To opaśle tomiszcze niestety nie porywa. Jest zdecydowanie zbyt długa ta książka. Na pewno nie jest dla mnie do przeczytania. Jest jednak dobry „słuchadłem” na trasę. Wątek kryminalny jest dobry. Jest jednak zbyt rozwleczony.

To opaśle tomiszcze niestety nie porywa. Jest zdecydowanie zbyt długa ta książka. Na pewno nie jest dla mnie do przeczytania. Jest jednak dobry „słuchadłem” na trasę. Wątek kryminalny jest dobry. Jest jednak zbyt rozwleczony.

Zmieniłam klimat na skandynawski. Czas był wynieść się z Jeleniej Góry. Poznałam policjanta morfinistę. Takiego jeszcze w moich kryminałach nie było. Ponadto weszłam w środowisko bogaczy jako cichy obserwator. Takich bogaczy co sami nie bardzo wiedzą co mają. Obrzydliwie bogatych. A jak wiedzą czego są posiadaczami to lekceważąco machają na to ręką. Inni, mali tacy, biedacy, zazdroszczą tym bogatym świniom. Trzeba je pozbawić części majątku, bo to niesprawiedliwe społecznie jest! W treści są echa II wojny światowej a konkretnie kradzież dzieł sztuki Żydom. Problem ten stanowi wyjście do wyrównania rachunków nawarstwionych przez lata. Jest też organizacja Biała Dania kontra imigranci. Wszyscy emigranci. W treści mali złodzieje, mali paserzy i małe kradzieże. I śmierć. Za to śledczy Anita Hvid i Thor Belling duzi. Szczególnie Thor. Książka jest obyczajowa bardziej niż kryminalna i cóż. Witamy w Danii.

Zmieniłam klimat na skandynawski. Czas był wynieść się z Jeleniej Góry. Poznałam policjanta morfinistę. Takiego jeszcze w moich kryminałach nie było. Ponadto weszłam w środowisko bogaczy jako cichy obserwator. Takich bogaczy co sami nie bardzo wiedzą co mają. Obrzydliwie bogatych. A jak wiedzą czego są posiadaczami to lekceważąco machają na to ręką. Inni, mali tacy,...

Zdecydowanie lepsza niż jakakolwiek część serii o Agnes Hillstrom. Nadal nie porywa, ale jest niezłym czytadłem.

Zdecydowanie lepsza niż jakakolwiek część serii o Agnes Hillstrom. Nadal nie porywa, ale jest niezłym czytadłem.

Larsa Kjaedegaarda znam z jego serii o Agnes Hillstrom. Pomimo wad wspominam tamtą serię całkiem nieźle. Niestety tego samego o tej książce powiedzieć nie mogę. Książka to całkiem spory kolos liczący ponad 700 stron. Autor skupia się na wielu wątkach naraz, które na końcu w założeniu powinny dać nam cały obraz kryminalnej historii. Autor nie przemyślał jednak jednej rzeczy. Opisując postacie poboczne zabrakło mu czasu na głównych bohaterów, których na łamach tego kolosa poznajemy minimalnie. Fabuła nie jest ciekawa, co mnie mocno zawiodło. Akcja oraz morderstwo zaczynają się dopiero po połowie książki co daje nam ponad 350 stron samych opisów postaci pobocznych oraz ogólnego rysopisu głównych bohaterów. Rozwiązanie historii było tak banalne, że nie dowierzałem. Postacie kobiece były napisane na jedno kopyto i łączyło je uwielbienie do głównego bohatera. Książkę słuchało się jednak przyjemnie i autor nie gubił się w fabule. Książka bądź seria mają potencjał, jednakże jeśli ktoś szuka trzymającego w napięciu kryminału z ciekawymi bohaterami muszę tą książkę odradzić.

Larsa Kjaedegaarda znam z jego serii o Agnes Hillstrom. Pomimo wad wspominam tamtą serię całkiem nieźle. Niestety tego samego o tej książce powiedzieć nie mogę. Książka to całkiem spory kolos liczący ponad 700 stron. Autor skupia się na wielu wątkach naraz, które na końcu w założeniu powinny dać nam cały obraz kryminalnej historii. Autor nie przemyślał jednak jednej rzeczy....

Bardzo ciekawa książka duńskiego pisarza.
Chyba jedno z pierwszych moich spotkań ze skandynawską literaturą, a na pewno nie ostatnie. Mimo długich opisów, przez co książka jest dość obszerna czyta się szybko i przyjemnie.
Polecam.

Bardzo ciekawa książka duńskiego pisarza.
Chyba jedno z pierwszych moich spotkań ze skandynawską literaturą, a na pewno nie ostatnie. Mimo długich opisów, przez co książka jest dość obszerna czyta się szybko i przyjemnie.
Polecam.

Dobre bo dunskie :D

Dobre bo dunskie :D