Znowu przyszedł dla mnie czas na klasykę , na wielkiego pisarza niemieckiego Thomasza Manna i jego wręcz monumentalne dzieło '' Czarodziejska góra ''. Wiele już napisano na jego temat . Gdzieś przeczytałam że sanatorium w Davos , to symbol wizerunku Europy w przededniu pierwszej wojny światowej . Pewnie tak jest , wszak twierdzą tak wielcy znawcy literatury . Dla mnie książka jest tak wielowarstwowa , ma tyle wspaniale ukazanych postaci i tyle się w niej dzieje że skupienie się na samej stricte treści , bez szukania symboli jest już nie lada gratką . A trzeba jeszcze wspomnieć o długich dyskusjach i wywodach różnych nauczycieli i uczonych mędrców , którzy prostowali poglądy głównego bohatera czyli młodziutkiego Hansa Castorpa . Ale zacznijmy od początku . Otóż wspomniany już wyżej Hans Castorp to dwudziestotrzyletni młodzieniec , świeżo po studiach i na początku swojej inżynierskiej kariery . Zanim zacznie pierwszą swoją pracę postanawia wypocząć po męczącej nauce i przy okazji odwiedzić kuzyna , Joachima Ziemssena przebywającego właśnie w sanatorium w Davos w Szwajcarii , lecząc się z gruźlicy . Na górze jego , chłopaka z nizin geograficznych , nie społecznych wszystko dziwi , zaskakuje i czasem nawet wydaje się niesmaczne , jak na przykład historia o tym jak z gór transportuje się zwłoki , bo przecież jakoś trzeba to robić . Rozrzedzone powietrze na wysokości ponad 1600 metrów nad poziomem morza też robi swoje i Castorp zaczyna odczuwać pewne dolegliwości . Bardzo stara się nie identyfikować z mieszkańcami Berghof , wszak przyjechał tylko na trzy tygodnie odpoczynku i wyraźnie nie podoba mu się '' tu u was na górze '' , jak często powtarza . Nie podoba mu się to że kuzyn opowiedział mu ze szczegółami , iż w jego obecnym pokoju wcześniej umarła pewna Amerykanka , dostawszy na koniec jeszcze dwa porządne krwotoki , nie podoba mu się że w pokojach nie palą mimo zimna , że leżakują owinięci w koce z wielbłądziej wełny na zimnej werandzie . A fakt że oprócz lekarza od ciała , doktora Behrensa jest w sanatorium jeszcze lekarz od duszy , doktor Krokowski wręcz Hansa rozbawia . Ponieważ sanatorium jest międzynarodowe , daje to nam okazję do poznania całej plejady przeróżnych postaci które będą miały niesamowicie wielki wpływ na kształtowanie młodego umysłu Hansa Castorpa . Dwóch głównych adwersarzy usiłujących przekonać Hansa do swoich racji to Włoch Settembrini , członek osławionej Loży wolnomularskiej , oraz mały i drobny jezuita Leon Naphta,wysłany na leczenie przez swój zakon . Ale są też i inni jak rosyjskie małżeństwo sąsiedzi Castorpa . Jest też meksykańska matka której jeden syn właśnie umiera , a drugi właśnie zaczyna chorować...Jest w końcu piękna Rosjanka o tatarskich rysach w której to młody Hans zakochuje się bez pamięci . Ta pani to Kławdia Chauchat . Jest ona o kilka lat starsza od swojego wielbiciela i co gorsza jest mężatką . Ale to nie szkodzi , bo jak mówi sam Castorp '' choroba daje jej wolność ''. Ciekawe jest to że nasz zakochany właściwie nie lubi pani Chauchat i widzi jej wszystkie wady . Przede wszystkim jej naganne maniery , jej codzienne trzaskanie drzwiami do jadalni , to że kręci kulki z chleba,że obgryza paznokcie , no i w ogóle ma nieładny (zdaniem Hansa) profil . To wszystko jednak nie przeszkadza mu zakochać się na amen i kiedy Kławdia wyjeżdża , czekać na nią aż wróci . Książkę naprawdę warto przeczytać mimo objętości osiemset stronicowej i miejscami nużących wywodów . Mimo wszechobecnej śmierci , jest w tej powieści i radość , zabawa (wbrew zaleceniom lekarza)a nawet żarty i dowcipy . Jak na przykład ten którym uraczyła Hansa na samym początku jego pobytu pewna członkini Stowarzyszenia Jednego Płuca , która zagwizdała na sztucznej odmie. To co napisałam to tylko minimalne wyrywki z treści tej ogromnej powieści . Jak ją skończyłam zaczęłam się zastanawiać czy znajdę chociaż jeden temat który nie był poruszany w rozmowach obydwóch wyżej wymienionych '' nauczycieli '' Hansa Castorpa . Ale prócz tych wzniosłych i ważnych dyskusji jest w tej powieści też wiele ciekawostek ,jak na przykład to , co po śmierci rozpada się najszybciej i dlaczego z ludzkiego ciała . To czy po śmierci rosną jeszcze włosy i paznokcie , a nawet dokładnie opisane jak powstaje tak zwana '' gęsia skórka '' A wszystko to opowiedziane z prawdziwą niemiecką sławną precyzją . Nawet to w jaki sposób zamocowana jest parasolka do leżaka , opowiedziane jest wręcz w najdrobniejszych szczegółach . To co jeszcze zapamiętałam , dlatego że mnie zdziwiło , że już wtedy takie wnioski były formułowane. A mianowicie doktor Krokowski , na swoich wykładach na temat miłości twierdził , że miłość to nic innego jak pewien chemiczny proces zachodzący w mózgu . A ja naiwnie myślałam że to stwierdzenie poparte wieloma badaniami to '' wynalazek '' bardziej współczesnych nam czasów . Był też pewien fragment który mnie rozbawił , chociaż był to rodzaj raczej czarnego humoru . Otóż jak Joachim opowiadał Hansowi że niektórzy umierający , nie chcą umierać , boją się i wtedy doktor Behrens mówi '' Niech się pan z łaski swojej tak nie stawia '' i chory przestaje się '' stawiać '' i cichutko , posłusznie umiera . Tym to czarnym humorem kończę swoją opowieść o '' Czarodziejskiej górze '' jeszcze raz serdecznie zachęcając do przeczytania powieści.

Znowu przyszedł dla mnie czas na klasykę , na wielkiego pisarza niemieckiego Thomasza Manna i jego wręcz monumentalne dzieło '' Czarodziejska góra ''. Wiele już napisano na jego temat . Gdzieś przeczytałam że sanatorium w Davos , to symbol wizerunku Europy w przededniu pierwszej wojny światowej . Pewnie tak jest , wszak twierdzą tak wielcy znawcy literatury . Dla mnie...