Bogusław Kaczyński, postać-legenda. Człowiek mający własny, niepowtarzalny styl, wielką kulturę i ogromną wiedzę, którą potrafił czarować widza. Tęsknię za jego fascynującymi programami, o wielkich ludziach ze świata opery i operetki.

Bogusław Kaczyński, postać-legenda. Człowiek mający własny, niepowtarzalny styl, wielką kulturę i ogromną wiedzę, którą potrafił czarować widza. Tęsknię za jego fascynującymi programami, o wielkich ludziach ze świata opery i operetki.

To jest książka o życiu kulturalno-artystycznym w PRL-u i latach 90-tych XX wieku, ale jako biografia Bogusława Kaczyńskiego sprawdza się bardzo słabo. "Naszego bohatera", jak nazywa go autorka, jest tu bowiem jak na lekarstwo. Książka pisana jest kluczem: wzmianka o Kaczyńskim i 3 strony opowieści o kimś innym: znajomych, wykładowcach w szkole, sławnych artystach, spektaklach czy programach telewizyjnych (większość tego w ogóle mnie nie interesowało). Dużo nieistotnych z punktu widzenia tematu szczegółów, a tego, co istotne brak. Dyskretna to mało powiedziane. Może i autorka nakreśliła główne punkty życiorysu dziennikarza, ale nie wiadomo na dobrą sprawę jakim był człowiekiem (poza wizerunkiem jaki znamy z TV),jakie miał poglądy. Życie prywatne? Brak (małżeństwo Bogusława autorka kwituje "no nie wyszło"). Bardzo, bardzo wybiórczo potraktowana biografia. Dużym plusem natomiast jest ogrom zdjęć i to zamieszczonych w treści książki, a nie na wkładce zdjęciowej.

To jest książka o życiu kulturalno-artystycznym w PRL-u i latach 90-tych XX wieku, ale jako biografia Bogusława Kaczyńskiego sprawdza się bardzo słabo. "Naszego bohatera", jak nazywa go autorka, jest tu bowiem jak na lekarstwo. Książka pisana jest kluczem: wzmianka o Kaczyńskim i 3 strony opowieści o kimś innym: znajomych, wykładowcach w szkole, sławnych artystach,...

Nie oceniam, bo nie prz3czytalam. Zniechęcił mnie zbyt długi i bardzo szczegółowy histor6czny wstęp. Szkoda, bo Pana Bogusława i jego opowieści uwielbiam. Może kiedyś wrócę do tejpozycji.

Nie oceniam, bo nie prz3czytalam. Zniechęcił mnie zbyt długi i bardzo szczegółowy histor6czny wstęp. Szkoda, bo Pana Bogusława i jego opowieści uwielbiam. Może kiedyś wrócę do tejpozycji.

Książka w części "bialskiej" niestety niewiarygodna. Kompletnie spaprany, wręcz wykrzywiony okres młodości, a konkretnie młodzieńczych przyjaźni pana Kaczyńskiego. Jego największym przyjacielem jeszcze na długo po okresie bialskim był dentysta Ś. Obaj razem z małżeństwem Sz, siostrą i Małgorzatą tworzyli dość nierozłączną "paczkę" przyjaciół spotykających się jeszcze długo po tym jak większość z nich przeniosła się do Warszawy i Lublina. Wspólne wakacje w Serpelicach w domku drogowców (ojciec Sz. był drogowcem),wspólne ferie, przyjazdy na święta i przy każdej możliwej okazji. Zawsze spotykali się w domu pana Kaczyńskiego na Placu Wolności, a później w kawiarni.
Osoby wymienione w książce w ogóle nie należały do bliskich przyjaciół pana Bogusława, jedna z powodu tego że odrzuciła jego zaloty, a druga jedynie do niego pisała, praktycznie nie spotykali się na żywo w czasie jego przyjazdów do Białej. Oczywiście piszę o okresie młodości czyli od 15 roku do skończenia studiów.

Książka w części "bialskiej" niestety niewiarygodna. Kompletnie spaprany, wręcz wykrzywiony okres młodości, a konkretnie młodzieńczych przyjaźni pana Kaczyńskiego. Jego największym przyjacielem jeszcze na długo po okresie bialskim był dentysta Ś. Obaj razem z małżeństwem Sz, siostrą i Małgorzatą tworzyli dość nierozłączną "paczkę" przyjaciół spotykających się jeszcze długo...

Niestety rozczarowanie. Autorkę charakteryzuje niebanalne słownictwo, klasa, naprawdę imponująca wiedza, tylko cóż z tego skoro spod jej pióra wyszła taka książka. No właśnie jaka? Pełna nazwisk, mniej lub bardziej związanych z bohaterem, z dziesiątkami, w większości nieistotnych dla tematu książki, życiorysów, szczegółów z życia wielu luźno powiązanych z bohaterem osób. Jest tu sporo o historii polskiej opery i wielu mniej lub bardziej istotnych sprawach tylko samego bohatera często w tym wszystkim brak. Ten wypływa czasem w tle, czasami jest nawet postacią pierwszoplanową, niemniej nawet to co o nim zostało napisane, czy w większości zacytowane, jest mocno powierzchowne i dość nijakie. Sięgnąłem po tę pozycję bo chciałem poznać "jego niepowtarzalność" jak również o bohaterze mówiono. Dowiedzieć się jaki był człowiek potrafiący hipnotyzować samym sobą, tym co mówił, jak się zachowywał. Oświecić się co o nim sądzono w różnych okresach jego życia, jakich miał wrogów i dlaczego, jakie miał zalety, wady. Dzięki tej publikacji oświeciłem się w temacie życiorysu pana Bogusława i to też dość powierzchownie, jego samego nie poznałem praktycznie wcale, szkoda.

Niestety rozczarowanie. Autorkę charakteryzuje niebanalne słownictwo, klasa, naprawdę imponująca wiedza, tylko cóż z tego skoro spod jej pióra wyszła taka książka. No właśnie jaka? Pełna nazwisk, mniej lub bardziej związanych z bohaterem, z dziesiątkami, w większości nieistotnych dla tematu książki, życiorysów, szczegółów z życia wielu luźno powiązanych z bohaterem osób....

Ciekawy opis prawdziwego życia artystycznego bez taniego lansu na wsiobuku i innych takich.Polecam

Ciekawy opis prawdziwego życia artystycznego bez taniego lansu na wsiobuku i innych takich.Polecam

Niedawno ją skończyłam, dobrze się czyta, zawiera dużo ciekawych treści z życia Kaczyńskiego ale i innych wielkich gwiazd, z którymi miał okazję przebywać. Był trochę dandysem, kochał piękno wokół siebie, tylko w nim czuł się komfortowo, był też nadzwyczaj kulturalnym i dobrze wychowanym mężczyzną. Jego dowcipne, acz wyważone wypowiedzi są lekcją dla dziennikarzy. To barwny ptak kultury, "był estetą [...] lubił nie tylko piękne precjoza ale też ładnych i pogodnych ludzi wokół. Pysznie mi się to czytało

Niedawno ją skończyłam, dobrze się czyta, zawiera dużo ciekawych treści z życia Kaczyńskiego ale i innych wielkich gwiazd, z którymi miał okazję przebywać. Był trochę dandysem, kochał piękno wokół siebie, tylko w nim czuł się komfortowo, był też nadzwyczaj kulturalnym i dobrze wychowanym mężczyzną. Jego dowcipne, acz wyważone wypowiedzi są lekcją dla dziennikarzy. To barwny...

Klasa i szyk: wspomnienie Bogusława Kaczyńskiego.

To właśnie o bohaterze książki Anny Lisieckiej, z którym znała się na gruncie prywatnym, Jerzy Gruza mówił: ,,Kaczyński pojawia się w TV, nic się nie rusza, nie dzieje, a wszyscy gapimy się w ekran jak cielę na malowane wrota. Osobowość''. W tych słowach nie ma ani cienia przesady, ponieważ Bogusław Kaczyński wybitnym człowiekiem był.

Przyszły artysta wychowywał się w domu otoczony miłością i uwagą rodziców, państwo Kaczyńscy po utracie syna, chuchali i dmuchali na Bogusława i Hannę.
Popularyzator muzyki klasycznej znał się na operze jak mało kto. Niespełniony pianista ubóstwiający Adę Sari, jako wierny uczeń pragnący poświęcić diwie pracę magisterską wieńczącą studia na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury. Profesor był innego zdania i polecił swojemu studentowi zająć się dorobkiem Albana Berga.

Autorka milczeniem pomija życie prywatne laureata wielu nagród, przynajmniej jest wolna od ocen, co stanowi spory walor. Dziennikarka koncentruje się raczej na karierze zawodowej bohatera. Są za to intrygi i knowania w teatrze, operze, wzajemna niechęć ludzi, zdawałoby się wrażliwych na słowo czy też podkopywanie autorytetu wielu sław. Bogusław w tym nie uczestniczył. Mimo to Lisieckiej udało się oddać galanterię całej plejady znakomitych przedstawicieli sztuki.

Bez wątpienia Bogusław Kaczyński należał do grona zacnych melomanów, z atencją podchodzący do muzyki poważnej. Ponadto gawędziarz i niezrównany erudyta. Dyskretny i skromny. Krytyk literacki był pomysłodawcą Festiwalu Muzyki w Łańcucie, później piastował funkcję pryncypała Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Zajmował również stanowisko dyrektora Teatru Muzycznego ,,Roma". Dodać też należy, że jako autor programów telewizyjnych prowadził kluczowe wydarzenia, jak: Konkurs Chopinowski, Konkurs im. Henryka Wieniawskiego, Koncerty Noworoczne z Wiednia.

Bogusław Kaczyński cenił i lubił swoich słuchaczy, widzów, zawsze dystyngowany i przygotowany do programów. Był też twórcą Fundacji ORFEO, propagującą sztukę, kulturę narodową.

Biografia ,,Będę sławny, będę bogaty'' jest solidnie napisana, rzetelna, pozbawiona zastrzeżeń merytorycznych, warsztatowych. Wzbogacona została mnóstwem listów, zdjęć.

Klasa i szyk: wspomnienie Bogusława Kaczyńskiego.

To właśnie o bohaterze książki Anny Lisieckiej, z którym znała się na gruncie prywatnym, Jerzy Gruza mówił: ,,Kaczyński pojawia się w TV, nic się nie rusza, nie dzieje, a wszyscy gapimy się w ekran jak cielę na malowane wrota. Osobowość''. W tych słowach nie ma ani cienia przesady, ponieważ Bogusław Kaczyński wybitnym...

Gdy na stronie wydawnictwa zobaczyłam biografię Bogusława Kaczyńskiego, to stwierdziłam, że muszę mieć tę książkę. Po pierwsze, dlatego że uwielbiam czytać biografie, a po drugie, byłam na spotkaniu z bohaterem tejże pozycji. Działo się to około trzydziestu lat temu, gdy uczęszczałam do liceum. Spotkanie miało trwać dwie godziny, a trwało chyba z pięć. Pan Bogusław opowiadał fantastycznie, z wielką elokwencją i pasją... I nikt nie potrafił mu przerwać.

Autorka książki cudownie wprowadziła nas w życie Kaczyńskiego, jego rodziny i gwiazd tamtych czasów. Biografia napisana jest pięknym językiem, zamieszczono wiele zdjęć, listów, pocztówek
z podróży. Bardzo ważne jest to, że autorka znała osobiście bohatera swojej książki, blisko z nim współpracowała. Poznajemy wiele sław czasów PRL. Nigdy nie interesowałam się operą, a teraz, dzięki książce chciałabym ją poznać bliżej.

Książka jest pozycją obowiązkową dla melomana i każdego, kto lubił opowieści Pana Bogusława. Jest to bardzo dobrze i szczegółowo napisana biografia. Redakcja książki zrobiona nienagannie, ale to przecież wydawnictwo Muza. Polecam z całego serca.

Gdy na stronie wydawnictwa zobaczyłam biografię Bogusława Kaczyńskiego, to stwierdziłam, że muszę mieć tę książkę. Po pierwsze, dlatego że uwielbiam czytać biografie, a po drugie, byłam na spotkaniu z bohaterem tejże pozycji. Działo się to około trzydziestu lat temu, gdy uczęszczałam do liceum. Spotkanie miało trwać dwie godziny, a trwało chyba z pięć. Pan Bogusław...

Anna Lisiecka "Będę sławny, będę bogaty" Opowieść o Bogusławie Kaczyńskim,

Dzisiaj kolejny mój powrót do przeszłości. Chociaż nigdy nie byłam muzykalna ani też specjalnie nie interesowałam się muzyką poważną, doskonale pamiętam Bogusława Kaczyńskiego jako osobowość telewizyjną, dobrego ducha muzyki poważnej i świata operetki, świetnego gawędziarza, którego muzycznych i dotyczących gwiazd operowych oraz operetkowych anegdot mogłam słuchać bez końca.

Gdyby żył dzisiaj być może byłby muzycznym freelancerem, posiadał swój kanał na YT bądź jakiś popularny podkast, do którego zapraszałby gwiazdy światowego formatu, śpiewaków operowych i diwy o międzynarodowej sławie, bo był człowiekiem, który pozbawiony muzyki i wielkiej widowni, czuł się jak ryba bez wody.

Chciał być pianistą, skończył Wydział Kompozycji Teorii i Dyrygentury, wreszcie został dziennikarzem i krytykiem muzycznym, dyrektorem wielu muzycznych festiwali, autorem licznych książek, niezwykłą osobowością sceniczną, choć na scenie nie występował jako artysta.

Opowieść Anny Lisieckiej o Bogusławie Kaczyńskim  jest nie tylko barwną biografią człowieka, który dla sztuki poświęcił nawet życie prywatne, ale posiada również szerszy kontekst artystyczny dotyczący polskiej i światowej sceny. Uzupełniona wieloma zdjęciami, zapisanymi w pamiętniku wspomnieniami ojca oraz innych znających Bogusława Kaczyńskiego osób czy wreszcie licznymi listami przybliża czytelnikowi nie tylko jego postać, ale również szeroki świat muzyki operowej i operetkowej.

Anna Lisiecka "Będę sławny, będę bogaty" Opowieść o Bogusławie Kaczyńskim,

Dzisiaj kolejny mój powrót do przeszłości. Chociaż nigdy nie byłam muzykalna ani też specjalnie nie interesowałam się muzyką poważną, doskonale pamiętam Bogusława Kaczyńskiego jako osobowość telewizyjną, dobrego ducha muzyki poważnej i świata operetki, świetnego gawędziarza, którego muzycznych i...