Dobra książka - podobała się naszym juniorom i sprowokowała ich do rozmowy o tym, .co to znaczy być sprawnym, czym jest niepełnosprawność. Nie przepadamy za słowem "tolerancja" w odniesieniu do takich tematów - rozmawiamy z naszymi dziećmi o różnicach i podobieństwach między ludźmi - ta historia na to pozwala.

Dobra książka - podobała się naszym juniorom i sprowokowała ich do rozmowy o tym, .co to znaczy być sprawnym, czym jest niepełnosprawność. Nie przepadamy za słowem "tolerancja" w odniesieniu do takich tematów - rozmawiamy z naszymi dziećmi o różnicach i podobieństwach między ludźmi - ta historia na to pozwala.

Autorka przybliża czytelnikom tematykę niepełnosprawności cielesnej i umysłowej. Oczywiście przy takim obszarze nie mogło obyć się bez stereotypów, nietolerancji, nieżyczliwości czy braku zrozumienia. Ale pokazała też pomysły jak sobie z tymi zachowaniami ludzkimi radzić.

Bohaterką książki jest Zuzanna, pierwszoklasistka. Rodzina Zuzanny to mama, tata i dwaj bracia-starszy i młodszy. Młodszy brat Antoś ma zespół Downa, co dla Zuzanny jest naturalne, bo to jej brat, zna jego twarz, znaki szczególne, zwyczaje i zachowania. Jest jaki jest, a jaki ma być, to w końcu brat. Ale to oczywiście tylko jej zdanie na temat brata, inni ludzie mają różne zdania (pozytywne i negatywne). Najbardziej przykre dla dziewczynki są zachowania nie przyjemne względem jej brata: naśmiewanie się z niego, pokazywanie palcami, nazywanie go i mówienie o nim pogardliwie.

Na szczęście klasa Zuzi miała bardzo mądrą wychowawczynię, która rozumiała wiele spraw i problemów, pokazywała je dzieciom, tłumaczyła i nazywała. Zorganizowała specjalną lekcję plastyczno-poznawczą na której dzieci dowiedziały się jak to jest być niepełnosprawnym, jakie się z tym wiążą ograniczenia i komplikacje. Dowiedziały się o różnych rodzajach niepełnosprawności fizycznej i umysłowej. Wymieniały się doświadczeniami, wiedzą i opowieściami.

Pewnego dnia w ich klasie został zorganizowany bal przebierańców na który można było przyjść z rodzeństwem. To był fantastyczny pomysł, dzieci poznały rodzeństwo swoich kolegów i koleżanek a także zobaczyły, że z niepełnosprawnymi dziećmi można się bawić bardzo wesoło i ciekawie.

Jedyne co mi nie przypadło do gustu w tej książce to używane czasami przez autorkę wyrazy zbyt kolokwialne, wolę aby książki dla dzieci zachowały swój edukacyjny charakter. Niemniej bardzo polecam.

Autorka przybliża czytelnikom tematykę niepełnosprawności cielesnej i umysłowej. Oczywiście przy takim obszarze nie mogło obyć się bez stereotypów, nietolerancji, nieżyczliwości czy braku zrozumienia. Ale pokazała też pomysły jak sobie z tymi zachowaniami ludzkimi radzić.

Bohaterką książki jest Zuzanna, pierwszoklasistka. Rodzina Zuzanny to mama, tata i dwaj bracia-starszy...

Książka poruszająca jeden z wielu ważnych tematów, dlatego godna uwagi. Jak dla mnie mogłaby być dłuższa, bo temat na pewno nie został wyczerpany. Ale jeśli ta krótka forma jest w stanie nauczyć czegoś młodego człowieka, to jest to zdecydowany sukces tej książki.

Książka poruszająca jeden z wielu ważnych tematów, dlatego godna uwagi. Jak dla mnie mogłaby być dłuższa, bo temat na pewno nie został wyczerpany. Ale jeśli ta krótka forma jest w stanie nauczyć czegoś młodego człowieka, to jest to zdecydowany sukces tej książki.

Lektura "Mój młodszy brat" porusza ważny i trudny problem, jakim są spoważne choroby u młodszych dzieci.
Książka ukazuje brak zrozumienia i akceptacji u najmłodszych, a nie rzadko wyśmiewanie się z nich.
Dobrze, że takie lektury są w podstawie programowej, ponieważ pozwala to otworzyć oczy niejednemu dziecku, które być może ma problem z akceptacją niepełnosprawności takiego dziecka.

Lektura "Mój młodszy brat" porusza ważny i trudny problem, jakim są spoważne choroby u młodszych dzieci.
Książka ukazuje brak zrozumienia i akceptacji u najmłodszych, a nie rzadko wyśmiewanie się z nich.
Dobrze, że takie lektury są w podstawie programowej, ponieważ pozwala to otworzyć oczy niejednemu dziecku, które być może ma problem z akceptacją niepełnosprawności takiego...

Przyzwoita książka o niepełnosprawności i tolerancji. Przyzwoita, bo warstwa językowa nie zachwyca, język jest tu codzienny, zwyczajny. Powiedziałabym nawet - młodzieżowy, gdyż starszy brat Zuzanny używa stwierdzenia: "Olej go!". To mi się nie spodobało, na szczęście był to wypadek jednorazowy. Ja rozumiem, że chcąc trafić do czytelnika, powinno się używać języka mu bliskiego. Ale bez przesady... Ustrzeżmy przed tym chociaż małe dzieci - wszak to lektura dla klasy II... Wielki plus za ilustracje - w starym, dobry stylu :)

Przyzwoita książka o niepełnosprawności i tolerancji. Przyzwoita, bo warstwa językowa nie zachwyca, język jest tu codzienny, zwyczajny. Powiedziałabym nawet - młodzieżowy, gdyż starszy brat Zuzanny używa stwierdzenia: "Olej go!". To mi się nie spodobało, na szczęście był to wypadek jednorazowy. Ja rozumiem, że chcąc trafić do czytelnika, powinno się używać języka mu...

"Mój młodszy brat" to książka dla wszystkich,bowiem porusza problemy dotyczące stereotypów, zacofania i nietolerancji.
Książka opowiada o rodzinie,w której młodszy brat Antoś ma zespół Downa,a jego siostra Zuzia nie widzi w tym niczego nienaturalnego.Dla niej brat jest taki sam jak inne dzieci.Niestety ,nie wszyscy mają takie samo zdanie na ten temat i tego problemu dotyczy ta książka.
Historia pokazuje jak łatwo można kogoś zranić,skrzywdzić kierując się uprzedzeniami.
Książka poruszająca ważne problemy w naszym społeczeństwie,bowiem uczy jakie postawy powinniśmy przyjąć w życiu.Szczerze polecam.

"Mój młodszy brat" to książka dla wszystkich,bowiem porusza problemy dotyczące stereotypów, zacofania i nietolerancji.
Książka opowiada o rodzinie,w której młodszy brat Antoś ma zespół Downa,a jego siostra Zuzia nie widzi w tym niczego nienaturalnego.Dla niej brat jest taki sam jak inne dzieci.Niestety ,nie wszyscy mają takie samo zdanie na ten temat i tego problemu...