Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia o dwóch królowych, które dzieli tysiąc lat, ale łączy jedna przepowiednia.

Dwie królowe, dwie linie czasowe dzielące tysiąc lat, dwie perspektywy, klątwa i magiczny świat.

Usiadłam do tej historii i pochłaniałam ją jak szalona. Nie ukrywam, że z bólem serca kładłam się spać zanim doczytałam końcówkę. Bardzo dobrze mi się ją czytało, choć chwile mi zajęło zanim zaczęłam powoli łączyć ze sobą różne wątki. Na samym początku dostajemy dużo informacji, które ciężko z czymkolwiek posklejać w jakąś większą logiczną całość. Zwłaszcza, że prolog wprowadza nas w odległą część fabuły, który w sumie swojego wyjaśnienia takiego całościowego wciąż nie dostał.

Ta historia ma swoje lepsze i gorsze momenty, ale mi się osobiście podobała. Podoba mi się pomysł na fabułę i kreacje świata. Po „Zrodzonej z furii” czuje niedosyt. Chciałabym wiedzieć co będzie dalej, chciałabym poznać odpowiedzi na wciąż tak wiele pytań które bez nich zostały.

Co do królowych - jedna będzie krwawa, a druga słoneczna. Jednej moc może zniszczyć świat, a drugiej ocalić. Wbrew pozorom już na samym starcie wiemy, która z bohaterek (Rielle) ma tą niszczycielską moc bo prolog o tym mówi. Jednak jak do tego doszło? Cóż myśle, że tego się w końcu dowiemy, ale na pewno będzie to rozciągnięte na kolejny tom, bądź nawet tomy.

Ja osobiście jestem team Eliana i najbardziej wyczekiwałam właśnie rozdziałów z jej perspektywy. Chyba po prostu jej wątek i to jak był prowadzony spodobał mi się bardziej. Ale z kolei to Rielle będzie przechodziła próby żywiołów, które mnie bardzo zaintrygowały (choć myślałam, że będą bardziej spektakularne).

A jeżeli lubicie wątki romantyczne to bez nich też się nie obejdzie. I sama nie wiem, który podobał mi się bardziej, bo wiecie… wątek romantyczny z głosem w głowie? 🙊

Mi osobiście się podobała, dobrze spędziłam z nią czas. Może nie była rewelacyjna bo do tego troszkę jej zabrakło, ale wciąż uważam, że warto było po nią sięgnąć.
No i oczywiście czekam na kolejne tomy i mam nadzieję, że się u nas pojawią. ✨

Historia o dwóch królowych, które dzieli tysiąc lat, ale łączy jedna przepowiednia.

Dwie królowe, dwie linie czasowe dzielące tysiąc lat, dwie perspektywy, klątwa i magiczny świat.

Usiadłam do tej historii i pochłaniałam ją jak szalona. Nie ukrywam, że z bólem serca kładłam się spać z...

Rozwiń

Zwiń

Kolejny tom Tajemniczego miasteczka Bootleg Springs! Uwielbiam tą serie, nieśmiało powiem, że to chyba moja ulubiona od Lucy dodatkowo w duecie z Clarie, ale nieśmiało bo wszystkie, które przeczytałam kocham. 🫣

Tym razem w głównej roli June Tucker i George „GT” Thomson, gwiazda futbolu. W zasadnie to już była bo przez kontuzję przeszedł już na sportową emeryturę i tak się jakoś złożyło, że wpadł do tajemniczego, ale totalnie szalonego Bootleg Springs (gdzie takie znajdę?!).

George miał tam przyjemność wpaść na June Tucker, która od razu zwróciła jego uwagę. June jest wyjątkowa, inna i nie koniecznie tak towarzyska jak inni miasteczkowi mieszkańcy. Ludzie jej nie rozumieją, albo nie próbują zrozumieć. June kocha analizować, kicha statystyki, tabelki, liczby i wyliczenia. To jest po prostu analityczny geniusz. Ale o ile w analizie to myśle, że mało kto może jej dorównać tak z ludźmi bywa gorzej. Ale wiecie co? George chyba dostrzegł w niej to coś, to czego inni nie dostrzegają. On pojął, że ona jest wyjątkowa.

Jak to w tej serii bywa - oczywiście całość jest z humorem, który ja w tej serii uwielbiam. W ogóle ci ludzie w Bootleg Springs… No akcje, które się tam czasami dzieją to padam ze śmiechu.

Mamy romans pomiędzy gwiazdą futbolu i dziewczyną, która nie ogarnia w relacje z ludźmi, a co dopiero w bliskość i miłość. I wiecie to jest przeokrutnie urocze to jaki George jest dla June. To jak uczy ją krok po kroku i dostosowuje się do jej małych dziwactw, które w przeszłości innych odstraszały.

Przypominam o tym przy każdym tomie, ale pomimo, że każdy jest o innych bohaterach i w zasadzie to można by je czytać osobno to jednak w tle cały czas rozgrywa się zagadka kryminalna zaginięcia przed laty młodej mieszkanki. A tutaj następuje niezły plot twist w sprawie! Także jak nie znacie, a planujecie to po kolei proszę, ale gwarantuje, że przepadniecie.

Na samym końcu muszę wspomnieć o iconic bohaterce całej serii, czyli miejscowej kurze Mona Lisie McFilet. Bawi mnie to przeokrutnie i jestem jej ogromną fanką. Nie oceniajcie, boje się kur, ale ta wydaje się sympatycznym drobiem.

Kocham, polecam, niech ta seria się nie kończy.

Kolejny tom Tajemniczego miasteczka Bootleg Springs! Uwielbiam tą serie, nieśmiało powiem, że to chyba moja ulubiona od Lucy dodatkowo w duecie z Clarie, ale nieśmiało bo wszystkie, które przeczytałam kocham. 🫣

Tym razem w głównej roli June Tucker i George „GT” Thomson, gwiazda futbolu. ...

Rozwiń

Zwiń

Mój miętowy patronat i to na dodatek thriller ya, na których punkcie w ostatnim czasie lekko oszalałam.

Trzymająca w napięciu i porywająca już od pierwszej strony. Ma w sobie bardzo dużo toksyczności, wulgaryzmów, a zachowania bohaterów to jedne wielkie red flagi. Ale wiecie co? Właśnie to w tej książce jest takie hipnotyzujące i właśnie to sprawia, że ma ona taki osobliwy klimat.

Pozornie dzieciaki z bogatych rodzin, które w założeniu mają wszystko. Mają świetne możliwości rozwoju - a jednak często wracają do pustych domów, albo domów w których alkohol leje się litrami.

Najważniejsze wydarzenia mają miejsce w szkolnych progach. To tam główna bohaterka, Nastka, wraz z Igorem, którego darzy uczuciem zostanie oskarżona o zabójstwo jednej z nauczycielek. Niewiele chwil później miejsce będzie miał kolejny incydent na szkolnym korytarzu, który pociągnie za sobą kolejny ciąg zdarzeń.

Pełna intryg, tajemnic i knowań powieść, w której nic nie jest takie jak się na pierwszy rzut oka wydaje. A może jest? Cóż… musicie się przekonać sami, ale gwarantuje, że „Bojkot” całkowicie was omami i nie raz zaskoczy.

Skłania do refleksji, zwłaszcza porusza takie cięższe tematy jak: alkoholizm, przemoc w rodzinie i nękania.

Całość napisana jest lekkim i młodzieżowym językiem, ubarwionym gdzieniegdzie wulgaryzmami. Bądź co bądź, czyta się rewelacyjnie.

Na długo ze mną pozostanie i z całego serca polecam! Jest mi mega miło, że mogłam tak świetną książkę objąć patronatem medialnym.

Mój miętowy patronat i to na dodatek thriller ya, na których punkcie w ostatnim czasie lekko oszalałam.

Trzymająca w napięciu i porywająca już od pierwszej strony. Ma w sobie bardzo dużo toksyczności, wulgaryzmów, a zachowania bohaterów to jedne wielkie red flagi. Ale wiecie co? Właśnie ...

Rozwiń

Zwiń

To jeden z niewielu autorów thrillerów, z którymi jestem na bierząco jak tylko pojawia się nowa książka. Wiecie widzę zapowiedź nowego Sagera i mam oczy jak pięć złoty bo te książki są naprawdę, naprawdę rewelacyjne.

Tym razem - historia trzech kobiet, które się nie znają, totalnie różnią, ale łączy je jedno - przetrwały masakry. Jako jedyne ocalały, a ich przetrwania wzbudzają sensację.

„Jedyne ocalałe” to debiut autora. Jest to świetna książka, z genialnym klimatem jak to Sager ma w zwyczaju, trzymająca w napięciu i plot twistem, po którym zbiera się szczękę z podłogi.

Miałam lekkie obawy co do tej książki bo jednak poznałam w pierwszej kolejności późniejsze książki autora. Na szczęście okazały się one tylko zbędnymi obawami. Cóż Sager najwidoczniej był mistrzem od samego początku.

Czy powiedziałabym, że to debiut? Totalnie nie, choć wyjątkowo uważam, że jest ODROBINKĘ słabsza, niż te które czytałam do tej pory. Jakby wiecie to jest wciąż kawał dobrej historii, ale jednak te pozostałe zrobiły na mnie ciut lepsze wrażenie. Tutaj po prostu miałam kilka momentów, w których odniosłam wrażenie, że były takim hmmm… niepotrzebnym przedłużeniem historii?

Co nie zmienia faktu, że klimat jest genialny, napięcie które buduje autor wbija w fotel i po raz kolejny zostałam zmuszona do tworzenia własnych teorii, które jak zwykle okazały się mało trafne. Chyba nigdy, nie przejrzę pomysłów Riley’a Sagera przed czasem.

Polecam!

To jeden z niewielu autorów thrillerów, z którymi jestem na bierząco jak tylko pojawia się nowa książka. Wiecie widzę zapowiedź nowego Sagera i mam oczy jak pięć złoty bo te książki są naprawdę, naprawdę rewelacyjne.

Tym razem - historia trzech kobiet, które się nie znają, totalnie różni...

Rozwiń

Zwiń

Nie wiem jak wam ale mi bardzo trudno trafić na książkę o czarownicach, która autentycznie mi się podobała. Policzę takie na palcach jednej ręki. Ale w końcu jest - „Szkarłatna ćma”! Książka, którą pochłonęłam jak szalona.

Historia o czarownicy, ukrywającej się wśród ludzi i ratująca inne czarownice przed oczyszczeniem. I nie zapomnijmy o łowcy, który obsesyjnie tropi czarownicę podpisująca się znakiem Szkarłatnej Ćmy.

On na nią poluje, ale nie wie, nie jest pewien, że ona to właśnie ta, której tak obsesyjnie szuka. Nie przepadają za sobą, ale oboje mają cel w uwiedzeniu siebie nawzajem.

Dla mnie to była rewelacyjna historia. Świetnie mi się ją czytało, wkręciłam się na maksa i ciężko było mi się od niej oderwać. Poza za motywem zakazanej miłości, enemies to lovers pojawia się taki nieśmiały trójkąt miłosny z braćmi w roli głównej.

A co tam się na końcu zadziało, to ja do tej pory nie ogarniam. Mam złamane serducho. Kirsten Ciccareli ze mną skończyła na maksa. Wielu rzeczy się spodziewałam, ale chyba niw takich zwrotów akcji!

Dla mnie rewelacja. Pokochałam na maksa i błagam o drugi tom na wczoraj.

Nie wiem jak wam ale mi bardzo trudno trafić na książkę o czarownicach, która autentycznie mi się podobała. Policzę takie na palcach jednej ręki. Ale w końcu jest - „Szkarłatna ćma”! Książka, którą pochłonęłam jak szalona.

Historia o czarownicy, ukrywającej się wśród ludzi i ratująca in...

Rozwiń

Zwiń

Drugi tom „Córki dymu i kości”. Kolejna niesamowita przygoda z Serafinami i Chimerami w rolach głównych. I jest nawet Zuzanna przyjaciółka Karou! Wspominam o niej nie bez powodu - po prostu przeogromnie mnie urzekła i totalnie ją uwielbiam. Zwłaszcza w duecie ze swoim chłopakiem. 🤭

Jeżeli chodzi o samą historie to ma lepsze i gorsze momenty. Ja w ogóle zauważyłam, że jeżeli chodzi o historie Laini Taylor to mam tak, że czytam jak opętana, przychodzą momenty znużenia, a później znowu czytam jak szalona. Pomimo, że całość sama w sobie mi się podoba i mnie intryguje.

Zabrakło mi w tym tomie troszkę rozwinięcia wątku romantycznego, który w pierwszym tomie szalenie przypadł mi do gustu. „Dni krwi i światła gwiazd” skupiają się bardziej wokół wojny i konfliktu. Co ma swoje plusy, ale i niekiedy minusy.

Autorka ma naprawdę świetne pomysły i potrafi zaabsorbować myśli czytelnika na dłużej.

Zakończenie było genialne, jestem bardzo ciekawa jak autorka poprowadzi całość dalej bo nie ukrywam, trochę poszalała. 🤭

Polecam, choć ma kilka minusów, które mnie gdzieś tam troszkę uwierały.

Drugi tom „Córki dymu i kości”. Kolejna niesamowita przygoda z Serafinami i Chimerami w rolach głównych. I jest nawet Zuzanna przyjaciółka Karou! Wspominam o niej nie bez powodu - po prostu przeogromnie mnie urzekła i totalnie ją uwielbiam. Zwłaszcza w duecie ze swoim chłopakiem. 🤭

Jeże...

Rozwiń

Zwiń

Po przeczytaniu “Gothikany” bardzo mocno wypatrywałam innej książki Runyx u nas. No i słuchajcie - mamy to!

“Predator” to zupełnie coś innego niż poprzednia książka autorki bo jednak romans mafijny. Ale można go wrzucić do kategorii „z tych ciekawszych” romansów mafijnych. No a jeżeli lubicie styl Runyx to tym bardziej nie będziecie zawiedzeni.

Autorka zaserwowała nam tutaj dark romans z dużą dawką świetnego klimatu i tajemnicami z przeszłości skrywanymi od lat. To miała być tylko szybka akcja odzyskania ważnego pendriva, a okazało się czymś na o wiele większą skalę.

Świetni charakterni bohaterowie - zwłaszcza Morgana! Zadziorna dziewczyna z pazurem, której konikiem są komputery (choć mam nadzieje, że ten komputerowy wątek zostanie bardziej rozwinięty w dalszych tomach), która nie da sobie w kaszę dmuchać nawet własnemu ojcowi. No i oczywiście Cain, który może pochwalić się reputacją bezwzględnego mafiozy od najmłodszych lat. Z jednej strony bohater z Dark Romansów jak ich wielu, ale z drugiej… no ma w sobie to coś - tylko wypatrywałam aż pojawi się go więcej. Popadłam w lekką słabość do tego bohatera.

Mroczny klimacik, ciekawie poprowadzona fabuła, ale przede wszystkim - wciągająca. I to totalnie wciągająca! W ogóle ta historia ma dużo takich fragmentów/przemyśleń bohaterów, które w zestawieniu z cała historią nie raz wywoływały u mnie ciary.

Rodzinne tajemnice, prywatne śledztwo Morgany, przez które wypłynął długo skrywane prawdy i zakończenie, które mnie osobiście wyrwało z kapci.
Kocham dobre cliffhangery na końcu… pod warunkiem, że mam drugi tom pod ręką. Tu jeszcze nie mam i ubolewam strasznie. 😅

No ale po takim zakończeniu nie pozostaje mi nic innego jak wypatrywać kontynuacji z nadzieją, że będzie szybciej niż później.

I pomimo, że Gothikana to jednak wciąż mój numer jeden od Runyx - ta też bardzo mi się podobała i polecam!

Po przeczytaniu “Gothikany” bardzo mocno wypatrywałam innej książki Runyx u nas. No i słuchajcie - mamy to!

“Predator” to zupełnie coś innego niż poprzednia książka autorki bo jednak romans mafijny. Ale można go wrzucić do kategorii „z tych ciekawszych” romansów mafijnych. No a jeżeli lub...

Rozwiń

Zwiń

To co powiecie na podróż do Ustki, do starego domu pełnego tajemnic, włamywacza i trupa w środku nocy? I fo tego trzy pisarki, które biorą się za rozwiązanie tajemnicy starego domu?

Nowa komedia kryminalna spod pióra Anety Jadowskiej - totalny majstersztyk. Bawiłam się REWELACYJNIE. Dreszczyk emocji z nutką szaleństwa i trupem to było coś czego zdecydowanie potrzebowałam.

Charakterne bohaterki z ciętymi językami i smykałką do rozwiązywania (i pisania) spraw kryminalnych. W sumie w ogóle bohaterowie w tej historii świetnie wchodzą w swoje role, niekiedy stereotypowe, ale idealnie wpasowujące się w klimat całej historii.

Usiadłam do tej książki i tak naprawdę wstałam dopiero jak skończyłam. Nie mogłam się oderwać, a końcówkę to już w ogóle czytałam jak szalona. Ileż tam się działo i ile napięcia!

Uwielbiam humor autorki, także śmiechom nie było końca.

Nie mogę się już doczekać kolejnego tomu i zdecydowanie polecam!

To co powiecie na podróż do Ustki, do starego domu pełnego tajemnic, włamywacza i trupa w środku nocy? I fo tego trzy pisarki, które biorą się za rozwiązanie tajemnicy starego domu?

Nowa komedia kryminalna spod pióra Anety Jadowskiej - totalny majstersztyk. Bawiłam się REWELACYJNIE. Dres...

Rozwiń

Zwiń

„Covet” to już trzeci, obszerny tom o Akademi Katmere dla istot nadprzyrodzonych na Alasce. Smoki, wampiry, wilkołaki, gargulce? Wszystko czego dusza zapragnie.

Po takim moim sporym nie zdecydowaniu co do tej serii po pierwszym tomie, każdy kolejny utwierdza mnie w przekonaniu, że było warto zajrzeć co tam dalej się wydarzy. Bardzo związałam się z bohaterami, a i sama historia robi się coraz bardziej intrygująca.

No i słuchajcie mamy trójką miłosny! Bardzo przyjemnie wpleciony w rozgrywającą się akcje, wyważony, a jednocześnie mający duży wpływ na fabułę.

Wiadomo przy takich grubaskach zdarzają się takie mniej lub bardziej nużące momenty, jednak jeżeli polubiliście ten świat, pokochaliście tych bohaterów - to jakoś bardzo się tego nie odczuwa. A końcówka jak przy dwóch poprzednich, wciąga jeszcze bardziej i zwala z nóg. Koniecznie muszę wiedzieć co dalej!

Na pewno jest to tom pełen emocji, niekiedy wręcz taki refleksyjny. Stawiający bohaterów w trudnych sytuacjach i takich nawet sentymentalnych momentach.

Ja od siebie bardzo polecam. Gdzieś ta seria utknęła mi w serduchu na dłużej i liczę, że jeszcze długo tam pozostanie.

„Covet” to już trzeci, obszerny tom o Akademi Katmere dla istot nadprzyrodzonych na Alasce. Smoki, wampiry, wilkołaki, gargulce? Wszystko czego dusza zapragnie.

Po takim moim sporym nie zdecydowaniu co do tej serii po pierwszym tomie, każdy kolejny utwierdza mnie w przekonaniu, że było w...

Rozwiń

Zwiń

„Dziecko Elizjum” to drugi tom „Aniołów Elizjum”, którego wydarzenia rozgrywają się po czterech latach od zakończenia pierwszego tomu. I pomimo, że główną rolę w tej historii grają zupełnie inni bohaterowie to jednak pojawiają się tutaj znaczące kwestie, co do poprzedniego tomu więc warto najpierw nadrobić „Pióro”.

Urban fantasy z aniołami? Poproszę więcej!
Zakochałam się w tej serii już przy pierwszym spotkaniu i ten zachwyt wciąż nie mija.

Nasza główna bohaterka, Celeste, jest podlotkiem - czyli tak w skrócie musi nawracać dusze na Ziemi, żeby skompletować skrzydła i na końcu tej drogi czeka ją skrzydlate życie wieczne. Jednak po wydarzeniach, które miały miejsce w pierwszym tomie Celeste nie planuje wstępować do Elizjum. Ale archanioł Asher ma wobec niej inne plany.

Według mnie jest to świetny paranormalny romans, w tym przypadku z motywem przewodnim od wrogów do sojuszników do miłości. No i z aniołami (tak ja wiem powtarzam się)!

Charakterni bohaterowie - zbuntowany podlotek i nie rozumiejący odmowy archanioł - zaczynają ze sobą współpracować. Iskrzy pomiędzy nimi przeokrutnie!

Celeste, jak i Ashera miałam okazje poznać już przy okazji lektury pierwszego tomu, a tutaj mam wrażenie, że spotykam zupełnie innych bohaterów. W przypadku Ashera, to jest po prostu kwestia bliższego poznania bohatera, co wcześniej nie miało miejsca. I to bliższe poznanie zdecydowanie na plus dla bohatera.

Czego możecie się spodziewać? Na pewno dużej ilości sypiących się piór (za każde złamanie jakiejś zasady podlotek traci zdobyte pióra), dużo chemii, nawracania dusz i świetnego anielskiego romansu.

W ogóle jest tutaj taki plot twist, że zbierałam szczękę z podłogi i nie ukrywam, że przez długi czas byłam już myślami przy trzecim tomie.

Momentami historia wydaje się lekko przeciągnięta, ale z kolei ja w tej anielskiej rzeczywistości przepadłam i ciężko było mi się z nią po raz kolejny rozstać, więc finalnie mi to nie przeszkadzało.

Bardzo polecam!

„Dziecko Elizjum” to drugi tom „Aniołów Elizjum”, którego wydarzenia rozgrywają się po czterech latach od zakończenia pierwszego tomu. I pomimo, że główną rolę w tej historii grają zupełnie inni bohaterowie to jednak pojawiają się tutaj znaczące kwestie, co do poprzedniego tomu więc warto ...

Rozwiń

Zwiń