''Pochwała macochy'' Maria Vargasa Llosy, to poetyckie zestawienie ciała i duszy, osiąganie szczytu cielesnej rozkoszy za pomocą zmysłów i słów.

Opowieść rozpoczyna się od poznania naszej tytułowej macochy doňi Lukrecji. Jest ona szczęśliwą mężatką don Rigoberta i macochą dla syna swojego małżonka z pierwszego małżeństwa Fonsito. Razem prowadzą życie pełne sielanki do momentu, gdy miłość małego Fonsito do macochy nie wzbudza w niej podniecenia. Ona tą sytuację bagatelizuje i pozostawia bez zdecydowanych działań. Nocą razem z swoim małżonkiem prowadzą rozwiązłe życie moralne oddając się sobie nawzajem bez zahamowań. Odrywają cielesną rozkosz wywołaną wzajemną adoracją ciała i duszy. W całej tej sytuacji pojawia się jednak problem: czy niewinność jest deprawowana, czy jest ona bliska uniesień.

Mario Vargas Llosa serwuje nam grę uczuć misternie zmieszaną z cielesnymi doznaniami nie bacząc na naszą konsternację. Zaczynając ten wpis targały mną zasady moralne i mimo, że pokochałam styl pisania tego autora, to jednak wstręt wzbudziła we mnie fabuła. Postanowiłam wyzbyć się tych uczuć na rzecz obiektywnej i poprawnej oceny tego dzieła.

Najpierw zacznę od strony wizualnej. Okładka zachęcająca i tajemnicza. W środku znajdują się grafiki, a dokładniej obrazy, które nawiązują do fabuły i tłumaczą nam przekazane przez autora myśli. Styl pisania jest zachwycający. Widać wieloletni warsztat i włożoną pracę w jak najlepsze ukazanie nam pomysłu. Realizm bijący ze stron podnieca i zachęca do dalszej lektury. Autor wie o czym pisze, wyzbywa się wyidealizowanych postaci,a przede wszystkim sceny erotyczne nie rażą nadmierną pomysłowością, jak to teraz bywa w literaturze. Widać od razu, że mamy od czynienia z mężczyzną kochającym kobiecą urodę, a nie z kobietą, która wymyśla scenariusze mijające się z prawdą i idealizuje siebie na kartach powieści z idealnym kochankiem. Ta książka to przede wszystkim łamanie konwenansów, zestawienie niewinności z rozwiązłością. Nic nie jest takiej jak się nam wydaje i jesteśmy zaskakiwani do samego końca. Ja się dałam oszukać i ostatecznie jestem zadowolona z lektury.

Zapraszam na bloga: https://zakreconydruk.blogspot.com/2017/08/nie-ma-granic-dla-cielesnej-rozkoszy.html

''Pochwała macochy'' Maria Vargasa Llosy, to poetyckie zestawienie ciała i duszy, osiąganie szczytu cielesnej rozkoszy za pomocą zmysłów i słów.

Opowieść rozpoczyna się od poznania naszej tytułowej macochy doňi Lukrecji. Jest ona szczęśliwą mężatką don Rigoberta i macochą dla syna swojego małżonka z pierwszego małżeństwa Fonsito. Razem prowadzą życie pełne sielanki do...