Książka Moniki Świerkosz niewątpliwie przeciera szlaki i otwiera nowe horyzonty – autorka bowiem nie tylko zaproponowała bardzo interesującą koncepcję badawczą, ale również wypracowała znakomite instrumentarium metodologiczne i stworzyła oryginalny język interpretacji, którymi z pewnością posłużą się przyszli polscy i zagraniczni eksploratorzy tych zagadnień.

Za szczególnie cenne uznać można bardzo wnikliwe przebadanie poszczególnych etapów kształtowania się kulturowych wyobrażeń na temat tradycji kobiecej, a zwłaszcza wynikającą stąd jej decyzję zerwania z idealistyczną wizją continuum kobiecego.

prof. dr hab. Anna Burzyńska



Książka W przestrzeniach tradycji. Proza Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk w sporach o kanon, literaturę i feminizm jest pierwszorzędnym dowodem na to, że polska krytyka feministyczna osiągnęła wysoki poziom naukowy, że nie tylko się nie zestarzała, ale przeciwnie, wciąż stanowi w badaniach literackich kierunek, który może konkurować – czy raczej konstruktywnie współistnieć – z nurtami o nowszej proweniencji, oraz że nadal ma przed sobą obiecującą przyszłość.

Krytyka feministyczna, której świetną reprezentantkę widzę w Monice Świerkosz, to wielowątkowe studia nad obecnością kobiet i funkcjonowaniem kategorii kobiecości w kulturze, operujące różnorodnym, transdyscyplinarnym instrumentarium naukowym, chętnie korzystające z narzędzi wypracowanych w ramach innych opcji badawczych, ale zarazem dzielące się z nimi własnym dorobkiem.

Prof. dr hab. Ewa Kraskowska