Bardzo lubię tę trylogię Holly Black. To naprawdę kawał dobrej literatury młodzieżowej i z morałem. O trudnym życiu nastolatka, całkowicie zagubionego w otaczającym go świecie, który pod wpływem magicznego świata zaczyna podejmować dojrzałe decyzje.

Ravus absolutnie podbił moje serce.

Warto też wspomnieć, że tłumaczenie pierwszego polskiego wydania jest naprawdę cudowne.

Bardzo lubię tę trylogię Holly Black. To naprawdę kawał dobrej literatury młodzieżowej i z morałem. O trudnym życiu nastolatka, całkowicie zagubionego w otaczającym go świecie, który pod wpływem magicznego świata zaczyna podejmować dojrzałe decyzje.

Ravus absolutnie podbił moje serce.

Warto też wspomnieć, że tłumaczenie pierwszego polskiego wydania jest naprawdę cudowne.

Holly Black w Walecznej opowiedziała nieco nietypową historię w młodzieżowym tonie z wykorzystaniem kilku charakterystycznych dla gatunku schematów. Nastoletnie problemy w kontraście z całkiem poważnymi intrygami podziemnego świata Nowego Jorku fundują kilka miłych wieczorów spędzonych z niewymagającą rozrywką. Val, główna bohaterka, ucieka z domu i przypadkiem wikła się w sprawy tyczące się skrzatów i handlu pewnym narkotykiem. Przystępuje do bandy ulicznej młodzieży i ani myśli wracać do domu i matki, na którą ma soczyste powody, żeby się złościć. Pomimo dość prostego języka lektura jest przyjemna - oczywiście, gdy zawczasu zachowa się w pamięci fakt, że to nieco ckliwa młodzieżówka i sprawdzi się lepiej jako zapychacz czasu, niż ambitna lektura. Bardzo doceniam kreację postaci stylizowaną na subkulturę, choć motyw z uzależnieniem już nieco mniej, ale to akurat zupełnie subiektywna kwestia, która nie każdemu może przeszkadzać.

Holly Black w Walecznej opowiedziała nieco nietypową historię w młodzieżowym tonie z wykorzystaniem kilku charakterystycznych dla gatunku schematów. Nastoletnie problemy w kontraście z całkiem poważnymi intrygami podziemnego świata Nowego Jorku fundują kilka miłych wieczorów spędzonych z niewymagającą rozrywką. Val, główna bohaterka, ucieka z domu i przypadkiem wikła się w...

Potwornie rozczarowująca. Val zupełnie mi się nie podobała, nie do końca rozumiem jaki był pomysł na tę postać, ale jak dla mnie Val była nieokreślona, mdła. Historia z ćpunami i zagadkowymi mordami w świecie skrzatów totalnie wyzbyta iskry. Niezbyt ciekawa, opisy brudu Nowego Jorku i przeskakiwanie do magicznych stworzeń bardzo mnie zniechęciły. Brak chemii pomiędzy bohaterami, nijaki Ravus. Końcówka przewidywalna.

Potwornie rozczarowująca. Val zupełnie mi się nie podobała, nie do końca rozumiem jaki był pomysł na tę postać, ale jak dla mnie Val była nieokreślona, mdła. Historia z ćpunami i zagadkowymi mordami w świecie skrzatów totalnie wyzbyta iskry. Niezbyt ciekawa, opisy brudu Nowego Jorku i przeskakiwanie do magicznych stworzeń bardzo mnie zniechęciły. Brak chemii pomiędzy...

Jako osoba, która zmagała się z młodzieńczym buntem i/lub uzależnieniem, zakochałam się w tej książce. Uwielbiam styl w jaki Holly Black kreuje świat i bohaterów swoich powieści. Do tego jej książki czyta się łatwo, lekko i z zapartym tchem.

Jednak z moich ulubionych książek.

Jako osoba, która zmagała się z młodzieńczym buntem i/lub uzależnieniem, zakochałam się w tej książce. Uwielbiam styl w jaki Holly Black kreuje świat i bohaterów swoich powieści. Do tego jej książki czyta się łatwo, lekko i z zapartym tchem.

Jednak z moich ulubionych książek.

Valerie to zbuntowana nastolatka, mieszkająca z matką. Pewnego dnia dziewczyna widzi coś, czego nigdy by się nie spodziewała… Mianowicie zastaje matkę w intymnej sytuacji ze swoim chłopakiem. Po tym incydencie Val ucieka z domu i przyłącza się do grupy nastolatków, ukrywających się w stacji metra. Co więcej, okazuje się, że Luis, Dave i Lolli pracują dla trolla Ravusa i potajemnie podkradają mu tajemniczy specyfik, który działa na nich jak narkotyk. Zrozpaczona zdradą bliskich Val ulega pokusie i również zaczyna zażywać ,,krach”. Sytuacja komplikuje się, gdy zaczyna czuć coś do Ravusa.

,,Waleczną” można traktować jako kontynuację ,,Daniny”, ale też czytać jako osobną powieść. Ja zaczęłam od ,,Walecznej”, ale uważam, że ,,Danina” jest lepsza. Jest tam więcej magii, może dlatego, że większa część akcji dzieje się w świecie skrzatów, a główna bohaterka nie jest do końca człowiekiem. Co nie znaczy, że ,,Waleczna” jest zła! To bardzo dobre fantasy z pełnokrwistymi bohaterami, stosownymi proporcjami między wątkami związanymi z magią i walką a tymi bardziej obyczajowymi i świetnie wykreowanym światem. Powieść jest przepełniona atmosferą tajemnicy i lekkiej baśniowości, dzięki czemu ma świetny klimat, przypominający książki Cassandry Clare.

Oprócz wątków typowo fantastycznych, Black postawiła też na bardziej ,,nasze” problemy takie jak konflikt z matką(choć powód oryginalny!),bunt przeciw społecznym konwenansom czy uzależnienie. Valerie zażywa tzw. krach, gdyż w ten sposób nie tylko zapomina o bólu, ale też czuje się wolna. Jest dumna, że dokonuje wyboru, choć wie, że nie jest on dobry. Jednak specyfik produkowany przez Ravusa nie czyni jej silniejszą i bardziej odporną, ale paradoksalnie bardziej ją osłabia.

O sile ,,Walecznej” stanowi niezwykły klimat, a jego nie da się oddać w recenzji. Dlatego po prostu zachęcam do przeczytania.

,, Czasem człowiek w pewnym momencie zaczyna robić różne dziwne rzeczy, w które nawet sam nie wierzy.”

Valerie to zbuntowana nastolatka, mieszkająca z matką. Pewnego dnia dziewczyna widzi coś, czego nigdy by się nie spodziewała… Mianowicie zastaje matkę w intymnej sytuacji ze swoim chłopakiem. Po tym incydencie Val ucieka z domu i przyłącza się do grupy nastolatków, ukrywających się w stacji metra. Co więcej, okazuje się, że Luis, Dave i Lolli pracują dla trolla Ravusa i...

Valerie Russell to szesnastolatka, wychowywana przez samotną matkę: jej ojciec wyprowadził się, zakładając nową, znacznie szczęśliwszą rodzinę. Pewnego dnia, gdy dziewczyna niespodziewanie przychodzi do domu, odkrywa, że jej własna matka sypia z... jej chłopakiem! Wściekła, ucieka z domu, aby wszystko przemyśleć... I wpada na trójkę dziwnych, tajemniczych dzieciaków, mieszkających w nowojorskim metrze. Szybko okazuje się, że jej nowi przyjaciele są częścią nietypowych zdarzeń...
Wiedząc, że tak jak i Danina, Waleczna jest młodzieżówką, nie spodziewałam się po niej zbyt wiele. Liczyłam jednak na całkiem fajny klimat, jaki Black zapewniła czytelnikowi w pierwszej części. I tak, dostałam go, choć pod nieco inną osłoną.
Przede wszystkim, nie jest to zbyt długa książka, co sprawia, że nie wszystkie wątki są dostatecznie, przynajmniej według mnie, rozwinięte. Brakuje mi w nich czegoś, co pozwoliłoby mi całkowicie wsiąknąć w świat przedstawiony przez panią Black. Mimo to, historia dalej sprawdza się, jako typowa młodzieżówka, utrzymywana w tajemniczym, brudnym, ale przy tym nieco bajkowym klimacie.
Główna bohaterka nie jest rozpieszczoną, śliczną dziewczynką - ma swój charakter, choć szczerze mówiąc, nie jest nadmiernie rozbudowaną postacią. Ot, zbuntowana, wściekła nastolatka. Dość odważna, rzucająca się w wir wydarzeń, ale nie ma w niej nic, co zapamiętałabym na dłużej. Podobnie rzecz się ma z pozostałymi bohaterami - raczej nie mam im wiele do zarzucenia, po prostu są, nie źli, nie nudzący, ale... nie pozostawiający po sobie nic większego.
Fabuła jest dość ciekawa - mamy jakąś tajemnice, coś, co trzeba odkryć, choć sama zagadka nie jest bardzo trudna i wydaje mi się, że co bardziej obyty czytelnik rozwiąże ją już na starcie. Wszystko w miarę trzyma się kupy, choć, jak wspomniałam wcześniej, akcja chwilami mknie po prostu za szybko.
To, co zdecydowanie nie spodobało mi się w Walecznej to zdecydowanie wątek miłosny.[uwaga, mały SPOILER] Nie wchodząc w szczegóły, Valerie zakochuje się w kimś znacznie starszym od siebie. Bardzo długo miałam wrażenie, że postać ta będzie pełniła rolę po prostu jej opiekuna... a jednak... wyszedł romans. Który nijak pasował do całej ostrej, brudnej sytuacji przedstawionej w Walecznej.
Bądź, co bądź, znów muszę pochwalić sam świat stworzony przez Black. Jest brutalny, bez jasnego podziału na dobrych i złych, przy okazji mający w sobie sporo baśniowości i kreatywności - to zdecydowanie atut, który może przyciągnąć wielu czytelników.
Jeśli macie ochotę na w miarę przyjemną, nawet nie głupią młodzieżówkę utrzymywaną w klimatach urban fantasy - Waleczna będzie na prawdę fajną lekturą. Nawiązuje ona do pierwszej części tylko w bardzo subtelny sposób i znajomość jej nie jest konieczna, do zrozumienia lektury. Jest dość krótka, dzięki czemu będzie świetnym oderwaniem się od rzeczywistości na jeden leniwy wieczór :) Mimo to, uważam, że pierwsza część była zdecydowanie lepsza... choć całkiem możliwe, że czytałam ją gdy byłam zdecydowanie młodsza i po prostu łatwiej było mnie oczarować.

Valerie Russell to szesnastolatka, wychowywana przez samotną matkę: jej ojciec wyprowadził się, zakładając nową, znacznie szczęśliwszą rodzinę. Pewnego dnia, gdy dziewczyna niespodziewanie przychodzi do domu, odkrywa, że jej własna matka sypia z... jej chłopakiem! Wściekła, ucieka z domu, aby wszystko przemyśleć... I wpada na trójkę dziwnych, tajemniczych dzieciaków,...

Do najlepszych bym jej nie zaliczyła, ale mnie zaciekawila

Do najlepszych bym jej nie zaliczyła, ale mnie zaciekawila

Hipnotyzująca opowieść. Z zapartym tchem śledziłam przygody Val, obserwowałam zachodzącą w niej przemianę. Bardzo podobało mi się połączenie ze sobą dwóch różnych światów- zatłoczonego Nowego Jorku i świata rodem z baśni. Pomysł z magicznym narkotykiem jest czymś świeżym, zupełnie nowym, z czym nie zetknęłam się wcześniej.

Żałowałam tylko, że wiele wątków nie zostało dobrze rozwiniętych. POwieść jest krótka i szybko się kończy, tym bardziej, że bardzo prędko się ją czyta. Poza tym, zakończenie wydało mi się trochę nierealistyczne.

Z przyjemnością przeczytaminne książki tej autorki.

Hipnotyzująca opowieść. Z zapartym tchem śledziłam przygody Val, obserwowałam zachodzącą w niej przemianę. Bardzo podobało mi się połączenie ze sobą dwóch różnych światów- zatłoczonego Nowego Jorku i świata rodem z baśni. Pomysł z magicznym narkotykiem jest czymś świeżym, zupełnie nowym, z czym nie zetknęłam się wcześniej.

Żałowałam tylko, że wiele wątków nie zostało...

Pomysł bardzo fajny, ale kiepskie wykonanie. Książka mogłaby być dłuższa i mieć więcej akcji. Bardzo mnie zniechęcała duża liczba przekleństw i czasami charakter bohaterki.

Pomysł bardzo fajny, ale kiepskie wykonanie. Książka mogłaby być dłuższa i mieć więcej akcji. Bardzo mnie zniechęcała duża liczba przekleństw i czasami charakter bohaterki.

Naprawdę dobra książka, chyba kontynuacja ale da się całkiem przyjemnie przeczytać bez czytania Daniny, Jest to dziwne dzieło ale przyjemne z obrzydliwie brzydką okładką ale i tak ładniejszą niż Daniny.

Naprawdę dobra książka, chyba kontynuacja ale da się całkiem przyjemnie przeczytać bez czytania Daniny, Jest to dziwne dzieło ale przyjemne z obrzydliwie brzydką okładką ale i tak ładniejszą niż Daniny.