Nie wiedziałam, że to jest kontynuacja i przeczytałam to bez pierwszej części, ale nie miałam problemu ze zrozumieniem o co chodzi. Dwóch gości się kłóci o wspólną przyszłość przez całą mangę. Ma to klimat, piękną kreskę i inteligentne dialogi, ale jednak cały czas jest to samo i w zasadzie to się trochę nudziłam.

5,5/10

Nie wiedziałam, że to jest kontynuacja i przeczytałam to bez pierwszej części, ale nie miałam problemu ze zrozumieniem o co chodzi. Dwóch gości się kłóci o wspólną przyszłość przez całą mangę. Ma to klimat, piękną kreskę i inteligentne dialogi, ale jednak cały czas jest to samo i w zasadzie to się trochę nudziłam.

5,5/10

Po przeczytaniu staromodnej babeczki chciałoby się powiedzieć „I żyli długo i szczęśliwe”. Tylko, że życie to nie bajka, a związek Nozue i Togawy nie był później taki idealny jakby mogło nam się wydawać po pierwszym tomie.

Pamietajmy o tym Nozue jest szefem, a Togawa jego podwładnym.
Do tego obaj są mężczyznami.
Co przysporzy im dodatkowych problemów.

Ale właśnie to urzekło mnie w sequelu, bo autorx pokazałx, że pomimo „szczęśliwego” zakończenia, zmartwienia bohaterów się nie kończą i dalej muszą się zmagać z trudami szarej rzeczywistości.

Dodatkowym plusem jest to, że poznaliśmy bliższych znajomych Nozue.
Ich rozmowa szczególnie mnie poruszyła, bo w końcu nie oceniali go i pokazali, że może na nich liczyć w każdej sytuacji.
(Ps. przy okazji autorx autorka pokazałx, że potrafi też rysować piękne żeńskie postaci 👉🏻👈🏻)

Mam też wrażenie, że kreska wskoczyła na jeszcze wyższy poziom 🫣
-Jakby… już wcześniej było pięknie, ale teraz dostajemy prawdziwe dzieło sztuki.
W końcu sequel skupia się na emocjach, które uwydatnia kreska - szczególnie przez przybliżenie na oczy bohaterów, z których można wyczytać dosłownie wszystko: smutek, żal, szczęście.
A to z jaką miłością i czułością patrzą na siebie Nozue i Togawa sprawiło, że moje serce zaczęło bić szybciej, a na twarzy pojawiał się gorący rumieniec.

Pomimo tego, że na początku niechętnie podchodziłam do kontynuacji to uważam, że „Staromodna babeczka z cappuccino” to taka wisienka na torcie 🍒

Po przeczytaniu staromodnej babeczki chciałoby się powiedzieć „I żyli długo i szczęśliwe”. Tylko, że życie to nie bajka, a związek Nozue i Togawy nie był później taki idealny jakby mogło nam się wydawać po pierwszym tomie.

Pamietajmy o tym Nozue jest szefem, a Togawa jego podwładnym.
Do tego obaj są mężczyznami.
Co przysporzy im dodatkowych problemów.

Ale właśnie to...

Ładna kontynuacja poprzedniego tomu. Mądra, delikatna, ale z mocnymi uczuciami historia. Rozpływam się nad jej bohaterami i płakać mi się chce jak śliczna to manga. Kreska tak samo zachwyca.

Ładna kontynuacja poprzedniego tomu. Mądra, delikatna, ale z mocnymi uczuciami historia. Rozpływam się nad jej bohaterami i płakać mi się chce jak śliczna to manga. Kreska tak samo zachwyca.

Uwielbiam tą parę. Coś dla odmiany, innego niż szkolny romans. Historia bardzo realistyczna, skupiona na emocjach. Kreska nie jest zachwycająca, ale tekstura okładki nadrabia ten minus. Polecam :)

Uwielbiam tą parę. Coś dla odmiany, innego niż szkolny romans. Historia bardzo realistyczna, skupiona na emocjach. Kreska nie jest zachwycająca, ale tekstura okładki nadrabia ten minus. Polecam :)

Uwielbiam 1 część, ale to była mordęga. Zaczęłam czytać na początku nowego roku. A udało mi się na siłę wczoraj skończyć. Rozterki bohaterów męczące. Nie chciało mi się tego czytać. Wolę klimat lekki z 1 części.

Uwielbiam 1 część, ale to była mordęga. Zaczęłam czytać na początku nowego roku. A udało mi się na siłę wczoraj skończyć. Rozterki bohaterów męczące. Nie chciało mi się tego czytać. Wolę klimat lekki z 1 części.

Świetna kontynuacja, bardzo miło mi się czytało. Kreska śliczna i historia bardzo urocza. Plus za pokazanie problemów w związku.

Świetna kontynuacja, bardzo miło mi się czytało. Kreska śliczna i historia bardzo urocza. Plus za pokazanie problemów w związku.