Wciągająca fabuła, plastyczne opisy pobudzające wyobraźnię, celne przemyślenia odnośnie natury ludzkiej, a wszystko to osadzone w imponującym otoczeniu niszczonej i wykrwawiającej się Warszawy. Całość okraszona subtelnym, nieco sarkastycznym, poczuciem humoru. Godna polecenia, bardzo dobra literatura popularna, znakomite słuchowisko. Jeśli jednak czytelnik szuka głębszych doznań, które również potrafi serwować autor, to warto sięgnąć po jego opowiadania z serii "Indukcja".

Wciągająca fabuła, plastyczne opisy pobudzające wyobraźnię, celne przemyślenia odnośnie natury ludzkiej, a wszystko to osadzone w imponującym otoczeniu niszczonej i wykrwawiającej się Warszawy. Całość okraszona subtelnym, nieco sarkastycznym, poczuciem humoru. Godna polecenia, bardzo dobra literatura popularna, znakomite słuchowisko. Jeśli jednak czytelnik szuka głębszych...

Niesamowicie oryginalna, napisana z humorem i wyczuciem historycznym książka. Mimo, że tłem jest Warszawa podczas powstania, wątki historyczne są podane w formie emocjonalnych historii, a nie suchych faktów. Główna historia toczy się (prawie) niezależnie. Zakończenie mocno mnie zaskoczyło. Miałam swoją wizję i ona odpowiadałaby mi bardziej, ale to też było dobre.
Serdecznie polecam!

Niesamowicie oryginalna, napisana z humorem i wyczuciem historycznym książka. Mimo, że tłem jest Warszawa podczas powstania, wątki historyczne są podane w formie emocjonalnych historii, a nie suchych faktów. Główna historia toczy się (prawie) niezależnie. Zakończenie mocno mnie zaskoczyło. Miałam swoją wizję i ona odpowiadałaby mi bardziej, ale to też było dobre....

Pytia ’44 to powieść fantazy osadzona w Warszawie podczas drugiej wojny światowej.
Tytuł nieco tajemniczy, zdradza wprawdzie rok, w którym rozgrywa się akcja, natomiast imię kapłanki przepowiadającej przyszłość, raczej nie jest powszechnie znane. Aby się dowiedzieć, jaką rolę pełni w powieści Pytia, musimy poczekać do finału.
Głównym bohaterem jest Oleg Romanowicz, carski podpułkownik. Niespodziewanie i niewytłumaczalnie zostaje on przeniesiony do 1944 roku, na ulice powstańczej Warszawy. Udaje się do hotelu Prudential. Poznaje tam pozostałych bohaterów powieści, którzy pochodzą z różnych stron świata, a co ważniejsze z różnych czasów (przeszłości i przyszłości).
Bohaterowie pozostają w swojej enklawie, zastanawiają się skąd się tam wzięli. Ich głównym celem jest spotkanie z Wyrocznią. Nikt jednak nie wie, kiedy ono nastąpi i gdzie do niego dojdzie. Żyją tam niemal jak w domu Wielkiego Brata, nad którym wydaje się czuwać owa Wyrocznia. Mogą wprawdzie opuszczać budynek i obserwować walcząca Warszawę, ale niesie to za sobą niebezpieczeństwo utraty życia podczas bombardowania czy ostrzału.
Podczas pewnego rodzaju uwięzienia, w bohaterach budzą się instynkty, gromadzą napięcia, które wyładowują wzajemnie na sobie. Osadzeni w Prudentialu nie znają siebie, co umożliwia im pokazanie się z jak najlepszej strony, niekoniecznie zgodnie z prawdą. Ponieważ pochodzą oni z różnych epok, niektóre z kłamstw zostają zdemaskowane. Z kolei pochodzący z przeszłości niedowierzają tym z przyszłości, kiedy opowiadają o tym, co się stało w międzyczasie. Dodatkowe konflikty związane są z narodowościami pochodzenia poszczególnych osób. Trwa wojna, w której po przeciwnych stronach walczą narody bohaterów, między innymi Polacy, Niemcy i Rosjanie.
W warstwie socjologicznej autor pokazał odwieczne mechanizmy przenikania dobra i zła. Bohaterowie prezentują pewne postawy i wartości, którymi kierują się ludzie. Biorąc pod uwagę, że pochodzą oni z różnych okresów historycznych, pole manewru do prowadzenia dyskusji zostało nieco poszerzone, w stosunku do standardowej powieści obyczajowej.
Ważnym atutem powieści jest niewątpliwie tło historyczne. Miejsce, a także czas akcji, osadzono w samym środku drugiej wojny światowej. Od bombardowań drżą mury Prudentialu, Romanowicz udaje się kilkakrotnie na ulice Warszawy, przez co czytelnik dostaje wycinek okrucieństwa spowodowanego przez okupantów. Za sprawą bohaterów przenosimy się między innymi do carskiej Rosji, czy dworku szlacheckiego, a że mamy do czynienia z powieścią fantazy, dostajemy informację o wojnie Japońsko-Chińskiej, toczącej się w kosmosie.
Największym minusem książki wydaje się dosyć monotonna akcja, niekiedy też zbyt długie opisy. Także być może obecna sytuacja międzynarodowa niekoniecznie korzystnie wpływa na zapotrzebowanie na literaturę tego typu. Ale pamiętajmy, że Pytia powstała dużo wcześniej.
Podsumowując - powieść fantastyczna Pytia ’44, poprzez połączenie z elementami socjologicznymi i historycznymi staje się oryginalną pozycją. Napięcia występujące pomiędzy bohaterami oraz ich postawy, pozwalają czytelnikowi dokonać osądu poszczególnych postaci.
Na pewno warto sięgnąć po tę pozycję.
Polecam!

Pytia ’44 to powieść fantazy osadzona w Warszawie podczas drugiej wojny światowej.
Tytuł nieco tajemniczy, zdradza wprawdzie rok, w którym rozgrywa się akcja, natomiast imię kapłanki przepowiadającej przyszłość, raczej nie jest powszechnie znane. Aby się dowiedzieć, jaką rolę pełni w powieści Pytia, musimy poczekać do finału.
Głównym bohaterem jest Oleg Romanowicz, carski...

Z początku robi wrażenie klasycznej fantastyki, ale wraz z wyjawieniem, po co główny bohater (i wszyscy inni) zjawili się w Warszawie, książka zmienia charakter. Ma w sobie coś z thrilleru, a nawet dramatu. Z powodzeniem można by ją wystawić na scenie - akcja dzieje się ledwie w kilku lokalizacjach. Do samego końca nie wiedziałem, co mnie czeka na finishu. Zakończenie daje do myślenia.

Porządna robota. Słucha się bardzo dobrze. Nic nie zgrzyta językowo. Wyraziści bohaterowie. Dobrze spędzony czas.

Z początku robi wrażenie klasycznej fantastyki, ale wraz z wyjawieniem, po co główny bohater (i wszyscy inni) zjawili się w Warszawie, książka zmienia charakter. Ma w sobie coś z thrilleru, a nawet dramatu. Z powodzeniem można by ją wystawić na scenie - akcja dzieje się ledwie w kilku lokalizacjach. Do samego końca nie wiedziałem, co mnie czeka na finishu. Zakończenie daje...

Pytia w stolicy czyli jak dolecieć międzygalaktycznym statkiem do powstańczej Warszawy

Książkę Jarka Księżyka miałem niewątpliwą przyjemność przeczytać w wersji papierowej. Radość wynikała z dwóch powodów. Pierwszy, mniej ważne – nie jestem fanem audiobooków, wolę sam patrzeć na litery, niż zdań z nich złożonych słuchać. Oczywiście na kształt i jakość utworu nie ma to wpływu i potrafię zgodzić się z tymi, którzy twierdzą że wersja audio, w wykonaniu właściwiej osoby ubogaca tekst. Pewnie tak jest, i pewnie dotyczy to również „Pytii 44”. Słuchałem fragmentów i nie wiem, czy w końcu nie przekonam się do takiego „czytania” jako sposobu na poznawanie literatury podczas wycieczek rowerowych, prowadzenia samochodu, czy pływania (oczywiście w przypadku posiadania odpowiednio odpornego sprzętu). Zachęcam zatem do zapoznawania się z powieścią Księżyka w wersji audio wydanej przez SAGA Edmont. Nie wątpię jednak, że za jakiś czas czytelnik spragniony zapachu i szelestu otrzyma również wersje papierową.
Drugi powód, źródło satysfakcji wynika już tylko z treści książki i jest niezależne od formatu w jakiej została wydana.
Powiem na wstępie: kiepski ze mnie recenzent książek gatunkowych. Jeżeli zaś chodzi o fantastykę, to musze przyznać, że na palcach jednej ręki mieszczą mi się powieści z tego nurtu przeze mnie przeczytane. Więc nie będzie o żadnych analogiach, podobieństwach, pastiszach czy nawiązaniach. W pewnym sensie to lepiej, gdyż moje wrażenia wynikają, by tak powiedzieć tylko ze mnie, a nie z mojej nabytej wiedzy (poza oczywiście wiedzą, dotyczącą rozpoznawania liter). Od razu zatem mogę powiedzieć, że rzecz jest napisana „wciągająco”. Należy do tych powieści, które rano, przy kawie otwiera się na pierwszej stronie i, powiedzmy na drugi dzień, również przy kawie zamyka na ostatniej. Tak przynajmniej było ze mną. Nie wiedziałem, o czym jest książka, zabrałem się za nią bez jakichkolwiek uprzedzeń. I przyznam, że od początku coś mi się nie zgadzało. Wojna? Jaka? Zrujnowana Warszawa? Kiedy? Carski oficer, renesansowa dama, dowódca statku kosmicznego? Skąd? Jednak te pytania nie dezorientują w sposób irytujący, ale tym bardziej zachęcają do gorączkowego przewracania kartek, aby odkryć co i komu się poplątało. Dalej jest jeszcze ciekawiej. W zrujnowanym gmachu Prudientala pojawia się korowód postaci z różnych epok i stron świata i choć zdajemy sobie sprawę, że to już na pewno nie jest powieść wojenna, a lustro bardzo zaczyna się wypaczać, to jednak dalej galopujemy, aby odkrywać, o co w tym wszystkim biega. A sprawność literacka Księżyka nie pozwala nam na nudę i potykanie się o warsztatowe ułomności. Tych po prostu tutaj brak.
Jeżeli do czegoś miałbym się przyczepić, to chyba tylko do nadmiernego momentami rozdyskutowania bohaterów. Nie dlatego, że sceny te są rozwlekłe, czy nudne (wszak rozmawia się o sprawach fundamentalnych),ale w pewnym sensie, przynajmniej dla mnie trochę spowalniają akcję. Miałbym również trochę zastrzeżeń do pewnego rodzaju dekoratywność (nawet momentami koturnowości) niektórych scen, ale może to wynikać wyłącznie z moich mocno osadzonych w realizmie (po opuszczeniu krainy „realizmu magicznego”) upodobań. Może również odniosłem wrażenie, że pomysł (którego oczywiście nie zdradzę) nie został do końca „wyeksploatowany” przez autora. Ale nie mam też pojęcia, czy taka eksploatacja nie zamieniłaby się w erudycyjną jazdę bez trzymanki, dezynwolturę w złym tego pojęcia znaczeniu.
Na pewno niezrozumiałe jest dla mnie odautorskie wsadzenie powieści do wąskiej szufladki, o czym zaświadcza napis umieszczony poniżej tytułu. Tym bardziej, że to czy powieść jest z nurtu fantastyki socjologicznej, czy kryminału psychologicznego nie jest mi do niczego potrzebne, wręcz zakłóca ten wspomniany na początku „dziewiczy odbiór”. Ale może to tylko zabieg marketingowy, też chyba w przypadku „Pytiii44”, raczej niepotrzebny.
Książkę odstawiam na półkę, z niecierpliwością czekając na kolejne powieści autora. Być może za jego sprawą, jednak wrócę do fantastyki niezależnie od tego czy będzie ona socjologiczna, psychologiczna czy inna jeszcze.
Wystarczy, żeby była dobra.

Pytia w stolicy czyli jak dolecieć międzygalaktycznym statkiem do powstańczej Warszawy

Książkę Jarka Księżyka miałem niewątpliwą przyjemność przeczytać w wersji papierowej. Radość wynikała z dwóch powodów. Pierwszy, mniej ważne – nie jestem fanem audiobooków, wolę sam patrzeć na litery, niż zdań z nich złożonych słuchać. Oczywiście na kształt i jakość utworu nie ma to...

Spodobał mi się główny pomysł: spotkanie poza czasem przedstawicieli różnych epok, kręgów kulturowych i warstw społecznych. Różnice w myśleniu, sposobie wypowiadania się są fajnie rozegrane i przekonujące. Tło powstania jest użyte nieco jak dekoracje w teatrze - ale dobrze to współgra z teatralnym przecież motywem przepowiadania przyszłości przez wyrocznię. Zakończenie było dla mnie bardzo zaskakujące i oryginalne. Ogólnie książka ma w sobie ten żar i intensywność debiutu, które zasłaniają niedociągnięcia. Plus za dobrą realizację audiobooka. Polecam!

Spodobał mi się główny pomysł: spotkanie poza czasem przedstawicieli różnych epok, kręgów kulturowych i warstw społecznych. Różnice w myśleniu, sposobie wypowiadania się są fajnie rozegrane i przekonujące. Tło powstania jest użyte nieco jak dekoracje w teatrze - ale dobrze to współgra z teatralnym przecież motywem przepowiadania przyszłości przez wyrocznię. Zakończenie było...