Poezja Marcina Sendeckiego jeszcze nigdy nie była tak wzruszająca, jak w najnowszym tomie. Autor jeszcze nigdy nie był tak blisko swego mistrza - Jarosława Iwaszkiewicza. Poeta uwielbiający gry i maskarady jeszcze nigdy nie odsłonił kart tak, jak robi to w Do stu. Ale bez obaw, to wciąż ten sam Sendecki, doskonale operujący formą, żonglujący słowem, z genialnym rymem, charakterystyczną frazą. I mimo wszystko wcale nie tak prosty do rozszyfrowania.

Marcin Sendecki (ur. w 1967 r. w Gdańsku) dorastał w Tomaszowie Lubelskim, mieszka w Warszawie. Debiutował w 1992 roku tomem Z wysokości . Jest autorem kilkunastu książek i arkuszy poetyckich, a także współautorem (z Andrzejem Sosnowskim i Bohdanem Zadurą) przekładu Trzech poematów Jamesa Schuylera (Biuro Literackie, 2012). Wspólnie z Marcinem Baranem i Marcinem Świetlickim zredagował dwa zbiory wierszy kryminalnych: Długie pożegnanie. Tribute to Raymond Chandler (Zebra, 1997) i Żegnaj, laleczko . Wiersze noir (EMG, 2010). Opublikował też antologię Pogoda ziemi. Wiersze polskie po 1918 roku (Eurograf, 2010). Jego tom Przedmiar robót (BL, 2014) został nagrodzony Silesiusem, zaś W (BL, 2016) wyróżnione Nagrodą „Odry” i Nagrodą im. Wisławy Szymborskiej. Ostatnio wydał napisany wspólnie z Marcinem Baranem poemat Koniec wakacji (wydawnictwo j, 2019) oraz autorski wybór wierszy [Ka] (PIW, 2019).