Po pierwsze jest to jedna z ładniejszych baśni. Po drugie i najważniejsze kupię każdą książkę gdzie widzę ilustracje wykonane przez Joannę Concejo. To jest mistrzostwo!!! Piękna treść, super autor bo Hans Christian Andersen tworzył je tak, że każdy chciał przeczytać. Nie muszę chyba mówić o czym jest ta baśń ? 12 braci, których zła macocha przemieniła w łabędzie i ich dzielna siostra ... polecam dla dzieci

Po pierwsze jest to jedna z ładniejszych baśni. Po drugie i najważniejsze kupię każdą książkę gdzie widzę ilustracje wykonane przez Joannę Concejo. To jest mistrzostwo!!! Piękna treść, super autor bo Hans Christian Andersen tworzył je tak, że każdy chciał przeczytać. Nie muszę chyba mówić o czym jest ta baśń ? 12 braci, których zła macocha przemieniła w łabędzie i ich...

,,Dzikie Łabędzie" to jedna z nielicznych dzieł Andersena które zapamiętałam jeszcze z czasów dzieciństwa, jednak wersja którą ja znałam była okrojona z niektórych mroczniejszych momentów. Do tej pory nie wiem czy była to zasługa moich rodziców czy po prostu ocenzurowanego wydania bajki ale mocno się zdziwiłam gdy przeczytałam o czarownicy na cmentarzu. Mimo wszystko bardzo dobrze wspominam historie Elizy i jej miłości do jedenastu braci.

,,Dzikie Łabędzie" to jedna z nielicznych dzieł Andersena które zapamiętałam jeszcze z czasów dzieciństwa, jednak wersja którą ja znałam była okrojona z niektórych mroczniejszych momentów. Do tej pory nie wiem czy była to zasługa moich rodziców czy po prostu ocenzurowanego wydania bajki ale mocno się zdziwiłam gdy przeczytałam o czarownicy na cmentarzu. Mimo wszystko bardzo...

Piękna baśń o rodzeństwie, które było rozdzielone w dzieciństwie jednak o sobie nigdy nie zapomniało. Bracia zamienieni zostali w łabędzie zaś ich siostra oddana na wychowanie do biednych ludzi.

Siostra chcąc pomóc braciom zaczęła szyć tkać dla nich ubrania z pokrzywy. Jednak żeby ją zdobyć musiała udawać się w dziwne i straszne miejsca, szczególnie nocą.
Nie wszystkie fragmenty nadają się do czytania dla małych dzieci ale przesłanie jakie niesie baśń jest cały czas aktualne.

Piękna baśń o rodzeństwie, które było rozdzielone w dzieciństwie jednak o sobie nigdy nie zapomniało. Bracia zamienieni zostali w łabędzie zaś ich siostra oddana na wychowanie do biednych ludzi.

Siostra chcąc pomóc braciom zaczęła szyć tkać dla nich ubrania z pokrzywy. Jednak żeby ją zdobyć musiała udawać się w dziwne i straszne miejsca, szczególnie nocą.
Nie wszystkie...

Znów przeniosłem się do krainy z baśni. Gdzie duński mistrz ogrzewał mnie słońcem, moczył wodą, suszył wiatrem. A z każdego słowa przelewał się czar niesamowity. Oderwałem się od rzeczywistości i odetchnąłem a baśniopisarz utulił mnie swym piórem jak tuli się dzieci.

Pewien król miał jedenastu synów a każdy z nich był królewiczem i córkę Elizę. Żyło im się jak w niebie, a byli mądrzy i serca mieli dobre. Ale królowa umarła i król ożenił się ze złą, okrutną macochą. Macocha zamieniła królewiczów w łabędzie a królewską córkę wypędziła. Odtąd tułały się biedactwa po świecie.

"Dzikie łabędzie" to bardzo wzruszająca, przejmująca i mądra baśń. Andersen pragnie ukazać jak ważne jest dobro w naszych sercach, że ma ono ogromną siłę i tylko ono się tak naprawdę liczy. Biedne, pokrzywdzone królewskie dzieci, mimo wszelkich przeciwności, chronią się w pancerzu z dobrych czynów. Jednak czy fortuna się do jeszcze uśmiechnie? Możecie się tego dowiedzieć czytając tę baśń.

Po latach i kolejnej lekturze "Dzikich łabędzi" mój zachwyt nad kunsztem Hansa Christiana Andersena stał się jeszcze większy. Po prostu uwielbiam go.
Zdecydowanie polecam, stawiając 9/10.

Znów przeniosłem się do krainy z baśni. Gdzie duński mistrz ogrzewał mnie słońcem, moczył wodą, suszył wiatrem. A z każdego słowa przelewał się czar niesamowity. Oderwałem się od rzeczywistości i odetchnąłem a baśniopisarz utulił mnie swym piórem jak tuli się dzieci.

Pewien król miał jedenastu synów a każdy z nich był królewiczem i córkę Elizę. Żyło im się jak w niebie, a...

Bardzo Dobra Baśń. Czytało się z zaciekawieniem, dobrze napisana. Przygody ciekawe :) Są pewne sytuacje napisane w taki sposób które nie powinny być przeczytane dla najmłodszych jak np. Czarownice na cmentarzu, czy Stos.
Historia głównie skupia się na Elizie i jej miłości do swych jedenastu braci. Końcowe strony Baśni czyta się z wielkim zaciekawieniem, gdyż akcja nabiera zdecydowanego tempa :)

Bardzo Dobra Baśń. Czytało się z zaciekawieniem, dobrze napisana. Przygody ciekawe :) Są pewne sytuacje napisane w taki sposób które nie powinny być przeczytane dla najmłodszych jak np. Czarownice na cmentarzu, czy Stos.
Historia głównie skupia się na Elizie i jej miłości do swych jedenastu braci. Końcowe strony Baśni czyta się z wielkim zaciekawieniem, gdyż akcja nabiera...

Przepiękna opowieść o miłości siostrzanej wobec swych braci, ale przede wszystkim o tym jak ludzie potrafią być zawistni i jak łatwo potrafią osądzić drugiego człowieka nie mają pełnego poglądu na sprawę.
Warto samemu się zastanowić ile razy zdarzyło się nam mieć o kimś pochopną opinię która okazała się totalnym kłamstwem. Sama widzę jak wiele nieporozumień jest pomiędzy ludźmi przez zwykłe i błahe wręcz niedomówienia.
To także nauka o poświęceniu i wytrwałości oraz ufności, w to, że podana rada jest dobrą.

Przyznaję także, że pewne fragmenty nie nadają się dla dzieci, jednak jeśli to rodzic będzie czytać, można te fragmenty zmodyfikować, tak by nie przerażały.

Przepiękna opowieść o miłości siostrzanej wobec swych braci, ale przede wszystkim o tym jak ludzie potrafią być zawistni i jak łatwo potrafią osądzić drugiego człowieka nie mają pełnego poglądu na sprawę.
Warto samemu się zastanowić ile razy zdarzyło się nam mieć o kimś pochopną opinię która okazała się totalnym kłamstwem. Sama widzę jak wiele nieporozumień jest pomiędzy...

Uwaga, baśń tylko dla dorosłych!
Tej opowieści zdecydowanie nie można czytać dzieciom. Niektóre fragmenty przypominają sceny z najstraszniejszego horroru (np. gdy bohaterka poszła na cmentarz zerwać pokrzywę potrzebną do wykonania tkanin dla braci, wówczas ujrzała czarownice, które otwierały groby i zjadały szczątki ludzkie. końcówka tak samo straszna, kiedy chciano spalić bohaterkę na stosie. Czytać taką baśń dziecku to prawie to samo co włączyć mu krwawy horror. Uhhh.

Uwaga, baśń tylko dla dorosłych!
Tej opowieści zdecydowanie nie można czytać dzieciom. Niektóre fragmenty przypominają sceny z najstraszniejszego horroru (np. gdy bohaterka poszła na cmentarz zerwać pokrzywę potrzebną do wykonania tkanin dla braci, wówczas ujrzała czarownice, które otwierały groby i zjadały szczątki ludzkie. końcówka tak samo straszna, kiedy chciano...

Piękna, nastrojowa.
Wcześniej jej nie znałam.
Z przyjemnością się czytało

Piękna, nastrojowa.
Wcześniej jej nie znałam.
Z przyjemnością się czytało

Dałam tej baśni tak wysoką ocenę z dwóch powodów.
Pierwszy: bo na to zasługuje.
Drugi: bo to ulubiona baśń mojej mamy.

"Dzikie łabędzie" są niezwykłą historią o poświęceniu, miłości, oddaniu ale także o ludzkim zakłamaniu, zazdrości i pochopnych sądach. To ponadczasowa opowieść, która wywołuje w sercu wzruszenie i jest początkiem słusznych dyskusji.
Już sam tytuł tej baśni przyciąga, jest intrygujący i poetycki. Trzeba oczywiście pamiętać, że to baśń i odnajdziemy tutaj schematy, powtarzalność, może nawet pewną banalność - nie zmienia to jednak faktu, że mówi nam o ważnych rzeczach, że uczy i przestrzega przed złem, błędami, okrucieństwem i zazdrością.
Bohaterowie, chociaż prości, nie mający skomplikowanych osobowości, to obdarzeni są szczerością, której - mam wrażenie - próżno szukać na kartach współczesnej, dziecięcej literatury. (UWAGA - to baśń, więc choć skierowana głównie do dzieci, nie zaszkodzi dorosłym)
10/10

Dałam tej baśni tak wysoką ocenę z dwóch powodów.
Pierwszy: bo na to zasługuje.
Drugi: bo to ulubiona baśń mojej mamy.

"Dzikie łabędzie" są niezwykłą historią o poświęceniu, miłości, oddaniu ale także o ludzkim zakłamaniu, zazdrości i pochopnych sądach. To ponadczasowa opowieść, która wywołuje w sercu wzruszenie i jest początkiem słusznych dyskusji.
Już sam tytuł tej...

Jedna z niewielu baśni Andersena, która nie jest jakoś turbo tragiczna.

Jedna z niewielu baśni Andersena, która nie jest jakoś turbo tragiczna.