Do tej książki powinni dołączać paczkę chusteczek. Kończyłem bowiem czytać cały zasmarkany i ze spuchniętymi oczami... Chyba nikt jak dotąd tak pięknie nie opisał relacji psa i człowieka (no może Jack London). Dean Koontz od nieznanej, głębszej strony. Znana natomiast była mi jego sympatia do psów, kiedy to w co drugiej jego powieści bohaterom towarzyszy jakiś czworonóg, ale tutaj ten znany pisarz idzie dalej i opisuje dokładnie co za tym uwielbieniem stoi. Biografia jego golden retriverki i jej ogromny wpływy na życie Koontza, stają się również przyczynkiem do głębszych rozważań autora na tematy egzystencjalne. Piękna książka o miłości bezinteresownej. O istotach niewinnych i szlachetnych. O zadziwieniu światem i jego tajemnicą. Choć jestem raczej "kociarzem" to nie wyklucza przecież bycia "psiarzem". Zawsze zadziwiały mnie te czworonożne istoty. Wiśniewski pisał: "Panie, pozwól mi być takim człowiekiem za jakiego bierze mnie mój pies." Koontz wyjaśnia co jest źródłem tego podziwu z naszej i z psiej strony. Pełna zabawnych i zadziwiających zdarzeń opowieść z życia Koontza i retrieverki Trixie Koontz (swoją drogą naprawdę niezwykły był z niej pies). Dodatkowo polskie wydanie jest całkiem ładnie wydane, pełne pięknych zdjęć Trixie. To również obowiązkowa pozycja dla wszystkich fanów samego pisarza. Koontz uchyla trochę swojej biografii i swojego warsztatu. W istocie książka ta pozwoliła mi w pełniejszy sposób spojrzeć na jego pisarstwo. Choć jestem jego fanem to dotychczas chyba w dość płaski sposób czytałem jego powieści, nie dostrzegając drugiego dna, a niesłusznie, bowiem to całkiem inteligentny i mądry facet się okazuje. Ktoś mógłby zarzucić Koontzowi że zbytnio antropomorfizuje zwierzę. Nie chciałbym jednak tak tego odbierać. Zgadzam się z Koontzem że pies to coś więcej, tak jak każdy człowiek to coś więcej. I nawet małe życie może być wielkie.

"Niektórzy powiedzą: To był tylko pies. Tak, to był pies, ale nie tylko pies. Ja jestem człowiekiem, ale nie tylko człowiekiem. Uczucie to niekoniecznie sentymentalizm, zdrowy rozsądek to co innego niż ignorancja, a intuicja to nie zabobon. Kiedy żyje się ze świadomością duchowego wymiaru świata, życie staje się nie tylko szczęśliwsze, ale też uczciwsze intelektualnie, niż kiedy nie zostawiamy żadnego miejsca dla zachwytu i nie chcemy dostrzec tajemnicy egzystencji".

Do tej książki powinni dołączać paczkę chusteczek. Kończyłem bowiem czytać cały zasmarkany i ze spuchniętymi oczami... Chyba nikt jak dotąd tak pięknie nie opisał relacji psa i człowieka (no może Jack London). Dean Koontz od nieznanej, głębszej strony. Znana natomiast była mi jego sympatia do psów, kiedy to w co drugiej jego powieści bohaterom towarzyszy jakiś czworonóg,...