Powiem tak: z ogarnięciem bohaterów miałam łatwiej, bo grałam już dużo wcześniej w grę (nadal nie ogarniam jakim cudem przeoczyłam tę mangę i wcześniej o nią się nie potknęłam T.T) więc nie było dla mnie problemem z połapaniem się w postaciach. Ale fakt - dla osoby, która zaczęła od mangi, a nie obiła się o grę to musiało być strasznie pokićkane i zagmatwane.

Mai nie jest głupia. Jej reakcje są słuszne i odpowiednie do osoby, która ze spokojnych czasów cofnęła się w takie szaleństwo. To też mi się podobało. Bardzo. W szczególności, że często robią z bohaterek puste idiotki, tak tutaj nam tego nie zaserwowano.

Nobunaga był... Nobunagą xD cóż mogę rzec. Bardzo mi się podobało (i zarazem ubolewałam nad tym),że nie szliśmy stricte ścieżką Ody z gry. Poznając i zahaczając o zgłębienie innych postaci obiliśmy się o kawałek ich ścieżek, co było bardzo przyjemne (w szczególności, że sama jeszcze nie przerobiłam tych wszystkich postaci).
I co jak co, ale w mandze, jak i w grze, również podobało mi się to, że uczucie rozwijało się z czasem, a nie na hura!, mój Ci on - moja Ci ona! Było to bardzo fajne.

Cieszę się, że inne postaci też przedstawiono z zachowania tak jak występują w grze. Masamune, Ieyasu i Yuki skradli moje serduszko chyba najbardziej (żałuję, że nie ma tego więcej o każdej z postaci).

Kreska jest świetna! Dopiski autorki dotyczące spektakli też były fajnym odskokiem.

Ogólnie szybkie i przyjemne (dla tych co znają grę) :D

Powiem tak: z ogarnięciem bohaterów miałam łatwiej, bo grałam już dużo wcześniej w grę (nadal nie ogarniam jakim cudem przeoczyłam tę mangę i wcześniej o nią się nie potknęłam T.T) więc nie było dla mnie problemem z połapaniem się w postaciach. Ale fakt - dla osoby, która zaczęła od mangi, a nie obiła się o grę to musiało być strasznie pokićkane i zagmatwane.

Mai nie jest...

To nie było takie złe, na jakie się zapowiadało! Śmieszkowałam sobie z Mai, jednak biorąc pod uwagę statystyczną bohaterkę takich historii, to ta jest całkiem w porządku. Żadna z niej panna omdlewająca w ramionach co pierwszego lepszego amanta, w sumie jest całkiem wyszczekana i wie, czego chce, aczkolwiek ma pełną świadomość swoich możliwości i kiedy trzeba umie się wycofać. Ot, zwykła dziewczyna, którą spotkało coś niezwykłego.

Tylko że to nie ona jest crème de la crème Przystojnych Samurajów. Oczywiście są nim tytułowi samurajowie, których jest… w cholerę i jeszcze trochę. Zgubiłam się w rachubie przy szóstym. A jakąś moją (choćby szczątkową) uwagę przykuło ze trzech. Z czego Masamune (ten z opaską na oku) tylko dlatego, że robi sobie jaja z każdego i nawet się z tym nie kryje (i odróżnia się przez tę opaskę). Jednak - nie wierzę, że koniec końców to powiem - najjaśniejszą gwiazdą jest tu Nobunaga. I mówię to nieironicznie!
Nobunaga jest… niejednoznaczny. Z jednej strony brutal, który uważa, że wszystko mu się należy i gdy czegoś chce, to to sobie bierze. Z drugiej - powoli odsłaniał się obraz kogoś, kto nic nie robi bez przyczyny, choć prawdziwy cel wyłania się dopiero z czasem. Nadal nie uważam, aby to był odpowiedni obiekt westchnień, bo miłym facetem to nie jest, jednak jako postać - dowódca i zdobywca - wypada świetnie. Takie moje ,,militarne" zboczenie, że lubię tego typu bohaterów.
A reszta? Mało który dostał tu więcej czasu niż na przedstawienie się. Może w kolejnych tomach będzie lepiej.
Tak, mam zamiar dalej to czytać!

Na koniec tylko dodam, że kreska Przystojnych Samurajów jest prześliczna! Więc nawet jeśli historia i bohaterowie pozostawiają trochę do życzenia, tak przynajmniej można popatrzeć na piękne obrazki!

To nie było takie złe, na jakie się zapowiadało! Śmieszkowałam sobie z Mai, jednak biorąc pod uwagę statystyczną bohaterkę takich historii, to ta jest całkiem w porządku. Żadna z niej panna omdlewająca w ramionach co pierwszego lepszego amanta, w sumie jest całkiem wyszczekana i wie, czego chce, aczkolwiek ma pełną świadomość swoich możliwości i kiedy trzeba umie się...

Sięgnęłam po tę mangę, bo fabuła brzmiała podobnie do mojej ukochanej koreańskiej dramy Moon Lovers: Scarlet Heart Ryeo.

Niestety strasznie to było dla mnie zagmatwane. Mnóstwo bohaterów, którzy są tak podobni z wyglądu, że zupełnie nie wiedziałam, kto jest kim przez połowę czasu.

Sama fabuła też niezbyt sensowna moim zdaniem.

I te okulary w XVI wieku...

Sięgnęłam po tę mangę, bo fabuła brzmiała podobnie do mojej ukochanej koreańskiej dramy Moon Lovers: Scarlet Heart Ryeo.

Niestety strasznie to było dla mnie zagmatwane. Mnóstwo bohaterów, którzy są tak podobni z wyglądu, że zupełnie nie wiedziałam, kto jest kim przez połowę czasu.

Sama fabuła też niezbyt sensowna moim zdaniem.

I te okulary w XVI wieku...

Fakt fabuła nie jest niczym odkrywczym, bo w końcu główna bohaterka przenosi się w czasie.
Pomimo tego świat samurajów mnie wciągnął.
Mai nie jest głupia - a to zazwyczaj norma w tego typu historiach.
Jej zachowanie jest naturalne i logiczne, a wtedy kiedy trzeba to potrafi się postawić i nie ulega urokowi Ody.
Jedynym minusem jest początek, bo zostajemy wrzuceni w wir akcji i bombardowani dziwnymi imionami, które ciężko zapamiętać. Co za tym idzie już na samym początku poznajemy dużo nowych postaci, które są do siebie podobne przez co można się pogubić kto jest kim 😅

Fakt fabuła nie jest niczym odkrywczym, bo w końcu główna bohaterka przenosi się w czasie.
Pomimo tego świat samurajów mnie wciągnął.
Mai nie jest głupia - a to zazwyczaj norma w tego typu historiach.
Jej zachowanie jest naturalne i logiczne, a wtedy kiedy trzeba to potrafi się postawić i nie ulega urokowi Ody.
Jedynym minusem jest początek, bo zostajemy wrzuceni w wir...

Nie czytałam tego jeszcze ale gra jest genialna. Także jestem pewna, że to też mi się spodoba.

Nie czytałam tego jeszcze ale gra jest genialna. Także jestem pewna, że to też mi się spodoba.

Typowa haremówka z pięknymi i szarmanckim przystojniakami. Nasza bohaterka w tym tomiku (warto to zaznaczyć) nie jest irytująca i ma całkiem logiczne zachowania. Główny romansik rozwija się powoli ale bardzo przyjemnie ☺️

Typowa haremówka z pięknymi i szarmanckim przystojniakami. Nasza bohaterka w tym tomiku (warto to zaznaczyć) nie jest irytująca i ma całkiem logiczne zachowania. Główny romansik rozwija się powoli ale bardzo przyjemnie ☺️