Vanessa Curtis skupia się na ukazaniu Virginii jako kobiety, która potrafiła się uśmiechnąć. Chce obalić stereotyp, ukazujący pisarkę jako smutną, pogrążoną w depresji kobietę, która popełniła samobójstwo. Zapomina się bowiem, że Virginia żyła na tym świecie pięćdziesiąt dziewięć lat i wiele przeszła.

Autorka przedstawia kobietę skrępowaną własnym wyglądem, która przez całe życie miała problemy z jedzeniem i z własną seksualnością. Kobietę spragnioną wiedzy, dysponującą ogromnym zasobem słów. Kobietę, która chciała się uczyć, ale skrępowana wiktoriańskim wychowaniem, nie mogła.

Przede wszystkim Vanessa Curtis pisze o tym, jak Virginia Woolf umiała się przyjaźnić i jaką rolę, każda z opisywanych w książce kobiet, odegrała w jej życiu.

Vanessa Curtis skupia się na ukazaniu Virginii jako kobiety, która potrafiła się uśmiechnąć. Chce obalić stereotyp, ukazujący pisarkę jako smutną, pogrążoną w depresji kobietę, która popełniła samobójstwo. Zapomina się bowiem, że Virginia żyła na tym świecie pięćdziesiąt dziewięć lat i wiele przeszła.

Autorka przedstawia kobietę skrępowaną własnym wyglądem, która przez...

Jakże istotne przypomnienie o tym, że kluczowe dla siebie relacje nawiązała Virginia nie tylko ze wszechobecnymi w opracowaniach Vanessą i Vitą, ale także Marią, Julią, Stellą, Violet, Ottoline, Katherine, Dorą i Ethel.

Jakże istotne przypomnienie o tym, że kluczowe dla siebie relacje nawiązała Virginia nie tylko ze wszechobecnymi w opracowaniach Vanessą i Vitą, ale także Marią, Julią, Stellą, Violet, Ottoline, Katherine, Dorą i Ethel.