Pierwsza (i całe szczęście nie ostatnia) książka Johna Le Carré z Georgem Smileyem (i nie tylko). Jest ona na tyle nowatorska, że wprowadza do literackiego świata powieści szpiegowskiej, zupełnie nowy typ bohatera, który pracuje głównie głową i jest raczej gruby i niezgrabny. Oczywiście jest w stylu brytyjskiego pisarza, czyli akcja rozwija się w miarę spokojnie (chociaż jest też trup, a nawet więcej) i co może zadowolić nawet nowoczesne kobiety (np. ponoć feministki zachwycają się powieściami Larssona, gdzie jedną z głównych bohaterek jest kobieta), jest to, że jedną z głównych postaci jest także kobieta. I odegrała ona niepoślednią rolę w całej powieści. Co więcej, wprowadzona jest także żona Smileya, która jest osobą niezależną i nie słuchającą się męża.

Także wszyscy Ci, którzy czytacie Larssona i zachwycacie się nim, właśnie z tego powodu, o którym wspomniałem. Przeczytajcie „Budzenie zmarłych”, czytajcie Johna Le Carré.

Pierwsza (i całe szczęście nie ostatnia) książka Johna Le Carré z Georgem Smileyem (i nie tylko). Jest ona na tyle nowatorska, że wprowadza do literackiego świata powieści szpiegowskiej, zupełnie nowy typ bohatera, który pracuje głównie głową i jest raczej gruby i niezgrabny. Oczywiście jest w stylu brytyjskiego pisarza, czyli akcja rozwija się w miarę spokojnie (chociaż...