"Życie przypomina jedną wielką przejażdżkę kolejką górską, z wszelkimi podskokami, zakrętami i obrotami, w górę i w dół przez całą drogę."
~Fannie Flagg, "Nie mogę się doczekać, kiedy wreszcie pójdę do nieba"

Po Zwiadowcach nie umiałam sobie znaleźć miejsca, a co dopiero wyszukać nową książkę. Wyciągnęłam, więc nieprzeczytane pozycje zalegające w domu i zaczęłam grymasić. To nie, tamtego nie... Skutek był taki, że zostałam z pustymi rękami. Wtedy pomyślałam, że już tylko Fannie Flagg może pomóc i nie pomyliłam się :)

"Nie Mogę Się Doczekać..." to 3 tom z cyklu "Elmwood Springs". Główną bohaterką jest Elner, niezależna starsza pani, która pewnego dnia łamie zakaz siostrzenicy i wchodzi na drabinę, żeby nazrywać fig. Wskutek upadku i bliskiego spotkania z zgrają szerszeni, traci przytomność i zostaje odwieziona do szpitala. Nikt nie wie, co właściwie ją tam spotyka. Może umiera, a może przeżywa najbardziej nieprawdopodobną przygodę w życiu. To dopiero początek historii pełnej ciepła, emocji i humoru.

Powieści Fannie Flagg zawsze działały na mnie jak lek. Uśmierzają rozterki, łagodzą bóle i rozpędzają wszelkie chmury nad głową. Miód na moją duszę :). Powoli i nieśmiało zapukałam do Elmwood Springs, rozchyliłam drzwi tego świata i zerknęłam. Od razu wiedziałam, że znalazłam się na swoim miejscu. Czułam się jakbym odwiedziła ukochaną babcię. Elner przywitała mnie swoim "Co słychać kochanie?" wciągnęła za rękę, uściskała, postawiła przede mną smakołyki i zaparzyła herbatę. Moje rozterki nie znikły od razu. Czytając tę historię powoli, rozluźniałam się, wtapiałam w nią, a wszelkie złe emocje ulatywały gdzieś w przestrzeń. Otaczająca mnie aura ciepła i rodzinności sprawiała, że na ich miejsce wchodziły te pozytywne. Gdzieś w połowie książki byłam już wyleczona i z przyjemnością, całą sobą oddałam się życiu w Elmwood Springs. Ciocia Elner nie pozwoliła się nie kochać, a gdy uległa wypadkowi czuwałam w szpitalu. Obserwowałam zaangażowanie sąsiadów w wszelką pomoc, które w XXI wieku umarło śmiercią naturalną. Świat przypominający trochę ten z moich młodych lat, gdy mieszkałam jeszcze w małym miasteczku na Pałukach, gdzie każdy każdego znał. Czasem tęsknię za tym, a "Nie Mogę Się Doczekać... " trąciło trochę tę tęskną nutę w moim sercu. Nieświadoma własnej mimiki śmiałam się w głos, "siorbałam" nosem, a czasem nawet uroniłam łzę ( nie jedną). Nie czytam literatury kobiecej, bo wszelkie ckliwe historie mnie irytują. Wyjątkiem jest tylko Fannie Flagg, która potrafi grać tak dobrze na moich uczuciach, jakby mnie znała na wylot. Nie mam pojęcia jak autorka to robi?!

Po raz kolejny dałam się uwieźć czarowi małego miasteczka gdzieś tam w Ohio. Po raz kolejny, wyszła ze mnie wrażliwa kobieta i nabrałam pewności, że jeśli Niebo istnieje i jeśli będzie dane mi się tam znaleźć, to chce by wyglądało jak to, w którym znalazła się Elner. Pełne przyjaciół i bliskich miejsce, które zatrzymało się w najlepszych latach mojego życia.

Kochani jeśli chcecie odetchnąć od codziennych zmagań, pozbyć się rozterek i usiąść w kuchni przy dobrej herbacie, zapraszam do Elmwood Springs. Tam każdy jest mile widziany i każdy z miejsca staje się "swój". Nie brak ploteczek i codzienności. To miejsce do którego się wraca i tęskni.

Miejsce tak inne niż codzienność. Miejsce gdzie człowiek, człowiekowi... człowiekiem.

Daję 7,5/10 i polecam serdecznie

"Życie przypomina jedną wielką przejażdżkę kolejką górską, z wszelkimi podskokami, zakrętami i obrotami, w górę i w dół przez całą drogę."
~Fannie Flagg, "Nie mogę się doczekać, kiedy wreszcie pójdę do nieba"

Po Zwiadowcach nie umiałam sobie znaleźć miejsca, a co dopiero wyszukać nową książkę. Wyciągnęłam, więc nieprzeczytane pozycje zalegające w domu i zaczęłam grymasić....