Mojemu paniczowi,
Henrykowi de Ségur

Drogi Paniczu, byłeś zawsze dla mnie dobry, ale z pogardą wyrażałeś się o osłach. Abyś lepiej pojął, jakie naprawdę są osły, piszę ten pamiętnik i Tobie go dedykuję. Zobaczysz, drogi Paniczu, że ja, biedny osioł, oraz moi przyjaciele – osły, oślice i oślęta – byliśmy i nadal jesteśmy niesprawiedliwie traktowani przez ludzi. Zrozumiesz, że jesteśmy mądre i mamy wiele zalet. Przeczytasz o tym, że w młodości byłem bardzo złośliwy, że spotkała mnie za to kara oraz że mnie pokuta zmieniła i przywróciła mi przyjaźń moich braci i panów.

Wierzę, że po przeczytaniu tej książki, zamiast mówić: głupi jak osioł, tępy jak osioł, uparty jak osioł, będziecie mówili: mądry jak osioł, uczony jak osioł, uległy jak osioł. Pewien jestem, że dla Ciebie, Paniczu, oraz dla Twoich bliskich będą to pochwały.

Hi! ha! drogi Paniczu, życzę Ci, abyś w pierwszym okresie swojego życia nie był podobny do Twego pokornego sługi.

DAROSZ,
UCZONY OSIOŁ*