Krótko i zwięźle nie oznacza źle. Przeciwnie!
Ta niedługa opowieść to świetna historia, tajemnicza, trzymająca w napięciu. Ukazuje mroczną stronę człowieczeństwa i problemy, jakie wynikają z konieczności podjęcia pozornie oczywistych decyzji. A jednak, kiedy poznałam myśli Cywila moja pewność zniknęła. Pojawiły się wątpliwości i myśli dotyczące przeczytanej historii, które zostały ze mną na dłużej.
Polecam każdemu, kto ma ochotę na dobry kryminał o silnie rozwiniętym wątku egzystencjalnym!

Krótko i zwięźle nie oznacza źle. Przeciwnie!
Ta niedługa opowieść to świetna historia, tajemnicza, trzymająca w napięciu. Ukazuje mroczną stronę człowieczeństwa i problemy, jakie wynikają z konieczności podjęcia pozornie oczywistych decyzji. A jednak, kiedy poznałam myśli Cywila moja pewność zniknęła. Pojawiły się wątpliwości i myśli dotyczące przeczytanej historii, które...

Na początku chciałbym podziękować Autorowi za przesłanie egzemplarza książki do recenzji. Co prawda tutaj dominują reportaże i inna literatura, to kryminał pozostaje jednym z moich ulubionych gatunków, dlatego poleciłem sam siebie autorowi.

Sam autor oprócz opowiadania kryminalnych historii promuje też mocno swoją małą ojczyznę, Radomsko, i chwała mu za to! Kultywowanie lokalnego dziedzictwa uważam za jedną z większych wartości, sam będąc krakowsko-galicyjskim patriotą.

Sama książka jest napisana bardzo sprawnie, wzbogacona o klimatyczne czarno-białe zdjęcia Radomska. Powieść nie jest długa, czyta się szybko, co wydaje się dużą zaletą, jeśli jest się debiutantem i rywalizuje się o czas z uznanymi autorami.

Książka posiada nagłe zwroty akcji i do końca trzyma w niepewności czytelnika. Krew leje się strumieniami, a ja ciągle zastanawiałem się, o co chodzi z główną postacią, czy jest bohaterem, czy psychopatą, ale refleksji na ten temat nie ujawniam, żeby nie spojlerować.

Oczywiście daje się wyczuć, że to debiutancka książka, mam nadzieję, że jednak doczekamy się kontynuacji historii Cywila, a Autor będzie dojrzewał i stawał się coraz lepszy. Ja Mu gorąco kibicuję. A Wam polecam.

@somniumscipionis (IG)

Na początku chciałbym podziękować Autorowi za przesłanie egzemplarza książki do recenzji. Co prawda tutaj dominują reportaże i inna literatura, to kryminał pozostaje jednym z moich ulubionych gatunków, dlatego poleciłem sam siebie autorowi.

Sam autor oprócz opowiadania kryminalnych historii promuje też mocno swoją małą ojczyznę, Radomsko, i chwała mu za to! Kultywowanie...

Tajemnicza, wciągająca, budxąca niepokój mieszkańców rodzinnego miasta. zakwalifikowałabym i do sf, i do kryminałów. Warto przeczytać zwłaszcza na ciekawą propozycję eliminowania przyszłych morderców.

Tajemnicza, wciągająca, budxąca niepokój mieszkańców rodzinnego miasta. zakwalifikowałabym i do sf, i do kryminałów. Warto przeczytać zwłaszcza na ciekawą propozycję eliminowania przyszłych morderców.

Marcin Wodo „Ciemne plamy w Radomsku”
Niewyróżniający się z tłumu mieszkaniec Radomska, Cywil, ma ciekawe hobby. Są to nocne spacery po mieście. Pewnego ranka okazuje się, że w miejscu, które odwiedził wcześniej w nocy znaleziono zwłoki młodej dziewczyny. Bohater zgłasza się na policję jako świadek, jednak nie jest traktowany poważnie. Wkrótce w Radomsku dochodzi do kolejnych makabrycznych zbrodni, a Cywil odkrywa, że w jakiś sposób są one powiązane z jego osobą.
Jest to bardzo krótka książka, ma niecałe 120 stron, można wręcz powiedzieć, że jest to dłuższe opowiadanie. I może dobrym pomysłem byłoby wydane go w antologii opowiadań, a później rozwinięcie w książkę? W końcu nie byłby to pierwszy taki zabieg.
No dobrze, pomińmy formę, a zajmijmy się treścią. Książka (opowiadanie) to kryminał, ale z dość mocno rozbudowanym wątkiem fantastycznym. Czy jest to dobry zabieg? Moim zdaniem tak, zdecydowanie ubarwia to lekturę i pozwala rozszerzyć grono odbiorców.
Bohaterów w książce jest dwóch. Pierwszy to Cywil, a drugim jest… miasto Radomsko. Tak, śmiało można powiedzieć, że miasto jest tu bohaterem, może nie pierwszoplanowym, ale takim półtoraplanowym. Bierze się to stąd, że autor jest ambasadorem swojej małej ojczyzny i stara się ją popularyzować nie tylko w swoich mediach społecznościowych. A książka, nawet kryminał, może być formą promocji miasta.
Jest to debiut autora i jest on bardzo obiecujący, ale po skończeniu czytania pozostaje pewien niedosyt. Ale jak to? To już koniec? Wypada zatem czekać na dalsze przygody Cywila, które są już w przygotowaniu. Mam nadzieję, że w drugiej części będziemy mogli na dłużej pozostać w Radomsku i odkryć jeszcze więcej jego mrocznych sekretów. Uważam, że jest to dobry debiut i widać, że autor ma duży potencjał, który powinien wykorzystać. Polecam, ale zdecydowanie jako opowiadanie niż książkę.

Marcin Wodo „Ciemne plamy w Radomsku”
Niewyróżniający się z tłumu mieszkaniec Radomska, Cywil, ma ciekawe hobby. Są to nocne spacery po mieście. Pewnego ranka okazuje się, że w miejscu, które odwiedził wcześniej w nocy znaleziono zwłoki młodej dziewczyny. Bohater zgłasza się na policję jako świadek, jednak nie jest traktowany poważnie. Wkrótce w Radomsku dochodzi do...

Trzydziestoletni mieszkaniec Radomska przez swą słabośc do nocnych spacerow, zostaje wplątany w serię dziwnych wydarzeń związanych z serią brutalnych przestępstw w mieście. Do tego wplątania dochodzi w sposób dość osobliwy. Książka pisana narracją w stylu strumienia świadomości, co jest bardzo oryginalnym posunięciem ale trzeba sie do tego sposobu narracji przyzwyczaić. Wciągnęła mnie i przeczytałam bardzo szybko, ale zakończenie nie było dla mnie do końca zrozumiałe i czytałam, licząc, ze rozwinie sie jednak w trochę innym kierunku. Na pewno na plus dla samego Radomska- miejscowi z pewnością dobrze wczują się w klimat, wędrując z bohaterem po mieście. Myślę też, że moze przyczynić się do promocji miasta. Nie chcę spoilerować, więc powiem tylko, że liczyłam na pełne wyjaśnienie tego, co przytrafiło się głównemu bohaterowi.

Trzydziestoletni mieszkaniec Radomska przez swą słabośc do nocnych spacerow, zostaje wplątany w serię dziwnych wydarzeń związanych z serią brutalnych przestępstw w mieście. Do tego wplątania dochodzi w sposób dość osobliwy. Książka pisana narracją w stylu strumienia świadomości, co jest bardzo oryginalnym posunięciem ale trzeba sie do tego sposobu narracji przyzwyczaić....

Cywil to zwyczajny mężczyzna, jakich wielu. Wiedzie normalne, nudne życie, a jego ulubioną rozrywką są nocne spacery. Wszystko jednak zmienia się z chwilą, w której otrzymuje tajemniczą przesyłkę, a wraz z nią powierzona zostaje mu misja. Co będzie musiał zrobić mężczyzna? Czy uda mu się wywiązać z przedstawionego zadania?

Ta książka to debiut autora, który przeczytałam z ogromną przyjemnością. Nie jest to typowy, rasowy kryminał, co moim zdaniem można zdecydowanie zapisać na plus. Narracja poprowadzona została przez osobę głównego bohatera, dzięki czemu możemy lepiej wczuć się w jego emocje, a także zgłębić przemyślenia. To zwykły, szary człowiek, z którym niejeden czytelnik mógłby się utożsamić, a jednocześnie ma w sobie duże pokłady ciekawości oraz odwagi. Pomysł na fabułę okazał się frapujący, nietuzinkowy i jak dla mnie po prostu genialny. Akcja rozgrywa się w tempie błyskawicznym i wciąga już od pierwszej strony, tak, że chce się więcej i wiecej. Rozdziały są krótkie, a powieść czyta się bardzo szybko. Dodatkowym atutem są zamieszczone w środku zdjęcia Radomska. Jedynym minusem jaki udało mi się znaleźć, to to, iż ta pozycja jest za krótka. To idealna pozycja na jesienne popołudnie. Marcin, gratuluję debiutu i z niecierpliwością będę wyczekiwać na Twoją kolejną książkę.

Cywil to zwyczajny mężczyzna, jakich wielu. Wiedzie normalne, nudne życie, a jego ulubioną rozrywką są nocne spacery. Wszystko jednak zmienia się z chwilą, w której otrzymuje tajemniczą przesyłkę, a wraz z nią powierzona zostaje mu misja. Co będzie musiał zrobić mężczyzna? Czy uda mu się wywiązać z przedstawionego zadania?

Ta książka to debiut autora, który przeczytałam z...

Czytając tę książkę wiele razy zastanawiałam się nad tym, kim jest główny bohater. To postać - pomyślało by się - zwyczajna, prosta, do bólu przyziemna, a równocześnie tak bliska każdemu współczesnemu człowiekowi.
Od prostego imienia, po zachowania, gesty i reakcje Cywil daje czytelnikowi poczucie zbliżenia,a równocześnie chwilami sprawia, że można poczuć dreszcz. ( kto nie złapał się na tym, że zapytał sam siebie "czy robię tak samo, gdy czytam wzmianki o podobnych wydarzeniach", niech podniesie rękę. Każdy z nas jest taki sam, z chęcią obserwuje podobne informacje, komentuje, bądź nawet wzrusza ramionami i ot wraca dalej do swego życia.. do czasu, aż podobne wydarzenia nie dosięgną nas samych) Bo w końcu to prosty na około na pewno trzydziestoletni facet, który w pewnym stopniu może być wersją samego autora, a który poprzez prowadzenie swojego wyjątkowego pamiętnika, bądź bloga, pozwala nam poznać swoje myśli i wprowadza nas w swój świat, którym jest Radomsko - jego mała ojczyzna. Choć opisy miejsc nie są zbyt wystarczające dla osoby, ktora nigdy nie odwiedziła tego miasta, wartka akcja,jak również fotografie zamieszczone w książce sprawiają, że ciekawość staje się na tyle silna, że czytelnik zmuszony jest ją zaspokoić samodzielnym poszukiwaniem informacji ( np. poprzez zwiedzenie okolicy za pomocą narzędzia streetview). To doskonały, jakże i zarazem ukryty, sposób na reklamę okolicy bliskiej autorowi, którą z pewnością warto odwiedzić.
Cywil zwraca nam również uwagę na znieczulicę społeczną, ktorej wszyscy ulegamy.
Kiedy czyta kolejne wzmianki o morderstwach je, bądź rozmyśla o sprawach zgoła innych, niejednokrotnie groteskowo zestawionych z tak poważną informacją, jak brutalne morderstwo. Znieczulica, którą sam zauważa u innych, dopada i jego. Być może dzięki temu, gdy sytuacja nagle się odwraca, a on zostaje zamieszany we wszystko, staje się silniejszy.
Zakończenie książki i owszem niesamowicie zaskakuje, ale równocześnie całkowicie podkreśla fakt, że nie jest to żaden kryminał. Książka raczej przenosi człowieka w klimat niemalże dość kontrowersyjnego serialu z netflixa ("Czarne lustro"). W moim odczuciu jest to nowoczesna odmiana przedstawiania pewnych problemów i pokazywania możliwych, dość drastycznych następstw jakie te mogą za sobą nieść w przyszłości. Wizja świata takiego, jakim ukazuje się on w zakończeniu jest zdecydowanie interesująca, pociągająca, jak i w pewien sposób i niepokojąca.
Temat idealny na jakiś dobry film, który możliwie szybko stałby się hitem. Kto wie jednak, co przyniesienie przyszłość.
Póki co pozostaje nam czekać na następną książkę...

Czytając tę książkę wiele razy zastanawiałam się nad tym, kim jest główny bohater. To postać - pomyślało by się - zwyczajna, prosta, do bólu przyziemna, a równocześnie tak bliska każdemu współczesnemu człowiekowi.
Od prostego imienia, po zachowania, gesty i reakcje Cywil daje czytelnikowi poczucie zbliżenia,a równocześnie chwilami sprawia, że można poczuć dreszcz. ( kto...

Książkę czytało się na prawdę szybko, przyjemnie i co najlepsze - z kartki do kartki chciało się ją czytać co raz więcej! 🙉 Ci co mnie znają, wiedzą że ja i książka to dziwne połączenie 😁 ale ten kryminał na prawdę mnie wciągnął. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy w tej powieści i oczywiście jestem głodna kolejnej części 🤩 i trudno mi w to uwierzyć, że taka książka powstała z inspiracji zwykłej pocztówki 🙈 jestem mile zaskoczona i czekam z niecierpliwością na więcej! 🤗😇😇

Książkę czytało się na prawdę szybko, przyjemnie i co najlepsze - z kartki do kartki chciało się ją czytać co raz więcej! 🙉 Ci co mnie znają, wiedzą że ja i książka to dziwne połączenie 😁 ale ten kryminał na prawdę mnie wciągnął. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy w tej powieści i oczywiście jestem głodna kolejnej części 🤩 i trudno mi w to uwierzyć, że taka książka...

Narracja w pierwszej osobie, co jest rzadkie. Czyta się szybko i lekko. Nie jest to klasyczny kryminał, jednak warto czasem przeczytać coś innego.

Narracja w pierwszej osobie, co jest rzadkie. Czyta się szybko i lekko. Nie jest to klasyczny kryminał, jednak warto czasem przeczytać coś innego.

Ciekawa książka, pisana w lekkim stylu. Czyta się szybko, wręcz za szybko :) Czekam na dalszy ciąg.

Ciekawa książka, pisana w lekkim stylu. Czyta się szybko, wręcz za szybko :) Czekam na dalszy ciąg.