Książka dosyć trudna w odbiorze w przypadku osoby bez wykształcenia humanistycznego ze względu na stosowanie wielu fachowych pojęć. Problemem może być także odwoływanie się do włoskich opracowań naukowych w dziedzinie badań nad kulturą masową, które w Polsce niekoniecznie muszą być znane - a przynajmniej nie szerszemu gronu czytelników.

Pomimo naukowego charakteru i silnego nacisku na problem badań kultury masowej książka wniesie coś w światopogląd każdej osoby, która ma pewne humanistyczne ciągoty. Wniesie w sposób nienachalny, nie narzucając spojrzenia Eco na omawiane problemy; poprzez pokazywanie różnych postaw i spojrzeń na kulturę masową oraz omawianie wad i zalet występujących przy niej zjawisk autor zmusza raczej czytelnika do tego, by sam sobie postawił pytania i poszukał na nie odpowiedzi.

Książka, pisana prawie pół wieku temu, w niektórych aspektach może wydawać się nieco nie na czasie - dzisiaj nikt nie usiłuje już twierdzić, że telewizja spowoduje upadek czytelnictwa, a radio doprowadzi do zaniku zainteresowania koncertami, zwłaszcza muzyki poważnej. W tym aspekcie historycznie ciekawe może jednak być, jak podchodzono do tych form przekazywania informacji i rozpowszechniania kultury w czasie ich młodości.

Aktualne pozostają problemy odbioru przekazów kulturalnych, postaw osób im poddawanych, problemy konsumpcyjnego podejścia do kultury, a dla osób zainteresowanych tworzeniem własnej sztuki interesujące mogą być rozdziały o sposobach przykuwania uwagi odbiorcy oraz omówienie problemu kiczu.

Książka dosyć trudna w odbiorze w przypadku osoby bez wykształcenia humanistycznego ze względu na stosowanie wielu fachowych pojęć. Problemem może być także odwoływanie się do włoskich opracowań naukowych w dziedzinie badań nad kulturą masową, które w Polsce niekoniecznie muszą być znane - a przynajmniej nie szerszemu gronu czytelników.

Pomimo naukowego charakteru i...