Piękna książeczka ,co prawda przeznaczona dla dzieci ale nic nie stoi na przeszkodzie by dorośli po nia sięgnęli.
To opowiastka ,która powiedzmy sobie szczerze,rozkruszy nawet lodowate serce.Historia ,w której mamy ogromny wachlarz emocji.Jest smutek,niepewność,żal ,rozpacz ale i jest radość,szczęście by znów miała powrócić zazdrość i smutek.
Ta książeczka nie jest wielka objętościowo ale wzrusza i pokazuje jaką moc ma przyjaźń pomiędzy człowiekiem a psem.Jest to miłość bezwarunkowa.I również nie jest ważny wiek człowieka,starszy czy młody ,bo przecież każdy z nas ,również zwierzę, potrzebuje kogoś ,potrzebuje przyjaciela..

Piękna książeczka ,co prawda przeznaczona dla dzieci ale nic nie stoi na przeszkodzie by dorośli po nia sięgnęli.
To opowiastka ,która powiedzmy sobie szczerze,rozkruszy nawet lodowate serce.Historia ,w której mamy ogromny wachlarz emocji.Jest smutek,niepewność,żal ,rozpacz ale i jest radość,szczęście by znów miała powrócić zazdrość i smutek.
Ta książeczka nie jest wielka...

Cudowna książka! Historia w niej opowiedziana pokazuje nam jak wielką wartością jest obecność psa w naszym życiu. Kiedy czujemy się samotni i niekochani adopcja czworonoga może być nalepszą decyzją jaką jesteśmy w stanie podjąć. Pies jest najlepszym i najwierniejszym przyjacielem człowieka.

Cudowna książka! Historia w niej opowiedziana pokazuje nam jak wielką wartością jest obecność psa w naszym życiu. Kiedy czujemy się samotni i niekochani adopcja czworonoga może być nalepszą decyzją jaką jesteśmy w stanie podjąć. Pies jest najlepszym i najwierniejszym przyjacielem człowieka.

Wzruszająca historyjka z klarownym przekazem i miłymi dla oka ilustracjami. Bardziej dla dorosłych i starszych dzieci, które wiedzą już, czym są samotność, przyjaźń i altruizm.

Wzruszająca historyjka z klarownym przekazem i miłymi dla oka ilustracjami. Bardziej dla dorosłych i starszych dzieci, które wiedzą już, czym są samotność, przyjaźń i altruizm.

Jak często zdarza Wam się oceniać książkę po okładce?
Czy to właściwe kryterium wyboru?

Opowiem Wam dziś co nieco o jednym z moich ostatnich książkowych wyborów.

Wyobraź sobie ciemną, prawie czarną oprawkę a na jej środku zdawkową ilość światła...
Wydaje się dość ponuro, prawda?
Teraz spójrz na powyższe zdjęcie.

"Opowiastka o staruszku i psie" to niewielka książka, wydana nakładem @zakamarki , autorstwa Barbro Lindgren a zilustrowana utalentowaną dłonią Evy Ericsson.
Samą opowieść przeczytałam w moment.
Jest dość krótka, obrazowa, nie pozostawia niedopowiedzeń.
Nie potrafiłam jednak stworzyć do niej tła.

Tematem historii jest samotne, odosobnione życie tytułowego staruszka.
Miły starszy pan, pomijany przez otoczenie, wzgardzony przez sąsiadów, sprawiający wrażenie "zbyt niepozornego".
Myślę, że wielu z nas jest w stanie odszukać w pamięci takich samotników, nie koniecznie z wyboru.
Autorka prowadzi nas przez smutne, samotne życie, pełne łez i rozczarowań.

Do czasu.

Gdy na drodze staruszka pojawia się kolejny tytułowy bohater, pies, na jego twarzy stopniowo coraz częściej pojawia się uśmiech.
Życie nabrało barw, dni miały sens, serce zaczęło się napełniać szczęściem a dusza zyskała przyjaciela.
Na kartkach historii obserwujemy przeobrażenie postaci, odkrywamy wspaniałe sposoby na jakie można spędzać czas z najbliższym przyjacielem.

Bardzo chciałabym zakończyć na tym etapie tą opowieść, ale kolejne strony przynoszą piękną, choć przez moment bolesną naukę, że przyjaźń nie jest naszą własnością, a przyjaciel jest tak samo wolny jak my, i ma szansę do tworzenia kolejnych pięknych i budujących relacji.

"Opowiastka (...)" to jedno z tych moralizatorskich wydań, które napisane jest w klasycznym tonie i z zachowaniem dystansu do otaczającego świata. Jest to niemal zderzenie ze stylem, który pamiętam jeszcze z czasów dzieciństwa i wspominam z dozą nostalgii.

Mimo utrzymania w dość smutnym klimacie, okładka skrywa niebywale barwny środek, pełen emocji i zawirowań a finalnie kończy się pieknie- i dobrze.
Postanowiłam więc, aby tłem dla tej historii był jej element, który w prawdziwej przyjaźni powinien rozjaśniać i ubarwiać życie.

Jak często zdarza Wam się oceniać książkę po okładce?
Czy to właściwe kryterium wyboru?

Opowiem Wam dziś co nieco o jednym z moich ostatnich książkowych wyborów.

Wyobraź sobie ciemną, prawie czarną oprawkę a na jej środku zdawkową ilość światła...
Wydaje się dość ponuro, prawda?
Teraz spójrz na powyższe zdjęcie.

"Opowiastka o staruszku i psie" to niewielka książka,...

Smutna historia z wesołym zakończeniem o samotności, smutku i szukaniu przyjaciół. ładne, oszczędne rysunki :)

Smutna historia z wesołym zakończeniem o samotności, smutku i szukaniu przyjaciół. ładne, oszczędne rysunki :)

Recenzja książki pt. "Opowiastka o staruszku i psie".
autorki: Barbra Lindgren i Eva Erikson
cyt. "Nikt się z nim nie liczył, choć staruszek był bardzo miły. Uważano, że jest zbyt niepozorny. I jeszcze, że wygląda na średnio rozgarniętego. Uważano też, że ma za brzydki kapelusz. Dlatego wszyscy go źle traktowali". ( cytat zawarty w ww. książce)

"Opowiastka o staruszku i psie" to niewielkich rozmiarów pozycja, w której poznajemy samotnego starszego pana. Nikt nie chciał się z nim zaprzyjaźnić. Pewnego dnia poznał wyjątkowego psa, jego życie zaczęło nabierać barw. Książka choć nie zawiera wiele treści, przekazuje niezwykle ważne wartości, uczy empatii. Powinny się z nią zapoznać dzieci, ale także dorośli dostrzegą w niej ponadczasowe prawdy. Powstały liczne utwory o roli zwierząt w życiu człowieka. Niejednokrotnie okazywały się one lepszymi przyjaciółmi niż ludzie. Główny bohater "Opowiastki o staruszku i starym psie" również w czworonogu odnalazł bratnią duszę. Książka została wzbogacona pięknymi ilustracjami, język cechuje przystępność. Autorkom udało się stworzyć bardzo poruszającą opowiastkę.

Recenzja książki pt. "Opowiastka o staruszku i psie".
autorki: Barbra Lindgren i Eva Erikson
cyt. "Nikt się z nim nie liczył, choć staruszek był bardzo miły. Uważano, że jest zbyt niepozorny. I jeszcze, że wygląda na średnio rozgarniętego. Uważano też, że ma za brzydki kapelusz. Dlatego wszyscy go źle traktowali". ( cytat zawarty w ww. książce)

"Opowiastka o staruszku...

Niezwykle wzruszająca opowieść. Polecam!

Niezwykle wzruszająca opowieść. Polecam!

To niebywała umiejętność, aby w tak filigranowej książeczce zmieścić najbardziej rozczulającą historię, jaką można sobie wyobrazić. To również niespotykane, aby książka z taką siłą otwierała serca i pobudzała do refleksji, a przy tym była prosta i wywoływała uśmiech na twarzy. Taką książką jest właśnie „Opowiastka o staruszku i psie”.
Barbro Lindgren w nastrojowy sposób opowiada historię pewnego staruszka, który, mimo że był miły i uprzejmy, przez wszystkich postrzegany był jako niezdarny i zbyt niepozorny. Nie miał przyjaciół i czuł się bardzo samotny. Nadejście wiosny tchnęło w staruszku nadzieję na znalezienie przyjaciela, dlatego porozwieszał na drzewach ogłoszenia: „SAMOTNY STARUSZEK SZUKA PRZYJACIELA”. Po kilku dniach do staruszka siedzącego przed domem, dołączył pies o hultajsko zakręconym ogonie ( podobno psy nie potrafią czytać, co? 😉 ). Od tej pory widywali się codziennie, jedli razem ciasteczka, obserwowali fruwające kosy, spacerowali. Tak im upłynęła wiosna i w końcu nastała jesień. Wraz z nią coś się w życiu staruszka i psa zmieni. Otóż dołączy do nich mała dziewczynka z kokardką we włosach. Czy staruszek ucieszy się z tego faktu? Jakie emocje wywoła w nim dziewczynka? Koniecznie przeczytajcie!

„Opowiastka o staruszku i psie” jest książką bardzo potrzebną młodym czytelnikom, którzy zaczynają zawierać pierwsze przyjaźnie. We wzruszający sposób uświadamia, że potrzeba przyjaźni tkwi w każdym człowieku (i w zwierzaku) bez względu na wiek. Podkreśla terapeutyczną moc przyjaźni i wyraźnie wskazuje, że o takie relacje trzeba umieć dbać. Przyjaźń to jednak nie tylko same radości, zwłaszcza gdy wkradnie się zazdrość o przyjaciela. Jak sobie poradzić z takimi emocjami? Książka Barbro Lindgren może stać się pięknym tłem do głębszych rozmów z dzieckiem.

Ilustracje do „Opowiastki…” stworzyła Eva Eriksson, ilustratorka między innymi kultowej serii o Dunii oraz cudownej książki „Jak tata pokazał mi wszechświat”. Jeśli znacie jej wcześniejsze dzieła, to domyślacie się, że tu również obrazy nasycone są uczuciami, ciepłym światłem i nostalgią. Najpiękniejsza jest dla mnie okładka tej książki, magnetyzuje i przyciąga. Tak jak tekst, ilustracje są tu po prostu wzruszające i chwytają za serce z wielką mocą.

Polecamy cieplutko, bo to książka na medal!

To niebywała umiejętność, aby w tak filigranowej książeczce zmieścić najbardziej rozczulającą historię, jaką można sobie wyobrazić. To również niespotykane, aby książka z taką siłą otwierała serca i pobudzała do refleksji, a przy tym była prosta i wywoływała uśmiech na twarzy. Taką książką jest właśnie „Opowiastka o staruszku i psie”.
Barbro Lindgren w nastrojowy sposób...