Księżniczki i bajki

[Recenzja powstała przy współpracy z portalem Sztukater.pl.]

„Księżniczka Zoja” to książka skierowana do młodych czytelniczek. Główna bohaterka ma niespełna dziesięć lat, ale uważam, że młodsze odbiorczynie również będą mogły odnaleźć się w tej opowieści.
Historia przedstawia Zoję, która jest wcześniej już wspomnianą, dziesięcioletnią główną bohaterką, oraz jej codzienność. Dziewczynka wiedzie spokojne i beztroskie dzieciństwo. Ważną jego częścią są bajki, baśnie, legendy i wszelkiego innego rodzaju opowieści, które zaciekawiają, bawią, ale też i uczą. „Księżniczka Zoja” jest to więc książka łącząca opowieść o życiu dziesięciolatki, przeplatana pouczającymi bajkami.

Z kontekstu (a w zasadzie z dedykacji) wnioskuję, że książka była prezentem urodzinowym dla dziewczynki, która może w pełni utożsamiać się z fikcyjną Zoją. Trudno mi więc oceniać tę publikację jako produkt w pełni komercyjny. Mam wrażenie, że ta książka nie powstała z zamysłem dotarcia do jak najszerszej publiczności. Powstała po to, by być prezentem urodzinowym dla jednej, konkretnej osoby. Czuć więc w tym wyraźną nutę bliskości i prywaty, jednak postaram się zastanowić nad tym, czy każda inna dziesięciolatka byłby usatysfakcjonowana taką lekturą.

Tak jak już to było wspominane, książka Marcina Szmela składa się z dwóch przeplatających się części. Jedna z nich to opowieść o Zoi. Autor przedstawia urywki z jej dzieciństwa, interesujące momenty codzienności, w których dziewczynka uczy się czegoś nowego o świecie, odkrywa kolejne tajemnice rzeczywistości lub dochodzi do nowych wniosków. Druga część to bajki, które poza „Księżniczką Zoją” mogłyby pełnić funkcję pełnoprawnych tekstów. Według mnie są skończonymi i oddzielnymi utworami, które są zrozumiałe zarówno w kontekście opowieści o Zoi, jak i bez niego. Niniejsze bajki oparte są na raczej prostej fabule, która przekazuje równie prosty morał – dobro zawsze zwycięża zło, więc warto być dobrym, lub przynajmniej do dobra dążyć.
Same bajki uważam za całkiem nieźle skonstruowane i poprowadzone. Są ciekawe i jestem w stanie sobie wyobrazić, że można nimi zainteresować młodego odbiorcę lub odbiorczynię.
Moim zdaniem są one jednak zbyt moralizatorskie. Według mnie pouczenie jest bardzo wyraźnie określone i mocno narzucone czytelnikowi. Nie ma zbyt wiele miejsca na własną inwencję. Wszystko już zostało powiedziane i wyjaśnione. Zabrakło mi przestrzeni na samodzielne wyciągnięcie wniosków przez czytającego.

Przez to miałam również wrażenie, że książka jest nieco przesłodzona. W „Księżniczce Zoi” wszystko jest jak pod linijkę, nie ma miejsca na smutki większe niż sprzeczka z koleżankami, bohaterka sprawia wrażenie dziecka żyjącego pod kloszem. Nie mówię, że książka dla dzieci ma teraz zamieniać się w rasowy dreszczowiec. Jednak nie jestem też pewna, czy dzisiejsze dziesięciolatki rozczytują się jeszcze w opowieściach o księżniczkach w tiulach i wróżkach w brokacie. Mam silne wrażenie, że w dobie social mediów, dzieci szybciej dorośleją i „Księżniczka Zoja” mogłaby okazać się zbyt infantylna, nawet dla dziesięciolatek. Mogę się również mylić i nie doceniać dziecięcej niewinności. Najlepiej byłoby zapytać samych zainteresowanych.

Kończąc, „Księżniczka Zoja” to całkiem dobra książka dla młodszych czytelniczek, które jeszcze nie wyrosły z opowieści o królewnach, jednorożcach i czarodziejach. Zarówno język, jak i styl są jak najbardziej poprawne, chociaż w moim osobistym odczuciu momentami robiło się zbyt „cukierkowo”, wręcz infantylnie, nawet jak na książkę dla dzieci. Wnioskując z dedykacji, książka była nietuzinkowym prezentem urodzinowym i myślę, że mogłaby spodobać się również innym dziesięcioletnim (i młodszym) dziewczynkom, nie tylko solenizantce.

Księżniczki i bajki

[Recenzja powstała przy współpracy z portalem Sztukater.pl.]

„Księżniczka Zoja” to książka skierowana do młodych czytelniczek. Główna bohaterka ma niespełna dziesięć lat, ale uważam, że młodsze odbiorczynie również będą mogły odnaleźć się w tej opowieści.
Historia przedstawia Zoję, która jest wcześniej już wspomnianą, dziesięcioletnią główną...