Niestety w moim odczuciu bardzo słaba książka, kilka histori jest po prostu durnych, sporo jest nudnych, o tematyce całkowicie do mnie nie trafiającej, zaledwie 3-4 opowiadania faktycznie mi się podobały. Od połowy książki czytałam już bardziej przymusu niż jakiejś przyjemności, mimo to nadal liczyłam, że jakaś historia mi się jeszcze spodoba. Niestety końcówka była dla mnie mocno męcząca. Możliwe, że niektórym zawarte tutaj opowiadania bardziej się spodobają.

Niestety w moim odczuciu bardzo słaba książka, kilka histori jest po prostu durnych, sporo jest nudnych, o tematyce całkowicie do mnie nie trafiającej, zaledwie 3-4 opowiadania faktycznie mi się podobały. Od połowy książki czytałam już bardziej przymusu niż jakiejś przyjemności, mimo to nadal liczyłam, że jakaś historia mi się jeszcze spodoba. Niestety końcówka była dla...

„Intymności” Lucy Caldwell (tł. Aga Zano) to w rzeczywistości dwa zbiory opowiadań, które w Polsce zostały wydane w jednej książce. Pierwszy z nich - „Mnogości” - skupia się na dojrzewaniu, odkrywaniu siebie, nastoletnich problemach, ale także stracie i żałobie. Ten zbiór mnie poruszył i wywołał wiele emocji. Zachwycałam się lekturą. Wiele z tych opowiadań trafiło do mnie do tego stopnia, że w notatniku zapisywałam sobie ich fabułę i moje przemyślenia, aby dłużej o nich pamiętać. „Mnogości” są piękne, smutne i przejmujące. Moje ulubione opowiadania z tego zbioru to „Trzynaście”, „Przez szafę” i „Nieugaszalna”.

Za to bohaterki w drugim zbiorze „Intymności” są już starsze. Ten zbiór skupia się na macierzyństwie i różnych aspektach posiadania dzieci, porusza problem aborcji, lęk przed utratą dzieci, poronienia, próby zajścia w ciążę. W moim odczuciu ten zbiór był trochę słabszy i nie wszystkie opowiadania były satysfakcjonujące. Co nie zmienia faktu, że nadal jest to świetna literatura. Są tu bardzo ciekawe opowiadania o dziewczynie, która zażyła tabletkę „dzień po”, inna jest aktywistką przeciwko aborcji, inna słyszy hałas w mieszkaniu, jeszcze inna wraca samolotem z pogrzebu kuzynki. Jedno z tych opowiadań szczególnie do mnie trafiło („Wszyscy byli niedobrzy i źli”) i skłoniło do wielu refleksji. Z tego zbioru lubię również „To dzieje się tak”.

Jeśli lubicie opowiadania pełne kobiet, które intrygują i skłaniają do refleksji, to bardzo polecam sięgnąć po „Intymności”. Dla mnie to ulubiony zbiór opowiadań Pauzy, a trochę ich już przeczytałam. Uwielbiam!

"(...) pewnego dnia to wszystko stanie się bardzo odległe, jakby wydarzyło się w innym miejscu, w innym czasie, może nawet już w ogóle nigdy nie będę o tym myśleć, a nawet jeśli pomyślę, to będzie już dawno po wszystkim."

„Intymności” Lucy Caldwell (tł. Aga Zano) to w rzeczywistości dwa zbiory opowiadań, które w Polsce zostały wydane w jednej książce. Pierwszy z nich - „Mnogości” - skupia się na dojrzewaniu, odkrywaniu siebie, nastoletnich problemach, ale także stracie i żałobie. Ten zbiór mnie poruszył i wywołał wiele emocji. Zachwycałam się lekturą. Wiele z tych opowiadań trafiło do mnie...

<Godny polecenia zbiór opowiadań to...?
Jeśli poszukujecie zbioru opowiadań, gdzie już jedno zdanie z krótkich tekstów jest w stanie coś w was poruszyć to...nie jest to ta książka. Zaczynam dość przewrotnie, ale nie znaczy to, że przeczytałam ją z obojętnością lub mi się nie podobało. Wprost przeciwnie. Po prostu powyższa pozycja, a właściwie zebrane w niej dwa zbiory opowiadań - Mnogości i tytułowe Intymności to proza, która wybrzmiewa najgłośniej w większej całości. Według mnie, nie da się odczuć jej po przeczytaniu jednego z opowiadań czy wybrać najlepsze z nich. Dopiero całość opowiada niezwykle intymną, delikatną opowieść o tym co zakryte przed innymi. Tak jakby podejrzeć kogoś w najbardziej osobistych czynnościach.

Z Mnogości wyłania się portret dojrzewania, poszukiwania własnej tożsamości i testowania własnych granic. To pierwsze miłości, upokorzenia, rozczarowania i porażki. Wszystkie pierwsze razy, które najczęściej wcale nie smakują tak dobrze jak się o nich mówi i niosą ze sobą wiele konsekwencji. Od tego jest młodość, aby się mylić. Z resztą chyba podczas całego życia jest przestrzeń na błędy, prawda?

Natomiast Intymności to historie o młodych matkach, dziewczynach, które już trochę doświadczyły życia z dziećmi lub jest to dla nich zupełna nowość. W tych czułych tekstach o kobiecej codzienności odnalazłam się najmocniej. Ja też ciągle zastanawiam się, błądzę i tworzę w wyobraźni projekcje wydarzeń, które nigdy nie będą miały miejsca, a kosztują mnóstwo stresu. To takie wyzwalające i oczyszczające przeczytać, że ktoś ma tak samo. Ten zbiór niesie w sobie wiele nadziei, jest subtelny, czuły, wrażliwy i uważny. Polecam go, nawet kobietom w ciąży czy z malutkimi dziećmi, bo np. przy Suchych gałązkach mocno bym się zastanawiała nad kierowaniem jej w ich stronę. Cała reszta niech też czyta.
Rzadko sięgam po zbiory opowiadań, ale te od Pauzy są mistrzowskie.

<Godny polecenia zbiór opowiadań to...?
Jeśli poszukujecie zbioru opowiadań, gdzie już jedno zdanie z krótkich tekstów jest w stanie coś w was poruszyć to...nie jest to ta książka. Zaczynam dość przewrotnie, ale nie znaczy to, że przeczytałam ją z obojętnością lub mi się nie podobało. Wprost przeciwnie. Po prostu powyższa pozycja, a właściwie zebrane w niej dwa zbiory...

Jeśli szukacie książki, która będzie piękna i wzruszająca – to jest tytuł dla Was. To zbiór opowiadań chwytających za serce. Tytuł doskonale odzwierciedla tę pozycję, ponieważ opowiadania dotykają najbardziej intymnych zakamarków ludzkiej duszy. Autorka przedstawia różne oblicza i złożoność ludzkiej natury. To, co mnie urzekło, to fakt, że autorka, poruszając wiele kontrowersyjnych tematów, nie wchodzi w polemikę z czytelnikiem. Jedynie opisuje skomplikowany świat uczyć i emocji w obliczu często bardzo skrajnych doświadczeń.

Jeśli szukacie książki, która będzie piękna i wzruszająca – to jest tytuł dla Was. To zbiór opowiadań chwytających za serce. Tytuł doskonale odzwierciedla tę pozycję, ponieważ opowiadania dotykają najbardziej intymnych zakamarków ludzkiej duszy. Autorka przedstawia różne oblicza i złożoność ludzkiej natury. To, co mnie urzekło, to fakt, że autorka, poruszając wiele...

Najbardziej spodobały mi się: styl autorki oraz nieco ponury klimat Irlandii Północnej. Jedno i drugie kojarzą mi się jakoś z prozą norweską, za którą przepadam nie od dziś. Chyba właśnie czegoś takiego się spodziewałam po tych opowiadaniach i te przewidywania potwierdziły się. Odnośnie stylu – autorka często stosuje taki zabieg, że całkowicie pomija jakieś dramatyczne wydarzenie, które mogłoby być centralnym punktem opowiadania, a opisuje szczegółowo to, co działo się przed i po, w dużej mierze w głowach bohaterów. Uwielbiam takie skupianie się na pozornie nieistotnych detalach, na emocjach, na drobiazgach codzienności, które niosą więcej informacji niż mogłoby się wydawać.

Nie uszło mojej uwadze, że autorka jest dokładnie z mojego rocznika i jest to bardzo wyczuwalne. Często np. jest mowa o nastolatkach, ale nie tych współczesnych ("zetkach"),lecz o osobach, które były nastolatkami wtedy, co autorka i ja, w latach 90-tych. A że opowiadania skupiają się na świecie kobiet i dziewczyn, łatwo mi było wejść w emocje bezimiennych, lecz niezwykle szczegółowo nakreślonych bohaterek i odczuć pewną bliskość, i to nawet jeśli ich doświadczenia były skrajnie różne od moich własnych.

Opowiadania ewidentnie zawierają motywy autobiograficzne, co czasem stało się odrobinę nużące, np. bohaterka niemal zawsze ma dwoje dzieci (a konkretnie: starszego synka i młodszą córeczkę),sama często jest jedną z trzech sióstr, przeniosła się z Belfastu do Londynu – wszystko to podobnie jak autorka. Niewątpliwie w ten sposób autorce jest najłatwiej, zapewne przelewa na papier własne emocje, może pisanie pełni dla niej funkcję terapeutyczną, czasem jednak odczuwałam przesyt czytania o tej samej osobie w różnych wcieleniach.

Niektóre z opowiadań mnie po prostu poraziły… swoją prawdziwością, głębią. Inne z kolei nie przypadły mi do gustu, jednak przyznaję całości 9 gwiazdek za te kilka, które dotknęły mnie głęboko i zostaną ze mną na dłużej.

Najbardziej spodobały mi się: styl autorki oraz nieco ponury klimat Irlandii Północnej. Jedno i drugie kojarzą mi się jakoś z prozą norweską, za którą przepadam nie od dziś. Chyba właśnie czegoś takiego się spodziewałam po tych opowiadaniach i te przewidywania potwierdziły się. Odnośnie stylu – autorka często stosuje taki zabieg, że całkowicie pomija jakieś dramatyczne...

Zbiór opowiadań, gdzie pierwsza część w większości problemów dorastania, a druga - macierzyństwa. Jedne historie poruszyły moje serce, inne kompletnie nie, ale jako całość jest naprawdę nieźle. Podejrzewam, że nie zapadną w mojej pamięci na dłużej, ale podczas czytania skłaniały do refleksji, a pewne fragmenty trafiały do serducha.

Zbiór opowiadań, gdzie pierwsza część w większości problemów dorastania, a druga - macierzyństwa. Jedne historie poruszyły moje serce, inne kompletnie nie, ale jako całość jest naprawdę nieźle. Podejrzewam, że nie zapadną w mojej pamięci na dłużej, ale podczas czytania skłaniały do refleksji, a pewne fragmenty trafiały do serducha.

Książka zawierająca dwa zbiory opowiadań, pierwszy to Mnogości, a drugi Intymności, większość opowiadań bardzo dobra , ciekawa tematycznie i związana z kobietami, dziewczynkami i ich problemami .
Jakie to problemy?
My, kobiety doskonale je znamy i wiemy , że istnieją od zawsze i żadne ustawy prawne, przyrzeczenia, dyskusje nie sa w stanie ich radykalnie zmienić.
Dlaczego?
Dlatego , że to MY miesiączkujemy, zachodzimy w ciążę, rodzimy , a potem dbamy o wychowanie, wyżywienie i edukację dzieci, a wszelkie zapewnienia o równouprawnieniu , czy to w domu , czy w pracy są ogólnie rzecz biorąc , bo jasne , że sa wyjątki , tylko mrzonkami i nie maja nic wspólnego z rzeczywistością. Opowiadania Lucy Caldwell dotyczące głównie Irlandii, jakże są bliskie polskiej rzeczywistości i koszmaru kobiet.

Książka zawierająca dwa zbiory opowiadań, pierwszy to Mnogości, a drugi Intymności, większość opowiadań bardzo dobra , ciekawa tematycznie i związana z kobietami, dziewczynkami i ich problemami .
Jakie to problemy?
My, kobiety doskonale je znamy i wiemy , że istnieją od zawsze i żadne ustawy prawne, przyrzeczenia, dyskusje nie sa w stanie ich radykalnie zmienić....

Zdecydowanie rozczarowanie. Z całego zbioru spodobało mi się tylko jedno opowiadanie ("Przez szafę").

Zdecydowanie rozczarowanie. Z całego zbioru spodobało mi się tylko jedno opowiadanie ("Przez szafę").

Zwykle nie czytam opowiadań, bo lubię rozbudowaną fabułę i bohaterów, których mogę dobrze poznać, jednak tym razem sięgnęłam po ten zbiór. I był to świetny wybór. Bardzo życiowe historie, sytuacje, które mogą spotkać nas albo naszych bliskich. Polecam.

Zwykle nie czytam opowiadań, bo lubię rozbudowaną fabułę i bohaterów, których mogę dobrze poznać, jednak tym razem sięgnęłam po ten zbiór. I był to świetny wybór. Bardzo życiowe historie, sytuacje, które mogą spotkać nas albo naszych bliskich. Polecam.

Bardzo klimatyczny zbiór opowiadań (w zasadzie dwa zbiory). Do mnie bardziej przemówiły opowiadania ze zbioru "Intymności", czyli kobiecość w wielu postaciach (sporo umęczonej młodej matki - a może głównie na to zwracałam uwagę, bo brzmi znajomo 😉),tęsknota za ojczyzną, której też się trochę wstydzi i coś, co dotknęło irlandzkie kobiety przed nami - drakońskie prawo antyaborcyjne i jego konsekwencje.

Bardzo klimatyczny zbiór opowiadań (w zasadzie dwa zbiory). Do mnie bardziej przemówiły opowiadania ze zbioru "Intymności", czyli kobiecość w wielu postaciach (sporo umęczonej młodej matki - a może głównie na to zwracałam uwagę, bo brzmi znajomo 😉),tęsknota za ojczyzną, której też się trochę wstydzi i coś, co dotknęło irlandzkie kobiety przed nami - drakońskie prawo...