Morana to samotna księżniczka jednej z mafijnych rodzin. Choć nie można powiedzieć, że nie jest typową dziewczyną w tym środowisku. Wyczuła, że może sprzeciwić się ojcu i notorycznie to robiła. Na początku książki była wzmianka mówiąca, że Morana jest bardzo inteligentna. Niestety ja tego nie czułam. Czasami miałam wrażenie, że jest wręcz przeciwnie. Ok Morana to też freak komputerowy. W nich odnalazła szczęście i na nie przelała swoją miłość, ale to tyle...

Tristan, tytułowy Predator, Drapieżnik. Tajemniczy, zamknięty w sobie, cichy i budzący respekt. Mężczyzna, którego niebieskie oczy stałe przeszywały bohaterkę (autorka nie dała mi o tym zapomnieć🤭) Przez dużą część książki szukałam jakiegoś potwierdzenia dla jego #nickname Dopiero pod koniec historia się wyjaśniła. Otrzymał je w dość tragicznych okolicznościach. Wiele rzeczy nabrało wtedy sensu, jednak nie na tyle, żebym postrzegała go jako groźnego bohatera.

Ich relacja to #enemiestolovers i #forbiddenlove Nie mam tutaj jakichś zastrzeżeń. Jest to całkiem dobrze pociągnięta relacja. Była nienawiści, było pożądanie, trochę tajemnic. Krótko mówiąc, było to coś, czego się spodziewałam. Jedynie nie do końca czułam, że ich związek jest zakazany.

Największy dla mnie minus Predatora? Takiej ilości powtórzeń w jednej książce chyba jeszcze nigdy nie widziałam. Morana, która ciągle ściąga łopatki, zadziera brodę, unosi brwi czy zaciska pięści, to potrafi irytować. Do tego Tristan, którego oczy pojawiają się co kilka stron i głos brzmi jak stuletnia whisky. O ile można znaleźć wyjaśnienie dla jego oczu (dzięki nim Morana widziała zmiany w jego zachowaniu),to reszta jest po prostu irytujące. Przez to czasami miałam wrażenie, jakby autorka powielała tekst, zmieniając szyk zdań, ale nie wnosząc za wiele nowego do fabuły.

Ale wiecie co jest najlepsze w tym wszystkim. Mimo że znalazłam w tej książce wiele rzeczy, które mnie denerwowały, to fabularnie Predator mi się spodobał. Trzecioosobowa narracja w ogóle mi nie przeszkadzała, a książka właściwie wciągnęła mnie od samego początku.

Predator to książka mafijna w trochę innym wydaniu. Każdy istotny element struktur czy korelacji rodzinnych zostaje wyjaśniony, ale autorka nie zagłębiała się w ten wątek aż tak bardzo. Główną rolę grają bohaterowie, a nie świat porachunków między ich rodzinami. To też mi się spodobało.

Było parę aspektów, do których znowu mogłabym się przyczepić, np szukanie tajemniczego kodu, które myślałam, że będzie istotnym wątkiem, a stało się pobocznym. Jednak oceniając książkę jakoś całość, myślę, że było dobrze. Może nie super, ale ok. Pewnie przeczytam kolejny tom. Jeśli macie ochotę czytajcie. Jeśli nie to nie, dużo was nie ominie🫢

Morana to samotna księżniczka jednej z mafijnych rodzin. Choć nie można powiedzieć, że nie jest typową dziewczyną w tym środowisku. Wyczuła, że może sprzeciwić się ojcu i notorycznie to robiła. Na początku książki była wzmianka mówiąca, że Morana jest bardzo inteligentna. Niestety ja tego nie czułam. Czasami miałam wrażenie, że jest wręcz przeciwnie. Ok Morana to też freak...

Pierwszą książką RuNyx wydaną po polsku była "Gothicana" — mroczny i zakazany romans z klimatem dark academia. Po latach oczekiwań i wylanych łez (W KOŃCU) pojawił się tom pierwszy serii "Dark Verse". Nie ukrywam - czekałam na tę chwilę. Zwłaszcza że mój ulubiony zagraniczny człowiek od książek (Ayman 🫶🏻) dał tej książce 5⭐️.

"Predator" tym razem zabiera nas w świat mafijnych rodzin, przemocy i wrogów. Książka zawiera ostrzeżenia co do treści, ale mimo wszystko miałam pewne obawy po ostatniej porażce z "King of Corium", gdzie tematyka przekroczyła moje granice. "Predator" jednak nie okazał się rozczarowaniem.

Książkę oceniłam na 7⭐️, co oznacza że bardzo mi się spodobała - klimatem, fabuła jak i samym romansem. Swoim klimatem przypominała mi trochę "Carter Reed". Zresztą zarówno Tijan jak i RuNyx to jedne z nielicznych osób autorskich, które potrafią tworzyć gęsto zabudowaną fabułę, która ma ręce i nogi a równocześnie wciąga czytelnika w świat przedstawiony. Z niecierpliwością oczekuję na kontynuację.

Pierwszą książką RuNyx wydaną po polsku była "Gothicana" — mroczny i zakazany romans z klimatem dark academia. Po latach oczekiwań i wylanych łez (W KOŃCU) pojawił się tom pierwszy serii "Dark Verse". Nie ukrywam - czekałam na tę chwilę. Zwłaszcza że mój ulubiony zagraniczny człowiek od książek (Ayman 🫶🏻) dał tej książce 5⭐️.

"Predator" tym razem zabiera nas w świat...

Kurczę już zapomniałam jak ciężko sie czyta w 3 osobie. .nie mogłam się z początku wkręcić w świat Morany i Tristana...ale w miarę akcji juz wszystko ogarnęłam...kurde czekam na kolejny tom! Dobrze, że to już niedlugo...mafia i świat komputerowy dość ciekawe tutaj połączenie zrobila autorka, sceny zbliżeń tez niczego sobie 😈 rozwinięcie akcji i tajemnic także szybko rozwiązane chociaż przyznam, że się nie spodziewałam...

Kurczę już zapomniałam jak ciężko sie czyta w 3 osobie. .nie mogłam się z początku wkręcić w świat Morany i Tristana...ale w miarę akcji juz wszystko ogarnęłam...kurde czekam na kolejny tom! Dobrze, że to już niedlugo...mafia i świat komputerowy dość ciekawe tutaj połączenie zrobila autorka, sceny zbliżeń tez niczego sobie 😈 rozwinięcie akcji i tajemnic także szybko...

Odnoszę wrażenie, że jedyne co zapamiętam z tej książki to zwrot "głos jak stuletnia whisky" który do obrzydzenia się powtarzał. Nie czułam emocji bohaterów, a Morana to postać wyjątkowo głupiutka i męcząca. Niestety cała fabuła jest słaba.
Stracony czas

Odnoszę wrażenie, że jedyne co zapamiętam z tej książki to zwrot "głos jak stuletnia whisky" który do obrzydzenia się powtarzał. Nie czułam emocji bohaterów, a Morana to postać wyjątkowo głupiutka i męcząca. Niestety cała fabuła jest słaba.
Stracony czas

Po przeczytaniu “Gothikany” bardzo mocno wypatrywałam innej książki Runyx u nas. No i słuchajcie - mamy to!

“Predator” to zupełnie coś innego niż poprzednia książka autorki bo jednak romans mafijny. Ale można go wrzucić do kategorii „z tych ciekawszych” romansów mafijnych. No a jeżeli lubicie styl Runyx to tym bardziej nie będziecie zawiedzeni.

Autorka zaserwowała nam tutaj dark romans z dużą dawką świetnego klimatu i tajemnicami z przeszłości skrywanymi od lat. To miała być tylko szybka akcja odzyskania ważnego pendriva, a okazało się czymś na o wiele większą skalę.

Świetni charakterni bohaterowie - zwłaszcza Morgana! Zadziorna dziewczyna z pazurem, której konikiem są komputery (choć mam nadzieje, że ten komputerowy wątek zostanie bardziej rozwinięty w dalszych tomach),która nie da sobie w kaszę dmuchać nawet własnemu ojcowi. No i oczywiście Cain, który może pochwalić się reputacją bezwzględnego mafiozy od najmłodszych lat. Z jednej strony bohater z Dark Romansów jak ich wielu, ale z drugiej… no ma w sobie to coś - tylko wypatrywałam aż pojawi się go więcej. Popadłam w lekką słabość do tego bohatera.

Mroczny klimacik, ciekawie poprowadzona fabuła, ale przede wszystkim - wciągająca. I to totalnie wciągająca! W ogóle ta historia ma dużo takich fragmentów/przemyśleń bohaterów, które w zestawieniu z cała historią nie raz wywoływały u mnie ciary.

Rodzinne tajemnice, prywatne śledztwo Morgany, przez które wypłynął długo skrywane prawdy i zakończenie, które mnie osobiście wyrwało z kapci.
Kocham dobre cliffhangery na końcu… pod warunkiem, że mam drugi tom pod ręką. Tu jeszcze nie mam i ubolewam strasznie. 😅

No ale po takim zakończeniu nie pozostaje mi nic innego jak wypatrywać kontynuacji z nadzieją, że będzie szybciej niż później.

I pomimo, że Gothikana to jednak wciąż mój numer jeden od Runyx - ta też bardzo mi się podobała i polecam!

Po przeczytaniu “Gothikany” bardzo mocno wypatrywałam innej książki Runyx u nas. No i słuchajcie - mamy to!

“Predator” to zupełnie coś innego niż poprzednia książka autorki bo jednak romans mafijny. Ale można go wrzucić do kategorii „z tych ciekawszych” romansów mafijnych. No a jeżeli lubicie styl Runyx to tym bardziej nie będziecie zawiedzeni.

Autorka zaserwowała nam...

To nie jest kolejny romans mafijny , w którym on oplata sobie niewinną dziewczynę wokół palca. Książka naprawdę zaskakuje. Główna bohaterka ma niesamowicie silna i ekspresyjna osobowość. Kobieta posiada własne zdanie, nie prosi o pomoc , potrafi obchodzić się z bronią i do tego jest hakerką. Główny bohater pod wpływem uczuć czy wydarzeń nie zmienia się , jest naprawdę totalnie zepsutym mężczyzną , który ma nieprzepracowane traumy i jeden cel w życiu- zniszczyć tę kobietę. Tristan to, co postanowi lub powie , tak zrobi . Nie jest on zaślepiony inteligencją czy wdziękiem kobiety . Taki surowy obraz mafioza dostajemy przez całą książkę .
Powieść czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Jako naczelna fanka romansów mafijnych z całego serca mogę polecić tę pozycję , ponieważ książka nie jest schematyczna , nie czujemy, jakbyśmy czytali znowu o tym samym. Bardzo fajny powiew świeżości na mafijnym podwórku .

PS Książka kończy się w najmniej odpowiednim momencie i potrzebujemy kolejnego tomu na JUŻ.

To nie jest kolejny romans mafijny , w którym on oplata sobie niewinną dziewczynę wokół palca. Książka naprawdę zaskakuje. Główna bohaterka ma niesamowicie silna i ekspresyjna osobowość. Kobieta posiada własne zdanie, nie prosi o pomoc , potrafi obchodzić się z bronią i do tego jest hakerką. Główny bohater pod wpływem uczuć czy wydarzeń nie zmienia się , jest naprawdę...

Bardzo długo czekałam na super wciągającą od pierwszych stron książkę.I się doczekałam. Rewelacja .Czekam na drugą część.

Bardzo długo czekałam na super wciągającą od pierwszych stron książkę.I się doczekałam. Rewelacja .Czekam na drugą część.

"Predator"
współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca

Kiedy zderzą się nienawiść, namiętność i tajemnice z przeszłości, dojdzie do wybuchu, który pochłonie ich bez litości.

Tristan Caine stanowi dla wszystkich zagadkę. Powiązany jest z groźną rodziną mafijną, choć nie łączą go z nią więzy krwi. Jego umiejętności są niezrównane. Choć nikt nie zna dokładnie jego motywów, to jedno jest pewne. Jest zabójczy i zdaje sobie z tego sprawę.
Morana Vitalio, genialna córka rodziny rywalizującej z rodziną Caine'a. To co Trinstan potrafi zrobić z bronią, Morana robi z komputerami. Można śmiało powiedzieć, że jest geniuszem programowania. Zaginiony pendrive zaprowadził ją do rezydencji Caine'a. Jednak sytuacja na miejscu przybiera inny obrót wydarzeń.
W mroku czai się na nich jednak coś gorszego. I pomimo wrogości tylko oni mogą z tym walczyć.

Nie ukrywam, że zagraniczny booktok bardzo kusił tą książką dlatego postanowiłam ją przeczytać. Sprawdzając motywy przed podjęciem współpracy oczywiście skusił mnie wątek mafii. Uwielbiam ten motyw w literaturze, jednak jak dla mnie w tej historii jest on niestety bardzo subtelny. Powiedziałabym wręcz, że więcej tu było mroku niż mafii. Nie zniechęciło mnie to do dalszego czytania i dobrze bo wątek enemies to lovers rekompensuje wszystko.
Pierwsze co nasuwa mi się po przeczytaniu tej książki to: Dlaczego to się tak szybko skończyło?? Dlaczego?! Ja na już MUSZĘ wiedzieć co wydarzy się dalej. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i na pewno nie ostatnie! Ma ona świetne, lekkie pióro co przyczyniło się do tej "szybkości" czytania.
Bo ta książka była dobra. Autorka świetnie rozbudowała fabułę i choć nie wszystko zostało wyjaśnione to nie można się było oderwać od czytania dlatego nim się odwróciłam czytałam ostatni rozdział. To napięcie między bohaterami było wprost nie do zniesienia. Ich relacja,  choć czasami mnie irytowała bo komunikacja między nimi była znikoma, to w ogólnym rozrachunku sprawiła, że z niecierpliwością wypatruję kolejnego tomu, bo mam nadzieję że wyjaśni on więcej.

"Predator"
współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca

Kiedy zderzą się nienawiść, namiętność i tajemnice z przeszłości, dojdzie do wybuchu, który pochłonie ich bez litości.

Tristan Caine stanowi dla wszystkich zagadkę. Powiązany jest z groźną rodziną mafijną, choć nie łączą go z nią więzy krwi. Jego umiejętności są niezrównane. Choć nikt nie zna dokładnie jego...

„𝐏𝐫𝐞𝐝𝐚𝐭𝐨𝐫” - 𝐑𝐮𝐍𝐲𝐱
𝐎𝐜𝐞𝐧𝐚: ★ ★ ★ ★/5


Twórczość RuNyx jest mi znana z Gothikany, a więc liczyłam na coś wow… i to dostałam.


Morana to specyficzna postać, kotrą osobiście uwielbiam! Jej mózg, myślenie, sposób podejmowania decyzji i to, jak świetną i silną kobietą jest jest dla mnie wow! Tristan za to jest niesamowicie interesujący i zagadkowy. Plus bardzo przystojny. A dziewczyna jest dla niego jak zapalnik.

Boże, jak ja to pokochałam! Świetna historia, do tego mafijna z wątkiem Enemies! Całość historii jest spójna, sensowna i naprawdę trzymająca w napięciu. Da się w nią wkręcić i przeczytać książkę w mgnieniu oka. Jako, że jest to pierwszy tom, to już nie mogę się doczekać kolejnych!

Pióro autorki jest niezwykle. Uwielbiam jej styl pisania, i mimo to, że nie przepadam za pisanie w trzeciej osobie, to tutaj jestem zakochana bo pasuje to idealnie!

Każdy wątek, moment i sytuacja jest tutaj ważna. Główna bohaterka jest geniuszem, więc może się w tym zakręcić. Wszystko ma swój sens, swoje miejsce i czas. Jestem zakochana w tej historii. Motana o Tristan to naprawdę świetni bohaterowie!

„𝐏𝐫𝐞𝐝𝐚𝐭𝐨𝐫” - 𝐑𝐮𝐍𝐲𝐱
𝐎𝐜𝐞𝐧𝐚: ★ ★ ★ ★/5


Twórczość RuNyx jest mi znana z Gothikany, a więc liczyłam na coś wow… i to dostałam.


Morana to specyficzna postać, kotrą osobiście uwielbiam! Jej mózg, myślenie, sposób podejmowania decyzji i to, jak świetną i silną kobietą jest jest dla mnie wow! Tristan za to jest niesamowicie interesujący i zagadkowy. Plus bardzo przystojny. A...

Po około 80 stronach, chciałam tym rzucić po prostu. No ale, jak widać doczytałam. Stwierdziłam, że dobra, przeczytam jeszcze trochę, jak nie zaiskrzy to porzucę. Tak się złożyło, że parę stron później faktycznie zaczęłam się znacznie lepiej bawić, co nie zmienia faktu, że nie jest to wybitna lektura. Bardzo podobał mi się zamysł tajemniczego informatycznego kodu i to, że główna bohaterka jest programistką, no ale tutaj też muszę się doczepić kwestii tego, że nie zostało poruszone, dlaczego ten kod jest tak niebezpieczny i jak on w zasadzie działa.
Z innych rzeczy, które mnie denerwowały to brak komunikacji między głównymi bohaterami. Jak już razem są w jednym pomieszczeniu to milczą, jak zaklęci. Już szczytem wszystkiego jest to, że w niektórych sytuacjach wysyłali do siebie SMSy, nadal będąc w jednym pokoju.
Kolejna rzecz. POWTÓRZENIA. Daję słowo, że za pierwszym razem dotarło do mnie , że główny bohater ma głos jak "stuletnia whiskey" czy "przeszywające niebieskie spojrzenie". Nie trzeba mi tego powtarzać po kilka razy w każdym rozdziale.
Jestem w szoku, że tej książki nie porzuciłam, ale naprawdę pojawiło się kilka momentów i wątków pod koniec, które zaintrygowały mnie na tyle, żebym przeczytała kolejny tom. I mam nadzieję, że wiele kwestii poruszonych w tym tomie, zostanie wyjaśnionych w kolejnym, bo ten tom mocno skupia się na emocjach bohaterów i ich relacji romantycznej.

Po około 80 stronach, chciałam tym rzucić po prostu. No ale, jak widać doczytałam. Stwierdziłam, że dobra, przeczytam jeszcze trochę, jak nie zaiskrzy to porzucę. Tak się złożyło, że parę stron później faktycznie zaczęłam się znacznie lepiej bawić, co nie zmienia faktu, że nie jest to wybitna lektura. Bardzo podobał mi się zamysł tajemniczego informatycznego kodu i to, że...