Kiedyś obejrzałem horror SF „The Trollenberg Terror” znany też pod tytułem „The Crawling Eye”. To brytyjski film z 1958 roku opowiadający o gigantycznych gałkach ocznych z mackami, które mordują turystów w szwajcarskich górach. Pomysł może i niedorzeczny, ale film mnie rozbawił. Kiedy przypadkiem trafiłem na „The Flying Eyes” i przeczytałem opis, to od razu przypomniałem sobie o dobrej zabawie, jakiej dostarczyła mi kinematografia brytyjska. Miałem też nadzieję, że książka okaże się równie wesołą pulpową rozrywką jak film. Niestety, nic z tego. „The Flying Eyes” jest powieścią nudną. Mamy tu co prawda kilka zabawnych momentów oraz trochę „efektów specjalnych” rodem z kina klasy B z lat 50., ale całość wypada słabo. Za dużo tutaj obyczajowego materiału, a za mało, chociażby naukowych rozważań. Główni bohaterowie pracują w placówce badawczej, ale nie przeprowadzają żadnych sensownych eksperymentów lub analiz nad latającymi oczami. Niby dzieje się tu sporo, ludzie giną w hurtowych ilościach, miasto ogarnia szaleństwo, ale wszystko to jest przedstawione w mało zajmujący sposób. Na plus: okładka, zakończenie oraz motyw radioaktywności, który jest charakterystyczny dla horrorów i SF z lat 50.

Kiedyś obejrzałem horror SF „The Trollenberg Terror” znany też pod tytułem „The Crawling Eye”. To brytyjski film z 1958 roku opowiadający o gigantycznych gałkach ocznych z mackami, które mordują turystów w szwajcarskich górach. Pomysł może i niedorzeczny, ale film mnie rozbawił. Kiedy przypadkiem trafiłem na „The Flying Eyes” i przeczytałem opis, to od razu przypomniałem...