"Siła to ostateczność, do której uciekają się nieudolni."

Po interesujących opowiadaniach o robotach kontynuują swoją przygodę z panem Asimovem. Przyszedł czas na Fundację i było to generalnie być albo nie być tego autora na mojej czytelniczej liście, bo gdyby ta pozycja do mnie nie trafiła, raczej to byłby koniec tej literackiej podróży. Na szczęście tak się nie stało. Mimo iż Fundacja została napisana wiele dziesięcioleci temu to wydaje mi się, że śmiało przechodzi próbę czasu, wciąż może zachwycać zarówno językowo, jak i tematycznie, chociaż w czasach pierwszej publikacji musiała budzić nie do opisania większe emocje.

Na peryferiach galaktyki, na planecie Terminus powstaje Fundacja, mająca na celu zebranie całej wiedzy, jaką posiadła do tej pory ludzkość i stworzenie Encyklopedii Galaktycznej, która to będzie źródłem pamięci kiedy upadnie Imperium, nastaną czasy barbarzyńskie, alby można było odrodzić się od nowa. Mianowicie wybitny psychohiostoryk Hari Seldon przewidział losy ludzkości na wiele stuleci do przodu…

Autor ukazuje nam Terminusa w różnych momentach ważnych dla jego historii, momenty, w których rozgrywa się być albo nie być. Poprzez osoby będące w centrum wydarzeń i mające na rzeczywistość największy wpływ (albo tylko im się wydaje, że mają na coś wpływ) poznajemy kilkadziesiąt lat z dziejów Fundacji i z czym się musi zmagać.

Pojawia się wiele pytań w trakcie lektury, można sobie czytać i myśleć i gdybać czy ktokolwiek jest w stanie przewidzieć odległą przyszłość? Czy jednostka ma jakiś wpływ na historię, czy jest tylko częścią mechanizmu o z góry wiadomym działaniu?

Mimo iż do miłośników poruszanych tematów politycznych i ekonomicznych nie należę, a jest ich w książce sporo, do tego książka składa się praktycznie z samych dialogów, jest coś w sposobie w jaki autor prezentuje wydarzenia co wciąga i czyta się każde słowo z zaciekawieniem. Odczuwa się to, czego nam brakuje (albo i nie) ale w żadnym stopniu nie odczuwa się braku satysfakcji z lektury. A zabrakło mi odrobinę opisów, oraz nie przepadam za zbyt pewnymi siebie bohaterami, a tutaj innych nie ma, chociaż Hardin był o niebo znośniejszy niż Mallow.

Autor potrafi zaciekawić tym, co ma do przekazania, a to w literaturze bardzo ważne, przynajmniej dla mnie. I wciągnął mnie w tą historię. Chcę więcej. Chcę poznać dalsze dzieje Fundacji.

"Siła to ostateczność, do której uciekają się nieudolni."

Po interesujących opowiadaniach o robotach kontynuują swoją przygodę z panem Asimovem. Przyszedł czas na Fundację i było to generalnie być albo nie być tego autora na mojej czytelniczej liście, bo gdyby ta pozycja do mnie nie trafiła, raczej to byłby koniec tej literackiej podróży. Na szczęście tak się nie stało....