Trzeci tom i szlus. Nie. Już widzę, że to jest jednak nie dla mnie. Przy pierwszych dwóch tomach jeszcze byłem zachwycony, ale po długiej przerwie, kiedy podszedłem do tej mangi na chłodno... nie potrafię przywołać tamtych emocji. Manga wydaje mi się przereagowana i strasznie egzaltowana (tak, wiem, to generalnie cecha charakterystyczna mangi). Nie potrafiłem się już wczuć, tym bardziej, że większość stron fabuły w ogóle nie ma. Jest cała masa emocji, mnóstwo, morze, ocean... a ja płynę i płynę. I w końcu czuję się jak Meduza. To nie na moje lisie nerwy. Można się zachwycać emocjami, rozkosznym kotkiem.. no ale na Boga, przez 12 tomów??? (to znaczy nie wiem, czy przez wszystkie 12, bo ja wysiadam przy 3 :P) Nie, nie, nie, to nie dla ciebie Lisie. Zatem koniec.

Wierzę, że może spodobać się osobom wrażliwym i egzaltowanym. Osobom noszącym drzewko na koszulce... i takim tam innym. Nie mam pojęcia o co chodzi temu całemu Moriyamie. Lepiej to zaparkować teraz. Jedźcie dalej, drodzy czytelnicy, Lis pomacha Wam chusteczką z peronu.

Trzeci tom i szlus. Nie. Już widzę, że to jest jednak nie dla mnie. Przy pierwszych dwóch tomach jeszcze byłem zachwycony, ale po długiej przerwie, kiedy podszedłem do tej mangi na chłodno... nie potrafię przywołać tamtych emocji. Manga wydaje mi się przereagowana i strasznie egzaltowana (tak, wiem, to generalnie cecha charakterystyczna mangi). Nie potrafiłem się już wczuć,...

Pamiętam jak na początku myślałam, że starszy pan i kot będzie uroczym i zabawnym tytułem, ale myliłam się 🤡
Manga nie ukazuje wszystkiego w kolorowych barwach, dlatego nie zabraknie tez małej kropli mroku, która nadaje realizmu całej historii.
W końcu każdy z bohaterów zmaga się z jakimiś traumami i nie wszystkie zwierzęta mają tyle szczęścia, co Fukumaru. Niektóre z nich są traktowane jak zabawki, które można wyrzucić jak się znudzą.

„𝓣𝓮𝓷 ś𝔀𝓲𝓪𝓽 𝓳𝓮𝓼𝓽 𝓫𝓻𝓾𝓭𝓷𝔂, 𝓫𝓻𝔃𝔂𝓭𝓴𝓲 𝓲 𝓸𝓴𝓻𝓾𝓽𝓷𝔂”

Manga nie skupia się tylko na starszym panie i kocie - co może sugerować nam tytuł. Cały czas dochodzą nowe postaci, które są tak samo ważne dla historii. Każda z nich zmaga się z innymi problemami, a co za tym idzie mamy okazje obserwować zmiany, które w nich zachodzą. Dzieje się to stopniowo, a nie jak za wyciągnięciem magicznej różdżki.

Losy bohaterów przeplatają się ze sobą, dzięki czemu tworzą się cudowne relacje. Widać że im wszystkim na sobie zależy, a to ile dają sobie wsparcia sprawia, że robi mi się cieplej na sercu 🥹
Do tego dostajemy całą chmarę pociesznych kociaków na widok, których na twarzy pojawia się szeroki uśmiech.
Dla psiarzy też coś się znajdzie, bo autorka nie faworyzuje ani kotów ani psów i pokazuje, że każde zwierze może wnieść do naszego życia więcej radości.

Z każdym kolejnym tomem fabuła staje się bardziej płynna i nie dostajemy już tylu epizodycznych historii, co pozwala bardziej nam się zaangażować.

Autorce za sprawą ilustracji idealnie udało się oddać wszystkie emocje, które towarzyszą postaciom podczas gry sprawiając, że my sami usłyszmy muzykę 👐🏻

Jestem pod wrażeniem, jak bardzo ten tytuł jest plastyczny i jak dobrze przeplata ze sobą zabawne jak i wzruszające momenty. Nie jest to też płytka historyjka, bo ma do przekazania pewne wartości. Tyle wystarczyło, żebym pokochała tę mangę 💗

Pamiętam jak na początku myślałam, że starszy pan i kot będzie uroczym i zabawnym tytułem, ale myliłam się 🤡
Manga nie ukazuje wszystkiego w kolorowych barwach, dlatego nie zabraknie tez małej kropli mroku, która nadaje realizmu całej historii.
W końcu każdy z bohaterów zmaga się z jakimiś traumami i nie wszystkie zwierzęta mają tyle szczęścia, co Fukumaru. Niektóre z nich...

Straszy pan i kot to bardzo pogodna i pozytywna pozycja. W tytule pojawiają się jednak trochę cięższe elementy. Mowa w końcu o zwierzęciu, które nie było nigdy kochane i po raz pierwszy spotyka się z tak wielką sympatią i troską ze strony człowieka. Z kolei wdowiec musi radzić sobie z funkcjonowaniem w świecie, gdzie jego największa miłość odeszła. Mamy więc dwie istoty, które potrzebują ciepła i bliskości, by przetrwać. Wraz z kolejnymi rozdziałami tytułu dowiadujemy się więcej na temat przeszłości obu bohaterów i lepiej rozumiemy niezwykłą więź pomiędzy Fukumaru a starszym panem.

Te elementy mają przejaw w części historii kota i pana. W niektórych rozdziałach Fukumaru boi się, że zostanie znowu porzucony lub martwi się, że wszystkie dobre momenty to sen, z którego kiedyś się wybudzi. Staruszek natomiast obawia się o to, czy jest dobrym właścicielem i potrafi zadbać odpowiednio o słodkiego futrzaka. Dodatkowo od czasu do czasu pewne sytuacji przypominają mężczyźnie o ukochanej, która odeszła na zawsze.

Straszy pan i kot to bardzo pogodna i pozytywna pozycja. W tytule pojawiają się jednak trochę cięższe elementy. Mowa w końcu o zwierzęciu, które nie było nigdy kochane i po raz pierwszy spotyka się z tak wielką sympatią i troską ze strony człowieka. Z kolei wdowiec musi radzić sobie z funkcjonowaniem w świecie, gdzie jego największa miłość odeszła. Mamy więc dwie istoty,...

Trzeci tom jest bardzo muzyczny pod względem fabuły. Sama historia przestaje być epizodyczna a staje się bardziej konkretna. Dowiadujemy się więcej o panu Kanda i o tym dlaczego przestał być pianistą. Dochodzą też kolejni bohaterowie czyli Kanade Hibino - pianista który chciał przewyższyć swoimi umiejętnościami Kandę; oraz kotkę Marin. Kolejny świetny tom przeuroczej i słodkiej mangi. Nie mam się do czego przyczepić.

Trzeci tom jest bardzo muzyczny pod względem fabuły. Sama historia przestaje być epizodyczna a staje się bardziej konkretna. Dowiadujemy się więcej o panu Kanda i o tym dlaczego przestał być pianistą. Dochodzą też kolejni bohaterowie czyli Kanade Hibino - pianista który chciał przewyższyć swoimi umiejętnościami Kandę; oraz kotkę Marin. Kolejny świetny tom przeuroczej i...

W trzecim tomie serii kontynuowana jest ta sama treść, która zauroczyła odbiorców w pierwszych dwóch częściach. Widzimy więc rozwijającą się relację pomiędzy tytułowym panem i jego pulchnym kotkiem. Bliskość człowieka i zwierzęcia w tym przypadku staje się lekarstwem na problemy duszy i leczy wewnętrzne rany obu bohaterów. Krótkie rozdziały prezentują mocniej postać pogrążonego w żałobie mężczyzny. Widać, jak wiele znaczyła dla niego utracona żona i jak pulchny zwierzęcy towarzysz powoli, ale sukcesywnie zaczyna wypełniać lukę w jego życiu. Zgodnie z grafiką na obwolucie w mandze znajdziemy również pewne wątki nawiązujące do muzycznej pasji pana Kandy. Porzucił on muzykę po śmierci swojej żony, nie chcąc już nigdy zasiąść do fortepianu. Dzięki kilku wprowadzonym elementom oraz postaciom jego postawa ulega jednak pewnej przemianie. Oczywiście nie mogło tutaj również zabraknąć solidnej dawki „kociego” humoru. Powinien on rozbawić każdego, ale najlepiej zrozumieją go oczywiście posiadacze miałczących milusińskich. Krótki wątek z weterynarzem to geniusz w czystej postaci.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=139941

W trzecim tomie serii kontynuowana jest ta sama treść, która zauroczyła odbiorców w pierwszych dwóch częściach. Widzimy więc rozwijającą się relację pomiędzy tytułowym panem i jego pulchnym kotkiem. Bliskość człowieka i zwierzęcia w tym przypadku staje się lekarstwem na problemy duszy i leczy wewnętrzne rany obu bohaterów. Krótkie rozdziały prezentują mocniej postać...

To chyba moja ulubiona okładka z tej serii. ^^
Podoba mi się również kierunek, w jakim zmierza fabuła.

To chyba moja ulubiona okładka z tej serii. ^^
Podoba mi się również kierunek, w jakim zmierza fabuła.

Szkoda, że tomiki sa takie krotkie.... ale z drugiej strony to taki przesyt emocji tez bylby przesada wiec sprawdza sie to idealnie ^.^ Bardzo ciepla, przyjemna w odbiorze i wzruszajaca opowiesc. Lektura bawi w sposob niewymuszony, bardzo naturalny. Oprocz krotkich scenek ksztaltuje sie tez okreslona fabula, pokazane sa retrospekcje z przeszlosci bohaterow co oczywiscie jest plusem. I pojawiaja sie tez nowi bohaterowie. W tym tomie mozna dostrzec dwa przeciwienstwa - odpowiedzialnosc za zwierze oraz kiedy tej odpowiedzialnosci brakuje i zrzuca sie ja na inna osobe. Wprost nie moge doczekac sie kolejnego tomu by przekonac sie jak potocza sie losy Fukumaru i otaczajacych go osob ;)

Szkoda, że tomiki sa takie krotkie.... ale z drugiej strony to taki przesyt emocji tez bylby przesada wiec sprawdza sie to idealnie ^.^ Bardzo ciepla, przyjemna w odbiorze i wzruszajaca opowiesc. Lektura bawi w sposob niewymuszony, bardzo naturalny. Oprocz krotkich scenek ksztaltuje sie tez okreslona fabula, pokazane sa retrospekcje z przeszlosci bohaterow co oczywiscie...

Kocia terapia

w trakcie pisania tej recenzji leży koło mnie mój kot więc czuje się w klimacie, zwłaszcza, że towarzyszył mi on także w trakcie lektury.

Bardzo mi się podoba, że wreszcie w tym tomie zaczyna się fabuła, żeby nie było bardzo lubię te śmieszne krótkie scenki ale jednak cieszy mnie, że wreszcie zaczyna się dziać coś więcej. Spodobał mi się również wątek pozbywania się kotka gdy przestanie być malutki i słodziutki, pokazanie perspektywy porzuconego zwierzęcia było bardzo potrzebne w tej sytuacji.

Humor nadal mnie nie zawodzi i nie mogę się już doczekać kolejnego tomiku.

Kocia terapia

w trakcie pisania tej recenzji leży koło mnie mój kot więc czuje się w klimacie, zwłaszcza, że towarzyszył mi on także w trakcie lektury.

Bardzo mi się podoba, że wreszcie w tym tomie zaczyna się fabuła, żeby nie było bardzo lubię te śmieszne krótkie scenki ale jednak cieszy mnie, że wreszcie zaczyna się dziać coś więcej. Spodobał mi się również wątek...

Perełka dla osób szukających szczęścia. Niecierpliwie czekam na kontynuację!

Perełka dla osób szukających szczęścia. Niecierpliwie czekam na kontynuację!

Wydaje mi się, że to będzie romans...

Wydaje mi się, że to będzie romans...