"RELACJE jakby trochę prawdziwe" 43 krótkie opowiadania na 168 stronach, to kondensacja, kompresja ludzkich losów, następstwo podjętych decyzji, zbiegów okoliczności i przypadków jakich wszyscy z nas doświadczamy.

Za egzemplarz dziękuję autorce@katarzyna.boyen oraz Wydawnictwu Novae Res

Autorce Pani @katarzyna.boyen udało się uzyskać "esencję życia" w tak krótkich formach literackich, dokonała w mojej ocenie rzeczy niemożliwych. W którymś momencie życia doświadczamy podobnych sytuacji i nie zawsze potrafimy sobie z tym poradzić.

Skupię się na 4 opowiadaniach, które najbardziej mi się spodobały, choć zaznaczę, że wszystkie są wyjątkowe, napisane z finezją, bardzo subtelne, oszczędne w słowach bez zbędnych ozdobników.

"Pierwiastek najważniejszości" kiedy zostajemy niespodziewanie rodzicem przepełnia nas radość, często przerażenie, odpowiedzialność za czyjeś życie/"może wydać się to trywialne, ale bez miłości nie ma życia"/.

"Popisowy numer " nie warto udawać kogoś kim nie jesteśmy, aktorem lepiej być na scenie niż w życiu, kłamiąc, udając zawsze tracimy.

"Kraj nie szyty na jego miarę" nigdy nie jest tak jakby się tego chciało, chociaż wydaje nam się, że jest inaczej.

"Starszy Pan" mówmy otwarcie co czujemy, nie bójmy się, nie wstydźmy, uwierzmy w to, co czujemy, naprawdę możemy być szczęśliwi.

Zachęcam wszystkich, którzy potrafią choćby na chwilę się zatrzymać, aby sięgnęli po "RELACJE jakby trochę prawdziwe". Debiut @katarzyna.boyen to perłka na obecnej scenie literackiej.

P. S. Po cichu liczę na więcej.

"RELACJE jakby trochę prawdziwe" 43 krótkie opowiadania na 168 stronach, to kondensacja, kompresja ludzkich losów, następstwo podjętych decyzji, zbiegów okoliczności i przypadków jakich wszyscy z nas doświadczamy.

Za egzemplarz dziękuję autorce@katarzyna.boyen oraz Wydawnictwu Novae Res

Autorce Pani @katarzyna.boyen udało się uzyskać "esencję życia" w tak krótkich...

Seria krótkich opowiadań o codzienności życia. Każda z historii, które znajdujemy na kartach tej książki przenosi nas do zupełnie innej osoby, gdzie każda z nich znajduje się na różnym etapie swojego życia. O bohaterach nie wiemy prawie nic, znamy jedynie ich płeć i czasem zbliżony wiek. Ale mimo tego każda z nich jest zupełnie inna. Możemy przeczytać o miłości, zdradzie, chorobie, rodzinie, problemach z komunikacją czy relacjach między rodzeństwem. Jest to pełna mądrości książka, z którą ciężko rozstać się na chociażby chwilę. Opowiadania wzruszają, powodują uśmiech, a niektóre dają ogromną nadzieję na to, że wszystko się ułoży. Wiele z tych historii ma odzwierciedlenie w rzeczywistości i tylko moja cicha nadzieja, że nie wszystkie. Za każdym razem, jak któreś opowiadanie chwyciło mnie za serce i stwierdzałam, że jest moim ulubionym, kilka stron dalej popadałam w kolejny zachwyt.

Lekkie pióro mimo tak trudnych tematów. Idealnie ubrane w słowa emocje, które trafią do czytelnika, a może nawet pozwolą mu odnaleźć w tym wszystkim siebie.

Jest to książka, do której zdecydowanie będę wracać, a na pewno do opowiadania „ czerwone róże”.

Seria krótkich opowiadań o codzienności życia. Każda z historii, które znajdujemy na kartach tej książki przenosi nas do zupełnie innej osoby, gdzie każda z nich znajduje się na różnym etapie swojego życia. O bohaterach nie wiemy prawie nic, znamy jedynie ich płeć i czasem zbliżony wiek. Ale mimo tego każda z nich jest zupełnie inna. Możemy przeczytać o miłości, zdradzie,...

"Relacje jakby trochę prawdziwe" to podsumowania. Często autorka porusza wątek odchodzenia i rozliczenia z przeszłością. Zdarzają się spotkania po latach. Jeśli bohaterowie zdecydują się wziąć w nich udział mogą rozjaśnić wątpliwości czy w przeszłości postąpili słusznie.

Niektórzy otrzymują od życia drugą szansę. Czasem z niej korzystają, czasem ta możliwość zostaje im odebrana przez strach, swój lub drugiej osoby. Często w miejscu trzyma ich poczucie odpowiedzialności, bywa, że maskuje ono lęk przed samodzielnością.

Czasem trzeba czekać do końca na pogodzenie się z bliskimi, bo dopiero u schyłku życia widzą lepiej co zrobili nie tak i chcą skorzystać z ostatniej szansy, by naprawić błędy.

Opowiadania dotyczą też par, czy to małżeńskich, czy dopiero poznających się. Pokazują, że jedynym sposobem na pokonanie samotności jest odrzucenie masek i szczera komunikacja.

Pomimo, że książeczka jest cienka, przeczytanie jej wymaga trochę czasu i skupienia. Jak dla mnie tematyka była dość ciężka i przygnębiająca. Mało tam było promyków nadziei. Podobało mi się jak autorka bawi się słowami. Zachęcam do przejrzenia paru postów na profilu Katarzyny Boyen. Możecie tam zapoznać się z kilkoma krótszymi testami z tego zbiorku.

"Relacje..." to krótkie opowieści o bezimiennych ludziach i ich emocjach, bo to one grają tu najważniejszą rolę.
Uczucie przyjemności.
Uczucie wdzięczności.
Uczucie miłości.
Uczucie skruchy.
Uczucie pogodzenia się z wszystkim.
Uczucie samotności.
Uczucie zazdrości
Uczucie zawodu.
Uczucie odchodzenia.
A ty potrafisz nazwać swoje uczucia?

"Relacje jakby trochę prawdziwe" to podsumowania. Często autorka porusza wątek odchodzenia i rozliczenia z przeszłością. Zdarzają się spotkania po latach. Jeśli bohaterowie zdecydują się wziąć w nich udział mogą rozjaśnić wątpliwości czy w przeszłości postąpili słusznie.

Niektórzy otrzymują od życia drugą szansę. Czasem z niej korzystają, czasem ta możliwość zostaje im...

To książka, która niesamowicie mnie zaskoczyła.

Zbiór króciutkich opowiadań.Takich, które trafiają prosto w serce.
Różnych, i nierównych. Pokolorowanych słowem.
Każda z nich, mimo że tak malutka dudniła emocjami.

Zanurzyć się w historiach, tak codziennych, prawdziwych i przejmujących. To była uczta. Mimo że tak krótka to odbiła swe piętno na mej duszy.

To anonimowe historie, które widziałam własnymi oczami. Siedziałam na kawie z każdą z tych osób i słuchałam z wielką uwagą i ostrożnością.
Jedne niosły ulgę, spokój, a drugie istne tornado emocji i smutku.

Styl i dobór słów niezwykle mnie zaskoczył. To książka do połknięcia w jeden wieczór.

Piękna, z przesłaniem. Z głębokimi, zwykłymi historiami.

To książka, która niesamowicie mnie zaskoczyła.

Zbiór króciutkich opowiadań.Takich, które trafiają prosto w serce.
Różnych, i nierównych. Pokolorowanych słowem.
Każda z nich, mimo że tak malutka dudniła emocjami.

Zanurzyć się w historiach, tak codziennych, prawdziwych i przejmujących. To była uczta. Mimo że tak krótka to odbiła swe piętno na mej duszy.

To anonimowe...

Katarzyna Boyen „Relacje jakby trochę prawdziwe”

„Bezradność zaczęła w niej bezradnie rozkładać ręce. Czuła się bezsilna od samego patrzenia w głąb siebie. Dookoła niej panował chaos. Stała na przejściu ulicznym, a hałas miasta w godzinach szczytu rozdzierał ją. Ból był realny.”

Cudowna książka, która zawiera króciutkie historie o codzienności życia. Samotność, bezradność, kłótnie, trudne związki, problemy rodzinne, rozterki, miłość, przyjaźń. Wyrwane z życia danej osoby, o której nie wiemy nic, poza płcią. Nie wiemy, gdzie mieszka i jak się nazywa. Postacie są różnorodne a ich decycje odmienne. Każde z opowiadań ma coś z uroku. Ja rozpływałam się czytając tę pozycję. Styl pisania bez zarzutu, płynny i lekki.

Wiem, że to fikcja literacka ale to, co znajduje się na kartkach papieru to z pewnością zauważymy w realnym świecie.

Ludzie muszą się przed tobą otworzyć, ale musisz też chcieć wpuszczać innych i dzielić się szczegółami o swoich doświadczeniach, emocjach.

„W swej samotności, pewnie od niechcenia, dostrzegł ohydę. Samo to spostrzeżenie było już wstrętne. Była to ohyda ludzkiej samotności. Nie wiem, czy szukał przyczyn tego stanu. Nie wiem, czy litował się nad sobą, nad tym, że przyszło mu obcować z czymś odrażającym. Jedno jest pewne, on ją poznał na wylot. Dla niego ohyda była pozbawiona jakiegokolwiek sekretu. Przejrzał ją na wskroś. Gra skończona.”

Katarzyna Boyen „Relacje jakby trochę prawdziwe”

„Bezradność zaczęła w niej bezradnie rozkładać ręce. Czuła się bezsilna od samego patrzenia w głąb siebie. Dookoła niej panował chaos. Stała na przejściu ulicznym, a hałas miasta w godzinach szczytu rozdzierał ją. Ból był realny.”

Cudowna książka, która zawiera króciutkie historie o codzienności życia. Samotność,...

„Relacje jakby trochę prawdziwe”debiut autorski Katarzyny Boyen. Jest to zbiór krótkich opowiadań po kilka stron, gdzie bohaterowie są bezimienni. Każde z opowiadań niesie ze sobą przesłanie, są to krótkie momenty z życia, które nakłaniają do refleksji. Znalazłam tu wiele niełatwych i trudnych historii życiowych, które są bardzo prawdziwe i szczere, możemy je odnieść do własnego życia.

Czasem są smutne, nostalgiczne, ale znajdziemy też takie, które dają nadzieję.

Poruszone zostały dość trudne życiowe tematy takie jak: choroba, miłość, zdrada, nienawiść, brak komunikacji miedzy partnerami i jeszcze wiele innych ważnych, pojawiających się w naszym życiu.


Książka zawiera wiele mądrości życiowych i jestem pewna, że każdy w tej lekturze odnajdzie choć jedno opowiadanie praz emocje, które odniesie do własnego życia.

Książkę polecam.

„Relacje jakby trochę prawdziwe”debiut autorski Katarzyny Boyen. Jest to zbiór krótkich opowiadań po kilka stron, gdzie bohaterowie są bezimienni. Każde z opowiadań niesie ze sobą przesłanie, są to krótkie momenty z życia, które nakłaniają do refleksji. Znalazłam tu wiele niełatwych i trudnych historii życiowych, które są bardzo prawdziwe i szczere, możemy je odnieść do...

"Relacje jakby trochę prawdziwe" to zbiór krótkich i dosadnych opowiadań. Mówią o tym co może spotkać każdego z nas w życiu codziennym. Bohaterowie są bezimienni, co wzmaga jeszcze bardziej odbiór. Po przeczytaniu jeszcze długo te historie będą w mojej pamięci. Każde opowiadanie wywołuje inne emocje. Tekst zmusza do refleksji, może pomóc przewartościować swoje priorytety. Wiele osób może w końcu zacznie doceniać to co ma, ktoś po lekturze może będzie miał w końcu siłę i odwagę do zakończenia toksycznego związku. Może w końcu wykażemy więcej empatii i zrozumienia dla innych.
Czyta się bardzo szybko, książka ma zaledwie 168 stron. Warto się zapoznać z tym co autorka ma nam do przekazania i wyciągnięcia wniosków. Polecam.

"Relacje jakby trochę prawdziwe" to zbiór krótkich i dosadnych opowiadań. Mówią o tym co może spotkać każdego z nas w życiu codziennym. Bohaterowie są bezimienni, co wzmaga jeszcze bardziej odbiór. Po przeczytaniu jeszcze długo te historie będą w mojej pamięci. Każde opowiadanie wywołuje inne emocje. Tekst zmusza do refleksji, może pomóc przewartościować swoje priorytety....

Po lekturze tej książki, urodziło się we mnie takie pytanie: co jest prawdziwym mostem pomiędzy nami, ludźmi. Co nas łączy, co jednoczy i sprawia, że stajemy się sobie bliscy?

To nie jedyne pytanie jakie mnie nurtuje odkąd odłożyłam tę pozycję na półkę. Zastanawiam się również, co nas od siebie oddala i kiedy jest ten przełomowy moment, że druga strona postanawia zrezygnować?

Książka, krótka i niepozorna – gdzie główni bohaterowie nie mają imion. Wydawało mi się, że przez to będzie trudno mi się wczuć w przekaz, że nie wyłapię clue całej książki. Jakież było moje zdziwienie, gdy po około 2 tygodniach od przeczytania, nadal myślę o tym co było w środku. Ta pozycja da Wam trochę do myślenia, oczywiście nad relacjami – być może skłoni Was do przewartościowania swoich priorytetów albo do wykrzesania z siebie woli walki o to co już macie, a nie doceniacie. Może da komuś odwagę do zakończenia toksycznej znajomości, a komuś innemu pozwoli zrozumieć, że nie wszystko musi być idealne.

Pojawia się w niej wiele niełatwych i życiowych historii, które są mocne, dobitne i nierzadko bez happy endu. Przewijają się tu takie tematy jak: dylematy miłosne, relacje utracone, nawracające, nowe i przyszłe, brak komunikacji między partnerami, obojętność, zdrada, nienawiść i wiele, wiele innych emocji i ludzkich historii.

W każdym razie, uważam że taką książkę powinno przeczytać jak najwięcej ludzi, chociażby tylko dla refleksji. Wydaje mi się też, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie, nawet jeżeli to będzie tylko ZROZUMIENIE (problemu, partnera, siebie samego).

Jedyna uwaga jaka nasunęła mi się na myśl to, że niektóre wyjaśnienia całej historii, które są zawsze na końcu rozdziału są zbędne. Wydaje mi się, że w klimacie całej tej książki, niedopowiedzenia dające pole do popisu wyobraźni czytelnika, tylko by podkręciły urok całości. Wiecie, taka nutka tajemniczości – lubimy to. Jednak to nie ujmuje umiejętności pisarskich Pani @katarzyna.boyen . Książkę Wam polecam. Od tak, można ją mieć zawsze przy sobie i w trudnych momentach, wyciągnąć i przeczytać losowe opowiadanie... może pomoże ❤

Po lekturze tej książki, urodziło się we mnie takie pytanie: co jest prawdziwym mostem pomiędzy nami, ludźmi. Co nas łączy, co jednoczy i sprawia, że stajemy się sobie bliscy?

To nie jedyne pytanie jakie mnie nurtuje odkąd odłożyłam tę pozycję na półkę. Zastanawiam się również, co nas od siebie oddala i kiedy jest ten przełomowy moment, że druga strona postanawia...

"Relacje jakby trochę prawdziwe" to wyjątkowy debiut literacki pani Katarzyny Boyen.
Ostatnio mam dużo szczęścia do literatury refleksyjnej, dotykającej tematów związanych z relacjami między ludźmi.
To króciutkie teksty, mini- opowiadania ukazujące chwile z życia, wewnętrzne rozterki, życiowe decyzje, problemy duże i większe.
Te migawki z życia przeważnie są nostalgiczne, smutne, refleksyjne, ale znajdą się i takie z nutą nadziei i pokrzepienia.
Bardzo prawdziwe, czasem do bólu szczere.
Te historie są trochę jak zaglądanie do cudzych okien, spojrzenie w czyjąś duszę, w niektórych można odnaleźć odbicie siebie samego.
Bezimienni bohaterzy tych historii, czasem kierują się ucieczką, czasem zaczynają wszystko od nowa, czasem przegrywają, a czasem odradzają się na nowo.
Książka doskonale wpisuje się w chłodne jesienne klimaty, kiedy czas trochę zwalnia, aby przygotować się przed gorączką świątecznego szaleństwa.
Jest pewna powtarzalność w tych tekstach, ale jakoś to mi nie przeszkadzało.
Tej książki nie powinno czytać się w pośpiechu, trzeba się nią delektować. Ja w chwili spokoju czytałam sobie po kilka tekstów, jako dodatek do popołudniowej kawy.
Jestem pewna, że w tej lekturze, każdy odnajdzie emocje, które nie są mu obce.
Są takie książki, które trzeba czytać powoli i takie właśnie są "Relacje, jakby trochę prawdziwe". Zachęcam do lektury.

"Relacje jakby trochę prawdziwe" to wyjątkowy debiut literacki pani Katarzyny Boyen.
Ostatnio mam dużo szczęścia do literatury refleksyjnej, dotykającej tematów związanych z relacjami między ludźmi.
To króciutkie teksty, mini- opowiadania ukazujące chwile z życia, wewnętrzne rozterki, życiowe decyzje, problemy duże i większe.
Te migawki z życia przeważnie są nostalgiczne,...

Co, jako pierwsze przychodzi Ci do głowy, gdy myślisz o relacjach? Po raz pierwszy, gdy przeczytałam tytuł tej książki wyobraziłam sobie, że będzie to książka o uczuciach łączących kobietę i mężczyznę, i o związkach. Po części miałam rację, ale to okazało się być jedynie fragmentem tego, co do przekazania w swojej książce ma Katarzyna Boyen.

Według słownika jeżyka polskiego, jedna z definicji relacji brzmi: "w psychologii: wzajemne związki, które zachodzą między ludźmi i grupami społecznymi". Byłam w błędzie, gdy do relacji zakwalifikowałam tylko związki partnerów, pomyślałam o sferze uczuciowej, jednak i ta w pozostałych relacjach jest niezwykle ważna.

Katarzyna Boyen w książce "Relacje jakby trochę prawdziwe" ukazuje doskonały przekrój po świecie relacji. To krótkie zapiski, skrawki, nawet nie opowiadania a migawki z życia różnych ludzi. Każda historia jest o kimś innym i każda dotyczy innego zdarzenia. Nawet jeśli pojawiają się dwie łudząco do siebie podobne historie, to motywy działania bohaterów są zgoła inne. A same historie kończą się w zupełnie inny sposób.

Najnowsze badania socjologiczne dowodzą, że właśnie przeżywamy kryzys relacji międzyludzkich. Doskonale ukazuje to w swojej książce Katarzyna Boyen. W swoich zapiskach uwzględniła przekrój wielu postaci, którzy właśnie z relacjami mają problem. Wielu spośród bohaterów książki wybiera ucieczkę - wyprowadza się do innego miasta, kupuje bilet na samolot lub po prostu zamyka za sobą drzwi. Bohaterowie w książce "Relacje jakby trochę prawdziwe" uciekają z różnych powodów, matki mają dość bycia kurami domowymi, żony orientują się, że nie chcą już tkwić w małżeńskim marazmie, dzieci wyfruwają z gniazda, a inni znikają, bo po prostu pogubili się życiu i próbują odnaleźć siebie.

Nie wszystkie historie w książce mają negatywny wydźwięk. Wielu spośród bohaterów odnajduje siebie, w końcu odkrywa swoją drogę. Po latach zepsutych relacji dostaje iskrę, która pozwala znów je odbudować. Są małżonkowie, którzy odkrywają, że wszystko się sypie, są zdrady i kłótnie, ale wszystkie one zostają wybaczone, a drzwi na nowo się otwierają. Są też historie, gdzie zrozumienie relacji przychodzi zbyt późno, gdy bohater stoi nad trumną bliskiej osoby. Jednak i one są ważne, choć czasu nie da się cofnąć.

"Relacje jakby trochę prawdziwe" to skrawki z życia różnych ludzi, być może są oni tylko fikcją, ale właśnie tymi bohaterami możemy być my, którzy na co dzień nie potrafimy zadbać o ważne nici, które łączą nas z bliskimi. Te nici bardzo łatwo przerwać, czasem można je zreperować, a innym razem już niczego nie da się połączyć, bo jest za późno lub nie warto. Przez zastosowanie króciutkich opowiadań Katarzyna Boyen maksymalizuje uczucia, które odczytujemy na kilkustronicowych zapiskach. Do tego autorka posługuje się pięknym, poetyckim językiem, przez co książkę czyta się bardzo przyjemnie. To naprawdę przydatna lektura na jeden wieczór. A zwłaszcza w tym okresie, gdy wspominamy swoich bliskich, którzy już odeszli. Pozostaje zadać sobie pytanie, czy zrobiliśmy i powiedzieliśmy bliskim wszystko to, co chcieliśmy?

Co, jako pierwsze przychodzi Ci do głowy, gdy myślisz o relacjach? Po raz pierwszy, gdy przeczytałam tytuł tej książki wyobraziłam sobie, że będzie to książka o uczuciach łączących kobietę i mężczyznę, i o związkach. Po części miałam rację, ale to okazało się być jedynie fragmentem tego, co do przekazania w swojej książce ma Katarzyna Boyen.

Według słownika jeżyka...