„Kiedy przychodzi niedźwiedź,
nie ma na to rady...
Przychodzi i już.”

Tak, przychodzi nieproszony i zaczyna zamieniać życie w koszmar. Jest głośny, nieznośny, wredny, złośliwy i okrutnie uciążliwy. Chodzi za nami krok w krok, zawsze wie gdzie idziemy, nawet kiedy my tego nie wiemy. Jest zawsze gdzieś obok, czasem znika, ale tylko na chwilkę.
Odbiera siłę, odwagę i radość.
Przez niego, najprostsze czynności stają się trudne i męczące albo wręcz niemożliwe do wykonania.
Nawet sen nie daje wytchnienia.
Wszystko traci sens...

Taki niedźwiedź może przypałętać się do każdego. Często bez żadnego powodu, a innym razem zaproszą go łzy i smutek.

„Mniedźwiedź” to metaforyczna opowieść o tym co dręczy, czyli o lęku, smutku, a nawet depresji. Niedźwiedź jest symbolem tych trudnych i wyniszczających od środka emocji.

Mamy tutaj niezwykle przejmujące i działające na wyobraźnię ilustracje. Kolorystyka utrzymana w tonacjach czerni, szarości i bieli jeszcze dodatkowo potęguje efekt.

To książka, która w metaforyczny i lekko humorystyczny sposób ukazuje młodszym czytelników, jak może czuć się osoba cierpiąca na stany lękowe, depresję itp.

„Kiedy przychodzi niedźwiedź,
nie ma na to rady...
Przychodzi i już.”

Tak, przychodzi nieproszony i zaczyna zamieniać życie w koszmar. Jest głośny, nieznośny, wredny, złośliwy i okrutnie uciążliwy. Chodzi za nami krok w krok, zawsze wie gdzie idziemy, nawet kiedy my tego nie wiemy. Jest zawsze gdzieś obok, czasem znika, ale tylko na chwilkę.
Odbiera siłę, odwagę i...

Nikt nie lubi nieproszonych gości, prawda? Tacy zawsze burzą nam plany i wprowadzają chaos. A co, jeśli nieproszonym gościem jest niedźwiedź? Wielki i natrętny? Tak jak w książce Noemi Voli pt. Mniedźwiedź?

Ten nieproszony gość nie dość, że przyszedł, to jeszcze nie chce sobie pójść. Odkąd się zjawił, są z nim same kłopoty i nie da się go ignorować, a co gorsza - nie reaguje ani na prośby, ani na groźby. I co teraz?

Niedźwiedź, który odwiedził bohaterkę tej książki, towarzyszy jej właściwie wszędzie. W dzień i w nocy, w domu i na dworze. Jego obecność sprawia, że nie może się wyspać, nie cieszy ją jedzenie lodów ani wakacje. I nie wiadomo, kiedy to się skończy.

Obecny w tej dowcipnej historii niedźwiedź jest przewrotną metaforą wszystkich rzeczy, które nas dręczą, gnębią i martwią. Te troski przecież także przychodzą nieproszone i nie tak łatwo się ich pozbyć. I właśnie o tym możemy porozmawiać już ze starszymi przedszkolakami, gdy tylko przeczytamy tę historię.

Książeczka ma niewiele tekstu, ale to dzięki niemu ilustracje zyskują odpowiedni wydźwięk. Bo cała historia opiera się i na tekście i - przede wszystkim - na ilustracjach. A te mają w sobie dużo uroku - kreślone prostą, nieco niedbałą kreską, w znacznej mierze czarno-białe, z domieszką niebieskiego. Ich centralnym punktem jest właśnie wielki czarny niedźwiedź, który wręcz dominuje na poszczególnych kadrach. Świetnie ukazuje to jego przytłaczającą obecność. I jednocześnie doskonale oddaje przekaz książki.

"Mniedźwiedź" to doskonała książka, która w prosty i dowcipny sposób służyć może jako punkt wyjścia do porozmawiania z dziećmi nie tylko o tym, co nas dręczy, ale też o tym, jak niespodziewane smutki czy niespokojne uczucia wpływają na nas samych i nasze funkcjonowanie. Do tego, dzięki trafnej puencie zawartej w finalnym kadrze, możemy pokazać, że są to uczucia znane każdemu człowiekowi. Ich przyczyna może być różna, ale skutek jest bardzo zbliżony. Dlatego powinniśmy okazywać sobie życzliwość, ponieważ każdy ma swojego niedźwiedzia.

Nikt nie lubi nieproszonych gości, prawda? Tacy zawsze burzą nam plany i wprowadzają chaos. A co, jeśli nieproszonym gościem jest niedźwiedź? Wielki i natrętny? Tak jak w książce Noemi Voli pt. Mniedźwiedź?

Ten nieproszony gość nie dość, że przyszedł, to jeszcze nie chce sobie pójść. Odkąd się zjawił, są z nim same kłopoty i nie da się go ignorować, a co gorsza - nie...

"Mniedźwiedź" to oryginalna opowieść o tym, co nas dręczy i męczy w życiu, a czego chcielibyśmy się pozbyć. Na pewno każdy z nas ma w życiu coś, o czym chętnie by zapomniał, ale czasem nie za bardzo udaje. To jest właśnie książka o takim problemie. Książka wydaje się być napisana dla dzieci, ale tak naprawdę dorośli mogą wyciągnąć z niej też dużo dla siebie. 👏 Więcej na blogu: https://mamaizabawa.blogspot.com/2022/05/mniedzwiedz.html

"Mniedźwiedź" to oryginalna opowieść o tym, co nas dręczy i męczy w życiu, a czego chcielibyśmy się pozbyć. Na pewno każdy z nas ma w życiu coś, o czym chętnie by zapomniał, ale czasem nie za bardzo udaje. To jest właśnie książka o takim problemie. Książka wydaje się być napisana dla dzieci, ale tak naprawdę dorośli mogą wyciągnąć z niej też dużo dla siebie. 👏 Więcej na...

Co Was mnie?
Jana Sztaudyngera mnie życie*.
Bohaterkę książki Noemi Vola mnie niedźwiedź.
Pewnie dlatego tytuł brzmi: "Mnie dźwiedź".
A może "Mniedźwiedź"?

Oryginalny włoski tytuł "Un orso sullo stomaco"
translator przetłumaczył: "Niedźwiedź na brzuchu".
Co Wam siedzi na brzuchu, co Wam leży na wątrobie?
Co Was przygniata, przytłacza, tłamsi, mnie?
A co mnie małą dziewczynkę z tej książki?
Ją mnie niedźwiedź!
I to jaaaki!


Taki niedźwiedź zmienia wszystko!
Panoszy się, rozpycha, demoluje, wtrąca!
I nie działają prośby, groźby, pułapki, epitety,
drewniane miecze, próby ucieczki, lekarstwa.
Jak żyć z takim niedźwiedziem?

Autorka nie daje rady, co zrobić z takim zwierzem.
Nie rozszyfrowuje też, co się kryje pod jego futrem.
Może to chandra / smutek / żal / rozczarowanie / zawód / depresja?
Może jeszcze coś innego / małego / dużego?

Każdego coś mnie...
Co mnie Was?


"Mnie dźwiedź" / "Mniedźwiedź" to teoretycznie lektura dla małych dzieci.
To obrazkowa książka filozoficzna, która w nieco żartobliwy sposób
próbuje nazwać i oswoić to, co uwiera, gniecie, przeszkadza.

Jak Wam o tym opowiedzieć, nie zdradzając zbyt wiele?
Właściwie cokolwiek powiem, będzie za dużo.
Albo za mało, bo tu potrzebne są jeszcze obrazki!
Czarno-białe ilustracje autorki są integralną częścią opowieści,
więc koniecznie zajrzyjcie do papierowej książki :-)



https://bajdocja.blogspot.com/2022/04/mnie-dzwiedz-mniedzwiedz.html


* Jan Sztaudynger
Skarga zmiętego
Życie mnie
mnie!

Co Was mnie?
Jana Sztaudyngera mnie życie*.
Bohaterkę książki Noemi Vola mnie niedźwiedź.
Pewnie dlatego tytuł brzmi: "Mnie dźwiedź".
A może "Mniedźwiedź"?

Oryginalny włoski tytuł "Un orso sullo stomaco"
translator przetłumaczył: "Niedźwiedź na brzuchu".
Co Wam siedzi na brzuchu, co Wam leży na wątrobie?
Co Was przygniata, przytłacza, tłamsi, mnie?
A co mnie małą...

Książeczka o poważnym problemie - o problemie, który znamy wszyscy. Jedni znają go lepiej i spotykają się z nim częściej... nawet codziennie - inni tylko "od święta", ale każdy dobrze wie, gdy nadchodzi. I nie można się przed nim schować. Tego gościa nie da się nie wpuścić do domu. On jest jak złodziej, który kradnie słońce - to smutek, to żal, to rozczarowanie... to depresja.
MNIEdźwiedź Noemi Vola, to pozycja raczej dla starszego czytelnika. Niby wydana, jak książeczka dla dzieci, ale w treści, w swoim głębokim przesłaniu - jest dla dorosłych. Nawet ilustracje są - moim zdaniem - skierowanie bardziej dla dojrzałego czytelnika. Nie oznacza to oczywiście, że nie można czytać tej książki dziecku, że dziecko nie może poznać MNIEdźwiedzia - otóż może! Nawet jestem bardzo ciekawa, jak młody czytelnik odbierze tę historię, a można ją odbierać dwojako.
Po pierwsze - jako opowieść o dziwnym, niemiłym NIEDŹWIEDZIU, który nie rozumie, że jest okropny i wpycha się tam, gdzie go nie chcą. Może to być nawet do pewnego stopnia zabawne, bo jest przewrotne.
Po drugie - jako depresję. Ciemny, podążający za człowiekiem cień. Niebezpieczną wizję, z którą trzeba walczyć. Złe myśli, łzy, wieki żal i rozczarowanie życiem. Trudny temat - trudny, lecz niestety.... zdaje się, coraz bardziej powszechny.
Zdecydowanie jest to ciekawa pozycja, artystycznie oryginalna i pozwalająca na zobrazowanie lęku. Na jego ucieleśnienie. Trochę nie podobało mi się słowo NIENAWIDZĘ, bo choć rozumiem, że chodzi o depresję, to jednak, gdy ów depresja przybiera postać niedźwiedzia, słowo "nienawidzę" brzmi okropnie radykalnie. Jest to jednak uzasadnione - tylko ja inaczej bym określiła tę "nienawiść".
Literacko jest prosto. Tu bardziej chodzi o ilustracje i sam szkielet, sam problem, niż o literackie uniesienie - więc pięknych zdań się nie doszukujcie. To zabieg celowy i ma spełniać określoną funkcję. Dla mnie była to książeczka interesująca i "poczułam ją", że się tak wyrażę. Poczułam, tak jak można poczuć smutek.

jest taki gość, który wchodzi bez pukania
7/10
Wydawnictwo Dwie Siostry

Książeczka o poważnym problemie - o problemie, który znamy wszyscy. Jedni znają go lepiej i spotykają się z nim częściej... nawet codziennie - inni tylko "od święta", ale każdy dobrze wie, gdy nadchodzi. I nie można się przed nim schować. Tego gościa nie da się nie wpuścić do domu. On jest jak złodziej, który kradnie słońce - to smutek, to żal, to rozczarowanie... to...

Trudno powiedzieć, żeby to w ogóle była opowieść. Dziwny strumień świadomości. Wybór akurat niedźwiedzia na negatywnego bohatera również całkiem dla mnie niezrozumiały.
Jedyne plusy to ładne ilustracje i samo poruszenie trudnego tematu.

Trudno powiedzieć, żeby to w ogóle była opowieść. Dziwny strumień świadomości. Wybór akurat niedźwiedzia na negatywnego bohatera również całkiem dla mnie niezrozumiały.
Jedyne plusy to ładne ilustracje i samo poruszenie trudnego tematu.