We Francji komiks zbiera wysokie oceny czytelników, którym podoba się połączenie lekkiej formy przekazu z wysokiej jakości humorem i mądrymi przesłaniami poszczególnych krótkich historyjek. Odbiorcom podoba się także nowoczesny
i nieco uproszczony styl rysunków, który idealnie pasuje do tematyki komiksu.

Ja byłam zachwycona tomem 1., rozczarowana tomem 2., a część 3. także mnie nie rozbawiła zanadto.

Komiks nie jest nawet w przybliżeniu tak zabawny i inteligentny jak Garfield, poza tym ma wielką wadę - maluśką czcionkę, naprawdę drobiutką.
Komiks dla odmiany grubaśny - ma aż 140 stron.

W Polsce wydano 3 tomy przygód Kasi i jej kota, o imieniu Sushi.

Drugi raz raczej nie zajrzę, tak że rozrywka mało wartościowa.

We Francji komiks zbiera wysokie oceny czytelników, którym podoba się połączenie lekkiej formy przekazu z wysokiej jakości humorem i mądrymi przesłaniami poszczególnych krótkich historyjek. Odbiorcom podoba się także nowoczesny
i nieco uproszczony styl rysunków, który idealnie pasuje do tematyki komiksu.

Ja byłam zachwycona tomem 1., rozczarowana tomem 2., a część 3. także...

To już trzeci tom przygód niesfornego kocura Sushi'ego i jego rodziny. Tym razem zabierze czytelnika na farmę, do wesołego miasteczka, czy w kosmos, a raczej swoje wyobrażenie o nim. Co jednak ważniejsze, oprócz typowej warstwy humorystycznej, seria nadal przedstawia nam w interesujący sposób relacje między dorosłymi. Mowa tutaj o parze głównych postaci dorosłych, czyli Norbercie, będącym ojcem tytułowej Kasi, i Samancie, jego obecnej sympatii oraz matce Wojtka, przyszywanego brata Kasi.

Jeśli idzie o samego kocura, to otrzymujemy z nim ogromną liczbę znanych gagów. Zatem mamy polowania, drapanie, nocne eskapady i skakanie po całej chałupie, darcie ryja o drugiej w nocy, gdy normalny człowiek pragnie spać. Wiem co mówię, bo mam w domu dwa koty i pisząc ten materiał, jestem po jednej z takich porannych serenad, a dodatkowo walczę z tymi sierściuchami o moje ciastka. Tak, jeśli kotu czegoś NIE WOLNO, to tym bardziej uzna, że MUSI to zrobić. Dokładnie takie sceny mamy przedstawione w tym komiksie.

Sushi dostaje wiele zakazów, ale totalnie ma to gdzieś. Tym bardziej, że Kasia i Wojtek nieraz wpadają na szatańskie pomysły odnośnie zabaw w ogrodzie. Szczerze powiedziawszy czasami miałem skojarzenia z serią "Mikołajek" napisaną przez Rene Goscinny'ego, gdyż tyle mają z sobą wspólnego. Tyle tylko, że brakuje tutaj sytuacji opisanych w szkole, bo tam (jeszcze) kot nie wylądował. Z drugiej strony nie zdziwię się jeśli kiedyś taki odcinek nastąpi.

W obecnym tomie najbardziej spodobała mi się seria przygód na wiejskiej farmie, gdzie nasze rude kocisko ostro dokazywało. Nie było w tym osamotnione bo dzieciaki też dorzuciły swoje, a ich rodzice dostawali przy tym szału. Było wesoło, ale też kilka ciekawych zwrotów akcji z udziałem Samanty i Norberta. Ta parka ogólnie jest interesująca, bowiem różnią się od siebie drastycznie, mają inną przeszłość totalnie odmienną drogę zawodową, a mimo wszystko jakimś cudem na siebie trafili. Zaiskrzyło i mimo trudów są razem, choć czasem mają szczerze dość kociego domownika.

"Kasia i jej kot" to seria zabawna, ale też pouczająca. Nie mamy tutaj tego kalibru, co w "Lou!" albo "Ernest i Rebeka", ale i tak są momenty gdzie komiks daje do myślenia. Choć z drugiej strony dominuje przerysowana groteska mająca na celu bawić. Tak jak zwariowany kot Sushi, przemykający nocami po korytarzach wielkiego domu.

To już trzeci tom przygód niesfornego kocura Sushi'ego i jego rodziny. Tym razem zabierze czytelnika na farmę, do wesołego miasteczka, czy w kosmos, a raczej swoje wyobrażenie o nim. Co jednak ważniejsze, oprócz typowej warstwy humorystycznej, seria nadal przedstawia nam w interesujący sposób relacje między dorosłymi. Mowa tutaj o parze głównych postaci dorosłych, czyli...

Bardzo fajny komiks. Szybko się czyta. Fajne obrazki.

Bardzo fajny komiks. Szybko się czyta. Fajne obrazki.

Jak tytuł uprzedza komiks jest o Kasi. I o kocie, który na imię ma Sushi. A może nawet odwrotnie, ponieważ życie rodziny oscyluje wokół wizyt w Kocim Parku Rozrywki, u weterynarza oraz w sklepie z artykułami dla kotów. Czasami możemy jeszcze być świadkami zniszczeń dokonanych przez kota. Rodzina jest już powiększona, do Kasi i jej taty dołączyła Samantha i jej syn, Wojtek. Stanowią fajną, patchworkową rodzinkę. Dzieci odkrywają jak się wspólnie bawić, dzielą się swoimi pasjami. Dużo czytelniczej radości spowoduje wizyta na wsi u wujka. Zwierzęta widziane oczami mieszczucha – cudowne. Podsumowując, komiks trzyma wysoki poziom, który prezentowały poprzednie tomy, gwarantując uśmiech na twarzy niemalże po przeczytaniu każdej kolejnej strony. Nie pozostaje mi nic innego niż polecić.

Jak tytuł uprzedza komiks jest o Kasi. I o kocie, który na imię ma Sushi. A może nawet odwrotnie, ponieważ życie rodziny oscyluje wokół wizyt w Kocim Parku Rozrywki, u weterynarza oraz w sklepie z artykułami dla kotów. Czasami możemy jeszcze być świadkami zniszczeń dokonanych przez kota. Rodzina jest już powiększona, do Kasi i jej taty dołączyła Samantha i jej syn, Wojtek....

Linia wydawnicza „Komiksy są super” wydaje dzieła, które zdobyły uznanie wśród czytelników w całej Europie, a teraz zawitały także do nas. Z a sprawą Egmont Polska, mamy okazję zaznajomić się z takimi seriami jak „Szkoła tańca”, czy „Ptyś i Bill”. Tradycyjnie już każdy album zawiera trzy oryginalne opowieści. Nie inaczej jest i tutaj. A kolejny album to „Kasia i jej kot”. A konkretnie trzeci już tom.

O komiksie możemy przeczytać, że:
Życie rodziny Kasi biegłoby spokojnie, gdyby nie szaleństwa kota Sushiego. Dokazuje nawet po zmroku, dlatego dziewczynka wraz z tatą marzą o przespaniu choćby jednej całej nocy...
Przy żywiołowym zwierzaku nie uchowają się ani poduszki z pierza, ani przyrządzony na obiad pieczony kurczak. W tajemniczych okolicznościach znikają papugi sąsiada, a podczas pełni budzi się w Sushim instynkt pierwotnego łowcy. Urwanie głowy z takim czworonogiem! Może uspokoją go wycieczki do tematycznego parku rozrywki poświęconego – jakże by inaczej – kotom? A może wybiega się w trakcie waka

Kasia i szalony kot Sushi wracają. Po długim oczekiwaniu nowy tom pojawił się na rynku i jak zwykle dostarcza dużo humoru. Owszem, nie jest to humor na poziomie Garfielda, najlepszego kociego bohatera komiksowego, ale seria o przygodach dziewczynki i jej futrzastego czworonoga ma swój niezaprzeczalny urok i warta jest polecenia każdemu.

Linia wydawnicza „Komiksy są super” wydaje dzieła, które zdobyły uznanie wśród czytelników w całej Europie, a teraz zawitały także do nas. Z a sprawą Egmont Polska, mamy okazję zaznajomić się z takimi seriami jak „Szkoła tańca”, czy „Ptyś i Bill”. Tradycyjnie już każdy album zawiera trzy oryginalne opowieści. Nie inaczej jest i tutaj. A kolejny album to „Kasia i jej kot”. A...

mimo, iż jest to już trzecia odsłona, dla nas stanowi pierwsze spotkanie z Sushim Kotochanelem i jego właścicielami (choć w przypadku kota jest ponoć całkowicie na odwrót). Sushi to typowy koci przedstawiciel. Z tą małą różnicą, że kłopoty zdają się lgnąć do niego ze znacznie większą częstotliwością niż powinny. Patchworkowa rodzina Kasi robi co w jej mocy, by ujarzmić koci huragan, a przy okazji odzyskać nieco własnej przestrzeni oraz spokoju. Domyślacie się, że zadanie to karkołomne. Zwłaszcza, gdy wokół fruwa pierze z poduszek, po raz kolejny zbliża się pełnia księżyca, a ptactwo u sąsiada nie może czuć się bezpieczne ani na moment. Za serię odpowiada m.in. wspomniany pan Cazenove, a więc możecie być pewni doskonałej zabawy przy tym 140-stronicowym komiksie. Seria trochę przypomina cykl „Ptyś i Bill”. Zarówno pod względem budowy opowiadań (krótkie slapstickowe żarty) jak i ogólnego przesłania mówiącego, że układ pupil-właściciel jest na dłuższą metę umowny. I doskonale, bo inaczej nie mielibyśmy tylu szalonych i przezabawnych historii jak te zawarte w serii „Kasia i jej kot”. Polecam wszystkim – bez względu na to czy mają w domu jakiegoś Sushiego czy też nie.
Więcej na blogu Zwykłej Matki

mimo, iż jest to już trzecia odsłona, dla nas stanowi pierwsze spotkanie z Sushim Kotochanelem i jego właścicielami (choć w przypadku kota jest ponoć całkowicie na odwrót). Sushi to typowy koci przedstawiciel. Z tą małą różnicą, że kłopoty zdają się lgnąć do niego ze znacznie większą częstotliwością niż powinny. Patchworkowa rodzina Kasi robi co w jej mocy, by ujarzmić koci...

Muszę się Wam do czegoś przyznać – jestem rodzicem, który jest uzależniony od poszukiwania dobrych książek dla swoich dzieci. Rynek serwuje nam tyle pozycji, że naprawdę ilość perełek zaskakuje. Zdarzają się jednak i takie pozycje, które nie wyróżniając się w tłumie, bardziej szkodzą niż dodają skrzydeł dziecięcej wyobraźni. Choć moje Maluchy są jeszcze małe, poszukuję już dla nich pozycji na zaś – typowo jak na książkoholika przystało prawda? Nie stronię od komiksów, ponieważ miłością do nich również chciałabym zarazić młodsze pokolenie.

Ostatnio trafił do mnie trzeci tom z serii „Kasia i jej kot”. Zapowiadało się naprawdę super – liczyłam na ogrom błyskotliwego żartu; na świetną przygodę z kocimi pomysłami, w końcu dzieci kochają zwierzęta; i na fajną rodzinną codzienność, by pokazać dziecku, z jakimi problemami zmagają się inni i w jaki sposób sobie z nimi radzą. Troszkę się zawiodłam. Dostałam, według mnie, dość infantylne podejście do pozycji mamy i taty – powiedziałabym, że są tutaj źle wykreowani. Strasznie mnie to irytowało. Jeśli chodzi o żarty – zupełnie odbiegały od tego, co uważam za błyskotliwe. Pokazywały one wartości, które nie są godne naśladowania. Patrząc na pozycje dla najmłodszych oczekuję jednak, że przekażą coś wartościowego, w formie zabawy – owszem, ale nie uważając za fundament złych i beznadziejnych zachowań. To nie jest wzór do naśladowania.

Ogólnie – cała historia, kreska, wydanie – jak najbardziej na plus, ale „Kasia i jej kot” to pozycja dla dzieci z „głową”, które nie będą brać na serio tego, co przekazuje ten komiks. Dla dzieci, które będą miały już jakiś fundament odpowiednich wartości.

Muszę się Wam do czegoś przyznać – jestem rodzicem, który jest uzależniony od poszukiwania dobrych książek dla swoich dzieci. Rynek serwuje nam tyle pozycji, że naprawdę ilość perełek zaskakuje. Zdarzają się jednak i takie pozycje, które nie wyróżniając się w tłumie, bardziej szkodzą niż dodają skrzydeł dziecięcej wyobraźni. Choć moje Maluchy są jeszcze małe, poszukuję już...

KŁOPOTY Z KOTEM

Poprzedni tom „Kasi i jej kota” ukazał się ponad półtora roku temu. Trochę więc czytelnicy czekali na tę część. Ale chyba żaden z nich nie ma wątpliwości, że było warto. Owszem, do takiej klasyki komiksu komediowego o kotach, jak „Garfield” dzieło to się nie umywa, niemniej nadal to kawał udanej opowieści familijnej, którą śmieszy, ale i pokazuje całkiem sporo prawdy o naszych czworonogach.

Odkąd przygarnęła kota Sushiego, Kasia nie ma łatwego życia. Codzienne szaleństwo to jednak tylko jedna strona medalu. Inną jest to, że Sushi dokazuje także po zmroku, a co za tym idzie i dziewczynka, i jej ojciec aż pragną o przespaniu spokojnie jednej ledwie nocy. Co więcej, kiedy nadchodzi pełnia, w kocie budzi się pierwotny instynkt. Ale i za dnia owego instynktu mu nie brakuje. Spróbujcie tylko powstrzymać kota przed dobraniem się do obiadu albo poduszek! Jakby tego było mało, nadchodzą wakacje, nasi bohaterowie wybierają się do kociego parku, a także na wieś. Czy w tych miejscach Sushi powstrzyma się przed robieniem kłopotów? I czy tylko ona jest tutaj tym kłopotliwym?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/05/kasia-i-jej-kot-tom-3-christophe.html

KŁOPOTY Z KOTEM

Poprzedni tom „Kasi i jej kota” ukazał się ponad półtora roku temu. Trochę więc czytelnicy czekali na tę część. Ale chyba żaden z nich nie ma wątpliwości, że było warto. Owszem, do takiej klasyki komiksu komediowego o kotach, jak „Garfield” dzieło to się nie umywa, niemniej nadal to kawał udanej opowieści familijnej, którą śmieszy, ale i pokazuje całkiem...