Nazwisko Stanisława Lisieckiego (1872–1960) pozostaje nieznane większości dzisiejszych znawców filozofii i literatury starożytnej czy ekspertów w dziedzinie myśli greckiej. Okres jego twórczej aktywności naukowej obejmuje, z grubsza rzecz biorąc, pierwszą połowę XX wieku, w tym zaś czasie, w obszarach jego zainteresowań badawczych już inni uczeni zdobyli sobie akademickie i środowiskowe pozycje, a niektórzy nawet zdominowali, czy wręcz zmonopolizowali pewne z tych obszarów. Najważniejszym z tych obszarów był dla Lisieckiego Platon, jego dialogi i próby przełożenia ich na język polski. W tym względzie, nieszczęśliwie dla Lisieckiego, polski rynek dialogów Platońskich był wówczas niemal w całości zdobyty, i dodajmy, że zdobyty zasłużenie, przez publikacje Władysława Witwickiego (1878–1948). Obszerne monograficzne opracowanie postaci i filozofii Platona również napotykało na konkurencję w postaci studiów pióra Wincentego Lutosławskiego (1863–1954) czy nawet erudycyjnego rozdziału w Literaturze greckiej (t. I, cz. 2) Tadeusza Sinki (1877–1966). Paweł Siwek (1893–1986) rozpoczynał zaś swoje prace translatorskie i rudymentarne studia nad Arystotelesem (…).

Część Platońska niniejszej pracy ma więc przede wszystkim cele doksograficzne – jest w zamierzeniu próbą przedstawienia poglądów polskiego filologa, badacza tekstów filozoficznych starożytności, na myśl Platona. Skupienie na Platonie wynika z własnych sympatii bohatera pracy, który, co prawda, pod koniec życia deklarował swoje zajęcie Arystotelesem, ale stwierdzić trzeba, że nie miał do niego tyle serca i pasji, co do Platona, na którym, bądź z którym, budował swój światopogląd. Rekonstrukcję poglądów Lisieckiego na Platona podzielono na trzy części, jak często dzielona jest twórczość Platona, bez wprowadzania okresów przejściowych między trzema fazami jego myśli. Są to więc Platon-Sokratyk, Platon dojrzały i Platon późny. Szczęśliwie, zachowane teksty Lisieckiego o Platonie dotyczą jego dzieł z każdej z tych epok Platońskiej myśli. Najobszerniejszym rozdziałem znowuż jest rozdział środkowy, najwięcej bowiem opublikowanych tekstów Lisieckiego, głównie na temat Fedona i Państwa, dotyka tego właśnie okresu rozwoju myśli Platona.

(fragment Słowa wstępnego Tomasza Mroza)