Książka ciekawie poprowadzona. Jest to historia jednej bohaterki - chronologicznie, raczej bez tqk zwanego "lania wody".
Zawiera naprawdę istotne wątki /kwestie społeczne dotyczące np. dyskryminacji, emigracji, molestowania, przemocy, prostytucji, uzależnień...

Książka ciekawie poprowadzona. Jest to historia jednej bohaterki - chronologicznie, raczej bez tqk zwanego "lania wody".
Zawiera naprawdę istotne wątki /kwestie społeczne dotyczące np. dyskryminacji, emigracji, molestowania, przemocy, prostytucji, uzależnień...

Przepiękna niczym najjaśniejsze ze wspomnień w których byliśmy szczęśliwi. Prosta jak życie naszej bohaterki, gdzie czasem chleb ze śmietaną i cukrem lepiej smakował niż miastowe jedzenie. Prawdziwa, pisana wprost z serca, które dla wszystkich miała wyciągnięte na dłoni. Ponadczasowa, jak Biblia, która nigdy się nie zmienia, a i tak każdy ma na jej temat własne zdanie. I bardzo przejmująca jak wydarzenie z dzieciństwa, które pamiętamy do dzisiaj.
Spisana ze wspomnień, których wydarzenia wpłynęły na jej rozwój i życie. Historia krótka, ale zapadająca w pamięć. Czytając ją przypominałam sobie swoje dzieciństwo. Rozumiem miłość bohaterki do wsi, bo ja sama wolałabym żyć tam nawet skromnie, niż cisnąć się w bloku, gdzie jedynym widokiem zza okna byłaby zmieniająca się ilość zaparkowanych samochodów. Nie zawsze tam gdzie są pieniądze jest radość i miłość. Najważniejsze to być chcianym i kochanym. Bardzo sentymentalna pozycja, która skłania do refleksji nad własnym życiem. Ukazuje wszystko co było i przeminęło. Cały szmat czasu wstecznego zamknięty w książce, która znaczy więcej niż prawdziwi rodzice, którzy jej nie wychowywali.
Bardzo się przy niej wzruszyłam.
Idealna jako zatrzymanie w czasie i zrobienie sobie rachunku sumienia. Niby czytamy historię postaci, a mimo tego od razu przed oczami staje nam własne życie. Zupełnie jakby zapraszała nas do zwiedzania przeszłości, o której nie można zapominać.
Bardzo ciepły i przyjemny styl niczym świeże i cieplutkie bułeczki. Ich zapach się za nami ciągnie, jak owa książka, która zaprasza, by jej posmakować.
Nieco nostalgiczna, ukazująca trudy życiowe na wsi, gdzie nie było lekko. Uświadamiająca o zdrowotności uchowanego mięsa, które bardzo długo zachowywało swoją świeżość. Historia płynna, choć czas w tej książce mija, a my nawet tego nie zauważamy. W jednej chwili dziecko jest malutkie, a następnie rośnie z biegiem czasu, które się przyrównuje do rzeczy bądź miejsc. Książka, która zachęca do życia i doceniania tego, co mamy, gdyż szybko można to stracić.

Przepiękna niczym najjaśniejsze ze wspomnień w których byliśmy szczęśliwi. Prosta jak życie naszej bohaterki, gdzie czasem chleb ze śmietaną i cukrem lepiej smakował niż miastowe jedzenie. Prawdziwa, pisana wprost z serca, które dla wszystkich miała wyciągnięte na dłoni. Ponadczasowa, jak Biblia, która nigdy się nie zmienia, a i tak każdy ma na jej temat własne zdanie. I...

Na początku muszę wspomnieć, że bardzo chciałam przeczytać tę książkę - kocham takie opowieści. "Tam gdzie stąpały moje stopy" niemal od pierwszych stron opowiada historię życia autorki - Wiesławy Kucewiczówny. Czytamy o jej dzieciństwie na wsi, które nie zawsze było tylko beztroską bajką. Następnie o młodości, pierwszych miłościach i przygodach ze studiów, które momentami są niezwykle ciekawe. W małżeństwie w jakie wstąpiła nasza bohaterka na początku było niemal idealnie, lecz idylla w pewnym momencie się skończyła. Późniejsza śmierć męża, a co za tym idzie samotne wychowywanie dzieci, również nie jest nie lada wyzwaniem. Jednak Jak mówi stare porzekadło - i po burzy w końcu wychodzi słońce - tak los do autorki w końcu się uśmiechnął. Poznała mężczyznę i wyprowadziła się do Holandii mimo iż nie zawsze było idealnie to nasza bohaterka wspaniale sobie poradziła i śmiało można rzec, że stała się kobietą sukcesu. Więcej absolutnie Wam nie zdradzę i tradycyjnie zachęcam do samodzielnej lektury. Dodam tylko, że książka napisana jest niezwykle przystępnym językiem i czyta się błyskawicznie. Myślę że znajdzie wielu odbiorców.

Na początku muszę wspomnieć, że bardzo chciałam przeczytać tę książkę - kocham takie opowieści. "Tam gdzie stąpały moje stopy" niemal od pierwszych stron opowiada historię życia autorki - Wiesławy Kucewiczówny. Czytamy o jej dzieciństwie na wsi, które nie zawsze było tylko beztroską bajką. Następnie o młodości, pierwszych miłościach i przygodach ze studiów, które momentami...

To historia kobiety, która wspomina o swoim życiu od czasów dzieciństwa do późniejszych lat. Gdzie była z dala od rodziców- została oddana na wychowanie na wsi. Opisuje czas jak wyglądało życie w okresie PRL-U. Małżeństwo, które z początku wyjątkowe, idealne przerodziło się w koszmar.
"W tym okresie, także w skutek głębokich przeżyć z dzieciństwa i młodości oraz tych wszystkich wydarzeń jakie przeżyłam w małżeństwie, zaczęłam zapadać w depresję." Dodatkowo choroba zaczęła ją niszczyć. Zaatakowane serce, układ nerwowy. Po nagłej śmierci męża, przyszły ciężkie czasy. Ona jednak się nie poddała, musiała dla swoich córek być matką i ojcem, kobieta i mężczyzna. Żadnej pracy się nie bała. Z czasem jej życie się zmieniło poznała Toma. Wyszła ponownie za mąż. Wyprowadziła się do Holandii. Mieszkała na dwa domy w Polsce i w Holandii. Jak wyglądało życie w Holandii to już drogi czytelniku przeczytać sam. 😁
Książka bardzo wciągającą, wzruszająca, prawdziwa. Pełna refleksji. Uczucia, emocje aż wypływają podczas czytania. Można uronić łezkę. Zauroczyła mnie ta książka, ma w sobie tę moc. Jestem bardzo ciekawa kolejnej części.

To historia kobiety, która wspomina o swoim życiu od czasów dzieciństwa do późniejszych lat. Gdzie była z dala od rodziców- została oddana na wychowanie na wsi. Opisuje czas jak wyglądało życie w okresie PRL-U. Małżeństwo, które z początku wyjątkowe, idealne przerodziło się w koszmar.
"W tym okresie, także w skutek głębokich przeżyć z dzieciństwa i młodości oraz tych...

Wyjątkowy tytuł, który tym razem bardziej mnie przyciągnął niż okładka ( oczywiście okładka też piękna).

Kobieta, główna bohaterka, matka dwóch córek. Doświadczona przez los pokazuje nam jak toczyło się jej życie od maleńkości, aż po dzisiejszy dzień. Nie było jej łatwo. Najpierw oddana na wychowanie na wieś, późniejsze małżeństwo, początkowo wyjątkowe, przerodziło się w koszmar. Po nagłej śmierci męża, przyszły czasy, gdzie nie miała co podać dzieciom do jedzenia. To był jeden jedyny raz. Później wszystko się odmieniło. Niekoniecznie jej wybory były trafne i idealne ale staram się jak mogła. Wyszła ponownie za mąż. Też nie było kolorowo. Razem z Tomem wyprowadziła się do Holandii. Zostawiła córki w Polsce ale w późniejszym czasie były już we trójkę. Jej życie toczyło się między Holandią a Polską. Stała się kobietą sukcesu, a nawet bar kobietą interesu.
Niestety nie zawsze było szczęśliwie. Bywały okresy gdzie nie miała gdzie mieszkać, koczowała zamiast żyć.

Momentami uroniłam łzę, opowieść w dużej mierze smutna ale na pewno pouczającą. Pokazuje nam jak bardzo można dążyć do celu. Jak można padać i wstawać z podniesioną głową. Nigdy się nie poddawać.

Książka bardzo mi się podobała i czekam na więcej.

Wyjątkowy tytuł, który tym razem bardziej mnie przyciągnął niż okładka ( oczywiście okładka też piękna).

Kobieta, główna bohaterka, matka dwóch córek. Doświadczona przez los pokazuje nam jak toczyło się jej życie od maleńkości, aż po dzisiejszy dzień. Nie było jej łatwo. Najpierw oddana na wychowanie na wieś, późniejsze małżeństwo, początkowo wyjątkowe, przerodziło się w...

Bardzo wciągająca książka. Autorka trafnie opisała wydarzenia, jakie działy się w czasach PRL-u. Na początku sądziłam, że nie spodoba mi się ta historia. Myślałam, że będzie pisana jakimś sztywnym językiem, który będzie mnie nudził. Nic bardziej mylnego! Autorka wszystkie wydarzenia opisała w sposób prosty, zrozumiały a dodatkowo momentami naprawdę zadziwiająco humorystyczny. Poczucia humoru nie spodziewałam się w niektórych opisach przykrych sytuacji, ale Pani Wiesława kolejny raz mnie zadziwiła. Zdecydowanie na PLUS! Niecierpliwie czekam na dalsze losy.

Bardzo wciągająca książka. Autorka trafnie opisała wydarzenia, jakie działy się w czasach PRL-u. Na początku sądziłam, że nie spodoba mi się ta historia. Myślałam, że będzie pisana jakimś sztywnym językiem, który będzie mnie nudził. Nic bardziej mylnego! Autorka wszystkie wydarzenia opisała w sposób prosty, zrozumiały a dodatkowo momentami naprawdę zadziwiająco...

"Tam, gdzie stąpały moje stopy" to opowieść kobiety o swoim niełatwym życiu. Dzieciństwo z dala od rodziców, później nieudane małżeństwo, tragiczna śmierć męża i opieka nad dwoma córkami.

"Najgorsze dla mnie były noce, kiedy dzieci poszły spać, a ja zostawałam sama i wyłam z bólu, rozpaczy, przemęczenia, depresji".

Książkę przyjemnie się czyta, mamy tu pierwszoosobową narrację, może dlatego tak dobrze można się wczuć w życie bohaterki.

Polecam lekturę, warto przeczytać! Opisana historia zmusza czytelnika do refleksji, zastanowienia. Będzie kolejna część!

"Tam, gdzie stąpały moje stopy" to opowieść kobiety o swoim niełatwym życiu. Dzieciństwo z dala od rodziców, później nieudane małżeństwo, tragiczna śmierć męża i opieka nad dwoma córkami.

"Najgorsze dla mnie były noce, kiedy dzieci poszły spać, a ja zostawałam sama i wyłam z bólu, rozpaczy, przemęczenia, depresji".

Książkę przyjemnie się czyta, mamy tu pierwszoosobową...