Historia Vanessy Springory i jej "związku" w wieku 14 lat z 50letnim znanym pisarzem. Książka jest głęboką refleksją nad tym jakie czynniki doprowadziły do takiej sytuacji i jak bardzo szkodliwe było podejście otoczenia - "skoro ona chce i nic złego się nie dzieje to wszystko jest w porządku". No więc nie jest, dziecko jest dzieckiem, to że w wieku 14-15 lat wydaje im się że są na tyle dorośli by podjąć pewne decyzje nie znaczy że można te pomysły akceptować. I że trzeba mocno piętnować ludzi którzy na takich dzieciach chcą żerować. Historia dokładnie opisuje grooming, to jak stary pisarz racjonalizował swoje ciągoty, to jak "uwodził" innych (dorosłych, racjonalnych i wykształconych ludzi) racjonalizując swoje dewiacje.
Jeśli ktoś planuje dzieci, lub ma dzieci powinien tę książkę przeczytać. Jest wstrząsająca ale napisana w taki sposób że mimo ciężkości tematu da się ją przeczytać na raz.

Historia Vanessy Springory i jej "związku" w wieku 14 lat z 50letnim znanym pisarzem. Książka jest głęboką refleksją nad tym jakie czynniki doprowadziły do takiej sytuacji i jak bardzo szkodliwe było podejście otoczenia - "skoro ona chce i nic złego się nie dzieje to wszystko jest w porządku". No więc nie jest, dziecko jest dzieckiem, to że w wieku 14-15 lat wydaje im się...

Świetna książka. Opowiada o historii życia autorki, która w wieku 14. lat doświadczyła molestowania ze strony francuskiego pisarza Ga­brie­la Matzneffa (jak z resztą wiele innych dziewczyn). Odkąd przeczytałam w Małym Formacie artykuł na jej temat z niecierpliwością czekałam na tłumaczenie. Obawiałam się trochę, że będzie rozczarowaniem - w końcu obecnie recenzenci często boją się krytykować nawet koszmarne (vide Kotas xd) teksty autobiograficzne, jeśli są w nich zawarte traumatyczne historie i wyzwania. Bałam się też tego prostackiego "pamiętnikarstwa" sprawiającego, że książki autobiograficzne często nie są już literaturą piękną, tylko reportażem z własnego życia. Springora przypomina jednak tu bardziej Prousta (na którego z resztą wielokrotnie się powołuje, widać też mniej dosłowne nawiązania),niż współczesną, polską literaturę kobiecą. Książka jest komentarzem społecznym i dekonstruuje patologiczne zjawiska wywodzące się z rewolucji seksualnej. Opowiada o zagrożeniach związanych z nadmiernym dekonstruowaniem rzeczywistości i odrzucaniem wszelkich norm społecznych "narzucanych przez burżuazyjne społeczeństwo". Ale poza tym "Zgoda" jest *powieścią* w takim klasycznym, trochę konserwatywnym ujęciu. W dobrym znaczeniu! takim mannowskim czy właśnie proustowskim. Ma przemyślaną konstrukcję i piękny język, którym autorka posługuje się z wielką samoświadomością. Na początku wspomnienia z dzieciństwa mają bardzo wielozmysłowy, niemal magiczny charakter z czasem, gdy bohaterka dorasta i uświadamia sobie to co przeżyła styl staje się bardziej surowy i dosadnie przyziemny. Szkoda, że przeszła jakoś bez echa w momencie polskiej premiery i szczerze mówiąc się temu dziwię. No ale well polskie środowisko feministycznie klasycznie zajmuje się goframi w kształcie wulwy, zamiast promować naprawdę wartościowe rzeczy.

Z kwestii technicznych związanych z tym wydaniem: piękna okładka, koszmarna korekta.

Świetna książka. Opowiada o historii życia autorki, która w wieku 14. lat doświadczyła molestowania ze strony francuskiego pisarza Ga­brie­la Matzneffa (jak z resztą wiele innych dziewczyn). Odkąd przeczytałam w Małym Formacie artykuł na jej temat z niecierpliwością czekałam na tłumaczenie. Obawiałam się trochę, że będzie rozczarowaniem - w końcu obecnie recenzenci często...

Jest to dla mnie kolejna książka, która pokazuje jak ważna jest rola rodziców w życiu dziecka. Jak można pozwolić na romans 14-, 15-letniego dziecka z człowiekiem, który mógłby być jego dziadkiem?

Jest to dla mnie kolejna książka, która pokazuje jak ważna jest rola rodziców w życiu dziecka. Jak można pozwolić na romans 14-, 15-letniego dziecka z człowiekiem, który mógłby być jego dziadkiem?

„A przede wszystkim ogromna potrzeba, by ktoś mnie wreszcie dostrzegł”.
Vanessa Springora, w swojej książce wraca do swojego traumatycznego związku, jaki łączył ją, wówczas czternastolatkę, z pisarzem Gabrielem Matzneffem. Jakie są moje odczucia wobec tej historii...
Vanessa w wieku czternastu lat, była w związku z pięćdziesięcioletnim mężczyzną. Różnica wieku trzydzieści sześć lat, i to dość duża. Czy to jest normalne? Absolutnie nie. Albowiem tak młoda dziewczyna nie jest do końca dojrzała, jest w okresie dojrzewania, nie wie za bardzo, co się dzieje z jej ciałem, według mnie zabrakło tutaj wsparcia ze strony rodziców, chociaż bardziej matki, ponieważ sytuacja rodzinna była dość trudna. Bardzo nie spodobało mi się to, w jaki sposób rodzicielka wczesnej nastolatki, w ogóle nie zareagowała na druzgocącą sytuację, iż zamiast chronić własną córkę przed człowiekiem, który ją wykorzystał i to nie raz, na dodatek myślę, że zostawił w niej psychiczne, jak i fizyczne rany, które być może nigdy się nie zagoją, dodam jeszcze, że nie okazała jej według mnie żadnego wsparcia...
„Moje biedactwo, na pewno tego chcesz? On cię uwielbia!”.
Autorka jest przykładem na to, że trzeba mówić o molestowaniu seksualnym, wszak są czasy współczesne, ale czuję, że mówi się o tym, za mało, nie ma wielu przeciwdziałań w tym kierunku, a powinno. W mojej opinii to nie była żadna miłość pomiędzy Vanessą a pisarzem Matzneffem, wręcz potworne, to było wykorzystanie przez dorosłego i świadomego mężczyznę nieświadomej, zdaną w gruncie rzeczy samą na siebie młodziutkiej kilkunastolatki, jej ciała, serca, intymności i mentalności...
„Że muszę być ostrożna. Ale dlaczego? Dlaczego, skoro ja go kocham, a on kocha mnie?”
W momencie, kiedy przeczytałam opis, chciałam przeczytać tę pozycję i nie żałuję. Wręcz będę starała się o niej mówić głośno, bo jest to bardzo ważny reportaż. Osobiście uważam, że powinien, go przeczytać każdy począwszy od nastolatków do dorosłych i rodziców.




http://bookaholicandwriter.blogspot.com/2022/10/zgoda-vanessa-springora-recenzja-autor.html

„A przede wszystkim ogromna potrzeba, by ktoś mnie wreszcie dostrzegł”.
Vanessa Springora, w swojej książce wraca do swojego traumatycznego związku, jaki łączył ją, wówczas czternastolatkę, z pisarzem Gabrielem Matzneffem. Jakie są moje odczucia wobec tej historii...
Vanessa w wieku czternastu lat,...

Przede wszystkim to bardzo ważna pozycja, warto takie czytać, żeby zdawać sobie sprawę z niektórych problemów. Ciekawa jest też ze względu na literacki światek zaangażowany w to, co opisuje autorka. Wartość literacka tej książki to sprawa drugorzędna, ale napisana jest naprawdę zgrabnie. Niestety tłumaczenie brzmi tak, jakby książka była pisana w latach 80. a nie współcześnie. Niepotrzebnie, moim zdaniem, używane są jakieś archaiczne słowa. No i w tej króciutkiej książce, kosztującej 49 zł, jest kilka takich baboli, że aż trudno uwierzyć, że ktoś to przeczytał uważnie. W tej cenie jednak oczekuję od wydawnictw świetnej korekty. Podobnie ze składem - tekst jest albo ściśnięty, albo rozciągnięty, nie wiem czy to zły dobór fontu czy formatu i marginesów, ale różnice w przerwach między znakami są tak częste, że źle to po prostu wygląda i rzuca się w oczy.

Przede wszystkim to bardzo ważna pozycja, warto takie czytać, żeby zdawać sobie sprawę z niektórych problemów. Ciekawa jest też ze względu na literacki światek zaangażowany w to, co opisuje autorka. Wartość literacka tej książki to sprawa drugorzędna, ale napisana jest naprawdę zgrabnie. Niestety tłumaczenie brzmi tak, jakby książka była pisana w latach 80. a nie...

Trigger warning: wykorzystywanie nieletnich!
Bardzo dobra książka. Napisana prostym językiem, oszczędnie, nie ma w niej ani jednego zbędnego słowa. Autorka ma brzytwę Ockhama i potrafi z niej korzystać.
Treść jest, rzecz jasna, szokująca, tym bardziej, że jest bardzo dobrze opisany sposób, w jaki elity intelektualne chroniły sprawcę. Są nazwiska. Autorka odsłania mechanizmy, które tym rządziły, mechanizmy, które nie zawsze wyrastały ze złych pobudek.
Warto przeczytać. Mało tekstu, dużo treści.

Trigger warning: wykorzystywanie nieletnich!
Bardzo dobra książka. Napisana prostym językiem, oszczędnie, nie ma w niej ani jednego zbędnego słowa. Autorka ma brzytwę Ockhama i potrafi z niej korzystać.
Treść jest, rzecz jasna, szokująca, tym bardziej, że jest bardzo dobrze opisany sposób, w jaki elity intelektualne chroniły sprawcę. Są nazwiska. Autorka odsłania...