To jedna z najwybitniejszych książek o wojnie, które jednocześnie w swoim wydźwięku mają antywojenny charakter. Pokazują ją pozbawioną glorii i chwały, za to w pełni okrucieństwa i bezsensu. James Jones doskonale wiedział, o czym pisał, bo był w środku tego piekła, które działo się w 1942 roku na Guadalcanal... O tej książce napisano bardzo wiele, więc powiem tylko co uważam za jej ogromny plus, ale jednocześnie (paradoksalnie) za minus... Występuje tu tak zwany "zbiorowy bohater", są nim (nimi?) żołnierze jednego oddziału biorącego udział w walkach... Tym samym wojna pokazana jest to oczami kilkunastu ludzi, z których każdy inaczej ją widzi, inaczej przeżywa, inaczej się boi... To bardzo ciekawe ujęcie pozwalające poczuć czytelnikowi, jak nie jednoznaczne jest to, o czym czyta. Ale ma też ten jeden minus, o którym wspomniałem. Nie pozwala czytelnikowi utożsamić się z bohaterem, wejść w jego buty, poczuć się w jego skórze... I dlatego... tylko 8 gwiazdek.

To jedna z najwybitniejszych książek o wojnie, które jednocześnie w swoim wydźwięku mają antywojenny charakter. Pokazują ją pozbawioną glorii i chwały, za to w pełni okrucieństwa i bezsensu. James Jones doskonale wiedział, o czym pisał, bo był w środku tego piekła, które działo się w 1942 roku na Guadalcanal... O tej książce napisano bardzo wiele, więc powiem tylko co...