska nie powala. Zdarzają się ładne rysunki, które wzbudzają emocje i można na nich na dłużej zawiesić oko. Niestety większość mangi jest niechlujna, rysowana jakby na szybko, brak dokładności i zadbania o szczegóły.

Zwróciłam na nią uwagę podczas wizyty w księgarni. Jedyna jednotomówka jaka tam była. Przyznam, że lubię krótkie mangi, lubię też horrory, więc coś idealnego dla mnie. Nie jest to tragiczna pozycja, ale znam dużo lepsze.

Plusy:
- zwięzła i wciągająca historia,
- ciekawy motyw gry, połączenia świata rzeczywistego i wirtualnego,
- fajna obwoluta, od razu rzuciła mi się w...

Japoński horror zamknięty w jednym tomie. Portus to przeklęta i przerażająca gra w którą zostaje wciągnięta Chiharu. Dziewczyna zachowuje się dziwnie co nie kończy się dobrze gdyż umiera w tajemniczych okolicznościach. Jej przyjaciółka Asami i nauczyciel z kółka plastycznego Keigo próbują rozwikłać zagadkę jej śmierci.
Można rzec że jest to typowy japoński horror przeniesiony trochę z ekranów na karty mangi. Fabuła jest przewidywalna jednak końcówka pokazuje coś innego niż się spodziewałam. Jest to dobrze napisane, bawiłam się całkiem dobrze czytając, nawet wciągnęłam nie mogąc się oderwać od tego komiksu. Bardziej podążamy tu za historią bo żaden z bohaterów niczym się specjalnym nie wyróżnia.
Rysunki są w porządku, panele horrorowe są efektownie narysowane gdzie autor świetnie uchwycił ludzkie emocje w twarzach.
Ogólnie jest to całkiem dobra jednotomówka jeśli ktoś lubi horrory. Jeśli się za wiele nie wymaga od takiej lektury to można z nią spędzić przyjemny wieczór.

Japoński horror zamknięty w jednym tomie. Portus to przeklęta i przerażająca gra w którą zostaje wciągnięta Chiharu. Dziewczyna zachowuje się dziwnie co nie kończy się dobrze gdyż umiera w tajemniczych okolicznościach. Jej przyjaciółka Asami i nauczyciel z kółka plastycznego Keigo próbują rozwikłać zagadkę jej śmierci.
Można rzec że jest to typowy japoński horror...

Akcja mangi Portus toczy się wokół przeklętej gry o tym samym tytule. Twórca tytułu zginał w niewyjaśnionych okolicznościach, a wewnątrz gry znajduje się podobno ukryta sekcja i osobna gra. Każdy, kto ma z nią kontakt, umiera w krwawy i okropny sposób.

Głowna bohaterka mangi- nastolatka Asami dowiaduje się o istnieniu Portus dzięki swojej koleżance Chiharu. Młoda dziewczyna zachowuje się w dziwny sposób, a później popełnia samobójstwo. W jej pokoju pośród sterty śmieci i dziwnych notatek Asami znajduje konsolę z grą Portus. Tak zaczyna się jej własny koszmar.

Czytając Portus nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że Jun Abe trzyma się sprawdzonej formuły japońskich horrorów. Chodzi mi głównie o tak zwany Jhorror, czyli trend zapoczątkowany przez niespodziewany sukces filmu Ringu z 1998 roku, Fenomen tamtej produkcji zapoczątkował modę na pewien charakterystyczny styl straszenia, który przełożył się na masę naśladowców.

https://operacjapanda.pl/2023/recenzja-mangi-portus-czyli-japonski-horror-w-twoich-dloniach

Akcja mangi Portus toczy się wokół przeklętej gry o tym samym tytule. Twórca tytułu zginał w niewyjaśnionych okolicznościach, a wewnątrz gry znajduje się podobno ukryta sekcja i osobna gra. Każdy, kto ma z nią kontakt, umiera w krwawy i okropny sposób.

Głowna bohaterka mangi- nastolatka Asami dowiaduje się o istnieniu Portus dzięki swojej koleżance Chiharu. Młoda...

BĘDĘ GRAŁA W GRĘ

Jest nowa horrorowa jednotomówka od Waneko. Tym razem padło na „Portus”, mangę celującą w klimaty rodem z historii Junjiego Ito, acz z własnym charakterem. Krótką, bo to nie seria, a jedne tom, jak nazwa wskazuje, konkretną i dość intensywną, jeśli chodzi o wrażenia, jakie nam zapewnia. No to kto lubi, gdy jest mrocznie, w sposób typowy dla straszaków, gdzie pełno jest a to makabrycznych scen, to znów paranormalnych, dziwnych widoków mających mrozić krew w żyłach, po tomik sięgnąć może śmiało, bo się nie zawiedzie.

Chiharu przestaje zjawiać się w szkole. O nastolatkę martwi się jej przyjaciółka, Asami, tym bardziej, że dziewczyna zupełnie odcina się od świata i poświecą właściwie tylko graniu w grę „Portus” aż w końcu popełnia samobójstwo. Koniec? Dopiero początek, bo Asami i jej nauczyciel chcą dowiedzieć się, co właściwie działo się w życiu dziewczyny, że tak się to skończyło. Tym bardziej, że przecież istnieje legenda miejsca na temat „Portusa” mówiąc o ukrytym poziomie, który może przeprowadzić gracza na „drugą stronę”. Czyżby była to prawda? A jeśli tak, jaka tajemnica skrywa się za grą? I jaki koszmar sprowadzi na siebie Asami?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/09/portus-jun-abe.html

BĘDĘ GRAŁA W GRĘ

Jest nowa horrorowa jednotomówka od Waneko. Tym razem padło na „Portus”, mangę celującą w klimaty rodem z historii Junjiego Ito, acz z własnym charakterem. Krótką, bo to nie seria, a jedne tom, jak nazwa wskazuje, konkretną i dość intensywną, jeśli chodzi o wrażenia, jakie nam zapewnia. No to kto lubi, gdy jest mrocznie, w sposób typowy dla straszaków,...

Jednym z wyjątkowo wyróżniających się gatunków wśród japońskich historii jest horror. Na tle europejskich i amerykańskich opowieści zdecydowanie rzuca się w oczy nie tylko za sprawą stylu i prezentacji, ale także często połączenia rodzimego folkloru z ludzkimi słabościami. Ciekawy tego przykład mamy okazję zaobserwować w najnowszej Jednotomówce Waneko zatytułowanej Portus.

Portus to historia, której klimat możecie kojarzyć z innych japońskich horrorów. Mamy tutaj grę z ukrytym poziomem, po wejściu na który najpewniej czeka cię śmierć. Mamy tajemnicze samobójstwa. Mamy w końcu przeklętą figurkę. To wszystko brzmi bardzo znajomo, a jednak z wielką ciekawością przyglądamy się rozwojowi akcji. Dajemy przestraszyć się wizji śmierci, od której choć powinno dać się uciec, to nie widać takiej możliwości.

Bohaterowie mangi to zupełnie zwyczajne osoby. Nie wyróżniają się niczym nadzwyczajnym. mamy tutaj uczennice, w tym jedną, która właśnie popełniła samobójstwo i drugą, która stara się to wszystko zrozumieć i idzie tropem wspomnianej gry. W końcu mamy nauczyciela przejmującego się losem swoich podopiecznych, choć w ogóle nie kupuje tych miejskich legend i przerażających historyjek. Niebawem będzie musiał jednak zmienić zdanie i zagrać w tę szaloną grę rozpoczętą przez Portus.

Od historii dwóch przyjaciółek, przez utratę bliskiej osoby, aż po chęć cofnięcia czasu i zmiany tego, czego odmienić się nie da. W taką oto podróż zabiera nas Jun Abe. To wszystko za sprawą tajemniczej, starej gry oraz historii jej twórców, o czym z czasem się przekonujemy. Każdy z nas skrywa jakieś sekrety, a czasami wiąże się to z prawdziwymi koszmarami i tak właśnie jest w przypadku tej mangi.

Szalenie spodobało mi się to jak autor, wychodząc od najprostszych ludzkich emocji potrafi je wynaturzyć, jakby pozbawić tego ludzkiego pierwiastka. Za sprawą tego na kartach mangi jesteśmy świadkami naprawdę przerażających ilustracji. Te grymasy, rysujące się na twarzach bohaterów emocje, ta krwawość i brutalność uderzająca momentami po oczach. Portus potrafi wciągnąć czytelnika tak mocno, że nie sposób się oderwać od lektury.

Być może jedyną kwestią, do której można by się przyczepić jest fabuła zmierzająca do przewidywalnego happy-endu. Na szczęście ostatnie strony japońskiego komiksu zmieniają to wrażenie, pozostawiając nas ze swego rodzaju poczuciem satysfakcji. Portus to solidny, wciągający i przerażający horror. W odpowiednich miejscach narysowany w iście groteskowym stylu, balansuje na krawędzi tego co ludzkie i tego co potworne. Uzmysławia nam jakie zło potrafi w człowieku się zagnieździć, a przy okazji stanowi świetną rozrywkę i gratkę dla miłośników gatunku.

Jednym z wyjątkowo wyróżniających się gatunków wśród japońskich historii jest horror. Na tle europejskich i amerykańskich opowieści zdecydowanie rzuca się w oczy nie tylko za sprawą stylu i prezentacji, ale także często połączenia rodzimego folkloru z ludzkimi słabościami. Ciekawy tego przykład mamy okazję zaobserwować w najnowszej Jednotomówce Waneko zatytułowanej...

Początek ciekawy, ale potem trochę przekombinowane

Początek ciekawy, ale potem trochę przekombinowane

Jak ktoś lubi horrory lub straszne historie z miejską legendą w tle to polecam.

Jak ktoś lubi horrory lub straszne historie z miejską legendą w tle to polecam.