Kolejna ciepła, poruszająca opowieść od Fannie Flagg. Jak zwykle mamy amerykańską prowincję i zżytą społeczność, z którą główna bohaterka jest związana najdziwniejszymi sposobami. Z wieloma osobami łączą ją wyjątkowe więzi, tylko pozazdrościć. Książki pani Flagg wywołują u mnie nostalgię za czasami i miejscami, których nie poznałam, a które wydają się pełne życzliwości i zrozumienia. Czytając tę książkę ma się wrażenie, jakby wszyscy bohaterowie byli moimi dobrymi znajomymi.

Kolejna ciepła, poruszająca opowieść od Fannie Flagg. Jak zwykle mamy amerykańską prowincję i zżytą społeczność, z którą główna bohaterka jest związana najdziwniejszymi sposobami. Z wieloma osobami łączą ją wyjątkowe więzi, tylko pozazdrościć. Książki pani Flagg wywołują u mnie nostalgię za czasami i miejscami, których nie poznałam, a które wydają się pełne życzliwości i...

Tak uroczej powieści dawno nie czytałam! Aż chce się...umierać!
Pozytywna i naiwna,ale jakże optymistyczna to historia.Przywraca wiarę w ludzi, zmienia stereotypowe spojrzeniena życie w małym zapyziałym środowisku,pobudza do śmiechu,a przede wszystkim do przemyśleń dotyczących celu naszego życia.
Na wakacje,urlop lektura idealna!
( A tak przy okazji można, a nawet należy wrócić do powieści tej autorki:"Smażone zielone pomidory",polecam też film).

Tak uroczej powieści dawno nie czytałam! Aż chce się...umierać!
Pozytywna i naiwna,ale jakże optymistyczna to historia.Przywraca wiarę w ludzi, zmienia stereotypowe spojrzeniena życie w małym zapyziałym środowisku,pobudza do śmiechu,a przede wszystkim do przemyśleń dotyczących celu naszego życia.
Na wakacje,urlop lektura idealna!
( A tak przy okazji można, a nawet należy...

Milutka, słodka, choć w niektórych momentach mocno przecukrzona. Aż chrzęści w zębach. Sięgnęłam po nią, bo chciałam się otulić, ogrzać, ogólnie mówiąc poprawić sobie nastrój. Czy spełniła swoje zadanie?

Mam praktycznie wszystkie książki Fannie (poza najnowszą, którą puściłam w świat i udaję, że nigdy jej nie było). Wybrałam tę, bo byłam pewna, że będzie w niej tak dużo cioci Elner, jak to tylko możliwe. A tu, o ironio, wlazła na drzewo figowe, spadła i się zabiła. Pomyślicie, że to spojler. Częściowo tak, ale nie do końca. Niczego nie możecie być pewni. Twórczyni zaserwowała czytelnikom wielką niespodziankę.

"Nie mogę się doczekać..." przynosi ukojenie tym, którzy bardzo chcieliby wierzyć, że istnieje coś po śmierci. Przyznam, że podoba mi się sposób, w jaki autorka ugryzła ten temat. Byłoby wspaniale, gdyby rzeczywiście tak to wyglądało.

Zgadzam się z opiniami, że to dobra książka na święta. Ma taki charakterystyczny wyidealizowany klimat. Nie szukajcie tu realizmu, bo nie ma sensu. To plaster na obolałe serduszko, to ciasto z kruszonką do herbaty podanej w koszyczku.... Nie, nie z kruszonką! Tu musi być placek karmelowy - koniecznie!

Dodaję gwiazdkę za kilkukrotne zalanie mojej mrocznej duszy ciepłą, różowiutką miłością. Nie są to "Smażone zielone pomidory", ale widać bliskie pokrewieństwo. Bunkrów nie ma, ale też jest zaje...

Milutka, słodka, choć w niektórych momentach mocno przecukrzona. Aż chrzęści w zębach. Sięgnęłam po nią, bo chciałam się otulić, ogrzać, ogólnie mówiąc poprawić sobie nastrój. Czy spełniła swoje zadanie?

Mam praktycznie wszystkie książki Fannie (poza najnowszą, którą puściłam w świat i udaję, że nigdy jej nie było). Wybrałam tę, bo byłam pewna, że będzie w niej tak dużo...

Często myślę o niebie, czyli o życiu wiecznym, w które - jako katoliczka - głęboko wierzę. Ucieszyłam się zatem tą powieścią, która w pewien sposób demitologizuje śmierć, a raczej odbiera jej grozę. Fannie Flagg potrafi wlewać w serca nadzieję, a w dzisiejszych czasach to bezcenna wręcz umiejętność. Przede wszystkim za to lubię jej książki: nie ocenia, nie ideologizuje, z nikim nie wojuje. Cudowna lektura na trudne dni.

Często myślę o niebie, czyli o życiu wiecznym, w które - jako katoliczka - głęboko wierzę. Ucieszyłam się zatem tą powieścią, która w pewien sposób demitologizuje śmierć, a raczej odbiera jej grozę. Fannie Flagg potrafi wlewać w serca nadzieję, a w dzisiejszych czasach to bezcenna wręcz umiejętność. Przede wszystkim za to lubię jej książki: nie ocenia, nie ideologizuje, z...

Wspaniała. Kiedyś był taki cykl opowiadań balsam dla duszy ,to zdecydowanie taka właśnie powieść. W dzisiejszych niespokojnych czasach idealna. Dla ludzi z depresją wskazana. Polecam tym którzy nadal wierzą w człowieka i szukają sensu życia. Ta książka niezwykle podnosi na duchu choć przecież mówi o rzeczach zwyczajnych i prostych. Dla mnie lektura obowiązkowa.

Wspaniała. Kiedyś był taki cykl opowiadań balsam dla duszy ,to zdecydowanie taka właśnie powieść. W dzisiejszych niespokojnych czasach idealna. Dla ludzi z depresją wskazana. Polecam tym którzy nadal wierzą w człowieka i szukają sensu życia. Ta książka niezwykle podnosi na duchu choć przecież mówi o rzeczach zwyczajnych i prostych. Dla mnie lektura obowiązkowa.

Zauroczyły mnie książki tej autorki, a tutaj taki klops. Wynudziłam się. Nie czułam tego fajnego klimatu co w innych jej książkach.

Zauroczyły mnie książki tej autorki, a tutaj taki klops. Wynudziłam się. Nie czułam tego fajnego klimatu co w innych jej książkach.

Ciepła i dobra główna bohaterka Elner podpowiada lub, jak kto woli przypomina nam, co jest najważniejsze w życiu. Polecam

Ciepła i dobra główna bohaterka Elner podpowiada lub, jak kto woli przypomina nam, co jest najważniejsze w życiu. Polecam

Raz do roku, w okolicach świąt Bożego Narodzenia, takie książki mi nie przeszkadzają, wręcz ich szukam, choć w innym okresie uznałabym je za zbyt banalne, infantylne i po prostu nudne. Ale w grudniu bez szemrania przyjmuję mój literacki limit lukru i ciepełka, na śmierć mogę spojrzeć żartobliwym okiem, obłaskawiam anielską dobroć, która wylewa się ze stron powieści.
I wtedy tak sobie myślę, że nie miałabym nic przeciwko temu, żeby mieć taką szurniętą ciotkę Elner Fiszbinę (tłumaczenie nazwiska na angielski),dla której ludzie są życzliwi nie bez powodu. Swoją dobrocią dokonuje bowiem dla nich cudów i ja bym się jej chętnie poddała.
Z przyjemnością na starość zamieszkałabym w takim uroczym miasteczku. Żyłabym tam otoczona takimi sąsiadami jak miała Elner i na starość oddawałabym się takim przyjemnościom jak oni, a na pewno zapisałabym się do Klubu Oglądaczy Zachodu Słońca.
Polubiłabym dżem figowy, ciasto karmelowe i ślimaki.
I wreszcie - fantastycznie by było, gdyby niebo wyglądało jak to opisane przez Fannie Flagg.

Dowcipna, troszkę nudnawa, ciepła i niewymagająca lektura. Nie ma w niej wprawdzie słowa o Bożym Narodzeniu, raczej o Wielkanocy, ale w sam raz do przeczytania przed grudniowymi świętami, gdy mamy zapotrzebowanie na dużą dawkę optymizmu i miłości do świata.

Raz do roku, w okolicach świąt Bożego Narodzenia, takie książki mi nie przeszkadzają, wręcz ich szukam, choć w innym okresie uznałabym je za zbyt banalne, infantylne i po prostu nudne. Ale w grudniu bez szemrania przyjmuję mój literacki limit lukru i ciepełka, na śmierć mogę spojrzeć żartobliwym okiem, obłaskawiam anielską dobroć, która wylewa się ze stron powieści.
I...

Książka tak pozytywna, że powinna być przepisywana na receptę dla ludzi w depresji. W sam raz na czas świąteczny .

Książka tak pozytywna, że powinna być przepisywana na receptę dla ludzi w depresji. W sam raz na czas świąteczny .

Książka bardzo pozytywna, idealna na poprawę humoru i odstresowanie. Chociaż momentami naiwna, czyta się ją z prawdziwą przyjemnością. Historie Elner, Normy i innych bohaterów są inspirujące i zachęcają do cieszenia się codziennością oraz spełniania marzeń bez względu na wiek i okoliczności.

Książka bardzo pozytywna, idealna na poprawę humoru i odstresowanie. Chociaż momentami naiwna, czyta się ją z prawdziwą przyjemnością. Historie Elner, Normy i innych bohaterów są inspirujące i zachęcają do cieszenia się codziennością oraz spełniania marzeń bez względu na wiek i okoliczności.