Niestety Zawiodłem się na książce. Chciałam przeczytać coś co dotyczy moich nastoletnich dzieci, a w całej książce informacje, które chciałem zdobyć zmieściłby się na trzech stronach. Autorka skupia się bardzo na metodologii badań nad mózgiem, nie podaje zbyt wielu konkretów, najczęstszym podawanym wnioskiem jest że nauka jeszcze nic o tym nie wie i nie można mieć pewności na dany temat. Mam wrażenie że autorka chciała być zgodna z metodologią naukową i jednocześnie dogodzić czytelnikom. Straciłem sporo czasu.

Niestety Zawiodłem się na książce. Chciałam przeczytać coś co dotyczy moich nastoletnich dzieci, a w całej książce informacje, które chciałem zdobyć zmieściłby się na trzech stronach. Autorka skupia się bardzo na metodologii badań nad mózgiem, nie podaje zbyt wielu konkretów, najczęstszym podawanym wnioskiem jest że nauka jeszcze nic o tym nie wie i nie można mieć pewności...

Zwykle mam złe przeczucia w stosunku do książek o chwytliwych tytułach typu "skandaliczne", "sekretne", "fascynujące".
Tak było i tym razem - tytuł chwytliwy, zawartość mało interesująca.
Przeczytałam morze publikacji naukowych, i rzadko się tak nudziłam, jak przy tej.
Tytuł w ogóle nieadekwatny do końca. Treść związana z mózgiem nastolatków rozpoczyna się po SETNEJ STRONIE, a później często opisuje mózgi dorosłych, niemowląt lub... szczurów.
Jako rodzice niewiele skorzystacie.
Jeśli też studiowaliście psychologię lub pedagogikę, będziecie przewracać oczami. Same oczywistości lub pierdoły.
Bo przez pierwszych sto stron 90% zajmują pierdoły i chwalipięctwo oraz wycieczki osobiste autorki. Dla mnie jest nudziarą...

Są ciekawsze publikacje. Na tą szkoda czasu i pieniędzy.

Zwykle mam złe przeczucia w stosunku do książek o chwytliwych tytułach typu "skandaliczne", "sekretne", "fascynujące".
Tak było i tym razem - tytuł chwytliwy, zawartość mało interesująca.
Przeczytałam morze publikacji naukowych, i rzadko się tak nudziłam, jak przy tej.
Tytuł w ogóle nieadekwatny do końca. Treść związana z mózgiem nastolatków rozpoczyna się po SETNEJ...

Publikacji na temat mózgu zostało wydanych już wiele. Niektóre jednak są szczególnie warte uwagi. Taką książką moim zdaniem jest książka „Wynaleźć siebie. Sekretne życie mózgu nastolatka” napisana przez Sarah-Jayne Blakemore.

Nastolatków zwykło się postrzegać jako osoby „nieco inaczej myślące” niż dorośli. Ich zachowanie często nie jest rozumiane przez rodziców, nauczycieli; uważa się ich za nieodpowiedzialnych, niewychowanych… i zarzuca się im wszystko to, co najgorsze. Osobiście – jako że (jeszcze do niedawna) sama byłam nastolatką – uważam, że w ich myśleniu nie ma nic złego – ale to tylko moja subiektywna opinia. Sarah-Jayne Blakemore w swojej książce, powołując się na badania z zakresu neurologii i neuropsychologii, próbuje nam, dorosłym, wyjaśnić, z czego tak naprawdę wynika zachowanie młodzieży i czy to zachowanie powinno nas niepokoić.

Oceniając postępowanie młodzieży, często zapominamy, że po pierwsze też kiedyś byliśmy młodzi, a po drugie – mózg młodego człowieka rozwija się do mniej więcej 25 roku życia. Przez ten czas – nieco upraszczając – pewne struktury młodego mózgu są po prostu niedojrzałe i właśnie to wpływa na ich zachowanie. Warto zwrócić uwagę także na to, że autorka książki jest profesorem i sama również od wielu lat prowadzi badania nad rozwojem mózgu – w książce nie brakuje więc odwołań do publikacji/artykułów naukowych, a na końcu publikacji znaleźć można obszerną bibliografię.

Autorka pisze o ryzykownym, impulsywnym, nieakceptowanym zachowaniu nastolatków. Wspomina też o tym, jak takie zachowanie – a mam tutaj na myśli m.in. picie alkoholu, palenie marihuany czy zażywanie narkotyków – wpływa na rozwijający się mózg nastolatka. Nie porusza jednak kwestii, jak ekrany (telefonu, tabletu, telewizora) oddziałują na dojrzewający mózg, twierdząc, że „jest bardzo niewiele opublikowanych badań naukowych, w których przebadano wpływ grania w gry wideo i surfowania po internecie na mózg dzieci czy nastolatków” (s. 215). Nie będę kłócić się z tym stwierdzeniem, być może rzeczywiście nie ma badań neuropsychologicznych, które odnosiłyby się do tych zagadnień. Są jednak badania obserwacyjne, które pozwalają stwierdzić, że istnieje m.in. związek pomiędzy korzystaniem przez dzieci z tabletu we wczesnym dzieciństwie a ich późniejszym rozwojem mowy. Niemniej jednak „ekrany a mózg” to nie był główny temat tej książki, a mnie pozostaje mieć cichą nadzieję, że neuronaukowcy kiedyś uzupełnią tę lukę w badaniach.

Jak rozwija się mózg nastolatka? Dlaczego młodzi ludzie tak często – naszym zdaniem – zachowują się ryzykownie? Czy nastolatkowie potrafią powstrzymywać/kontrolować swoje popędy? Co sprawia, że zdolny nastolatek nagle zaczyna otrzymywać w szkole gorsze oceny? – To wybrane pytania, które zadaje sobie pewnie wielu dorosłych. A w tej książce można znaleźć na nie odpowiedź. Moim zdaniem książka ta warta jest uwagi, a zwłaszcza polecam ją rodzicom i nauczycielom, którzy z młodzieżą ma kontakt na co dzień.

Publikacji na temat mózgu zostało wydanych już wiele. Niektóre jednak są szczególnie warte uwagi. Taką książką moim zdaniem jest książka „Wynaleźć siebie. Sekretne życie mózgu nastolatka” napisana przez Sarah-Jayne Blakemore.

Nastolatków zwykło się postrzegać jako osoby „nieco inaczej myślące” niż dorośli. Ich zachowanie często nie jest rozumiane przez rodziców,...

Mając w domu czwórkę nastolatków zainteresowałem się książką. Nie żałuję.
Jedną myśl z książki potwierdzam z doświadczenia. Nastolatki są bardzo uzależnione od opinii innych. Najstarsza córka musi się przed wyjściem do szkoły pomalować, choć jej uroda tego nie wymaga. Traci przez to bardzo dużo czasu i często spóźnia się.
To samo z lekcjami religii. Mało kto chodzi, więc wstyd chodzić. Inna sprawa, że zajęć dużo, na lekcję trzeba czekać w szkole np. dwie godziny. Lekcje te są często trudne i nudne (wiem to z zajęć zdalnych). Kazania w Kościele to lepiej nie mówić. Jesteśmy zaangażowani we wspólnotach i mamy zupełnie inne warunki.

Książka ma technicznie jedna wadę. Poza przypisami liczbowymi (na końcu książki) miała też przypis gwiazdkowy na dół strony. Widziałem przypis, ale zupełnie nie widziałem maleńkiej gwiazdki, czyli miejsca w książce do której odnosi się przypis.

Książkę polecam szczególnie dla osób z nastolatkami w domu.

Mając w domu czwórkę nastolatków zainteresowałem się książką. Nie żałuję.
Jedną myśl z książki potwierdzam z doświadczenia. Nastolatki są bardzo uzależnione od opinii innych. Najstarsza córka musi się przed wyjściem do szkoły pomalować, choć jej uroda tego nie wymaga. Traci przez to bardzo dużo czasu i często spóźnia się.
To samo z lekcjami religii. Mało kto chodzi, więc...

"Humorzaste, egoistyczne i agresywne! Te okropne nastolatki" - mówi się o nich często, bo okres dojrzewania ma naprawdę złe notowania w obiegowych opiniach. Demonizujemy go, narzekamy i wzdychamy ze zniecierpliwieniem na samą myśl o swoich nastoletnich dzieciach i uczniach czy wspominając swój własny "czas burzy i naporu".

Tymczasem wszystkie"dziwne" zachowania i reakcje nastolatków są efektem tego, jak rozwija się w tym czasie ich mózg. A zachodzą w nim niezwykle intensywne i ważne zmiany, które mają kluczowy wpływ na dorosłe życie, samodzielność, poczucie własnej tożsamości i relacje z innymi.

O wszystkich tych procesach w bardzo przystępny sposób opowiada Sarah- Jayne Blakemore w książce "Wynaleźć siebie. Sekretne życie mózgu nastolatka". Autorka odwołuje się do najnowszych badań, ale nie nuży odbiorcy ich szczegółowymi opisami, skupiając się raczej na ich wynikach i wnioskach. Obala przy okazji wiele mitów związanych z rozwojem mózgu i przywołuje wiele innych zagadnień związanych z okresem dojrzewania, jak choćby wpływ narkotyków na mózg nastolatka.

Jako matka aktualnie dwóch nastolatków w wielu kwestiach przyznaję autorce rację. Rzeczywiście, każde dziecko inaczej "przechodzi" ten trudny dla niego i otoczenia okres. Dlatego tak ważne jest, by traktować w tym czasie dzieci z wielkim szacunkiem i delikatnością, stawiać rozsądne granice i więcej słuchać niż mówić.

A od siebie dodam jeszcze, że niezwykle istotne jest, by wytrwale pielęgnować naszą - rodzicielską relację z naszymi nastolatkami. Nawet wtedy, kiedy wydaje nam się, że ktoś nam podmienił dzieci, bo z "przylepek" zmieniają się w kłujące jeże, które zamykają się w swoich pokojach i szukają samotności.
Ważne, by dać im wtedy przestrzeń, ale nie stracić z nimi kontaktu.

Pamiętajmy, że "nastoletni mózg nie jest zepsuty"! Czytajmy "Wynaleźć siebie", by nastolatki lepiej rozumieć i łatwiej się z nimi komunikować!

"Humorzaste, egoistyczne i agresywne! Te okropne nastolatki" - mówi się o nich często, bo okres dojrzewania ma naprawdę złe notowania w obiegowych opiniach. Demonizujemy go, narzekamy i wzdychamy ze zniecierpliwieniem na samą myśl o swoich nastoletnich dzieciach i uczniach czy wspominając swój własny "czas burzy i naporu".

Tymczasem wszystkie"dziwne" zachowania i reakcje...

czasem trudna, czasem nudna, ale tłumaczy dlaczego nasze dzieci w wieku dorastania zachowują się tak, a nie inaczej. I dlaczego nie chcą być takie jak my dorośli. Przytoczona na koniec rola ze sztuki z perspektywy dzieci i rodziców poważnie mnie wzruszyła. Nie patrzę już na swoje dziecko, jak kiedyś. Ciekawa, choć mogłaby być bardziej przystępna.

czasem trudna, czasem nudna, ale tłumaczy dlaczego nasze dzieci w wieku dorastania zachowują się tak, a nie inaczej. I dlaczego nie chcą być takie jak my dorośli. Przytoczona na koniec rola ze sztuki z perspektywy dzieci i rodziców poważnie mnie wzruszyła. Nie patrzę już na swoje dziecko, jak kiedyś. Ciekawa, choć mogłaby być bardziej przystępna.

Ciekawa pod względem badań naukowych. Nie dowiesz się z niej jak pomagać nastolatkowi.

Ciekawa pod względem badań naukowych. Nie dowiesz się z niej jak pomagać nastolatkowi.

Na pewno nie jest to poradnik dla rodziców nastolatków. To bardzo naukowa książka o mózgu i jego rozwoju, w dużym stopniu mówiąca o zmianach, zachodzących w mózgu człowieka w czasie bycia nastolatkiem, ale nie są to informacje łatwo przekładalne na rady i pomysły, jak sobie radzić z zachowaniem/wychowaniem nastolatka, jak go zrozumieć, jak do niego mówić. Więc reklama, która zachęcała mnie do kupna właśnie takimi sloganami całkowicie minęła się z prawdą.

Na pewno nie jest to poradnik dla rodziców nastolatków. To bardzo naukowa książka o mózgu i jego rozwoju, w dużym stopniu mówiąca o zmianach, zachodzących w mózgu człowieka w czasie bycia nastolatkiem, ale nie są to informacje łatwo przekładalne na rady i pomysły, jak sobie radzić z zachowaniem/wychowaniem nastolatka, jak go zrozumieć, jak do niego mówić. Więc reklama,...