Niewątpliwie napisana przez miłośnika, co czuć. Do Malty i Gozo mam spory sentyment, fajnie było więcej poczytać - choć szkoda, że nie wpadłem na to przed wizytą, to jednak większość must-see punktów zaliczyłem i tak, a dzięki tej książce do nich powróciłem. Bardziej jest to jednak mieszanka przewodnika z literaturą podróżniczą - całkiem sporo poświęcone na przepisy (plus!) jak i na konkretne polecanki wraz z cenami, co się jednak może szybko zdezaktualizować... :) ale bardzo dobra lektura poza tym. Sporo historii i ciekawostek.

Niewątpliwie napisana przez miłośnika, co czuć. Do Malty i Gozo mam spory sentyment, fajnie było więcej poczytać - choć szkoda, że nie wpadłem na to przed wizytą, to jednak większość must-see punktów zaliczyłem i tak, a dzięki tej książce do nich powróciłem. Bardziej jest to jednak mieszanka przewodnika z literaturą podróżniczą - całkiem sporo poświęcone na przepisy (plus!)...

Muszę przyznać, że o Malcie niewiele wiedziałem, o wyspie Gozo zgoła nic... A o wyspie tej właśnie (7 na 15 km) ile można ciekawego powiedzieć... Autor wybrał formę spacerów, preferuje chodzenie pieszo. Można powiedzieć oryginał, pozytywnie zakręcony - muzułmanin pijący wino i uwielbiający zwiedzanie kościołów, wegetarianin nienawracający innych na swoją kulinarną szajbę - nie je mięsa, ale pisze, jakich dobrych dań mięsnych warto spróbować (jeśli nie jest się wege - akceptuje że większość nie jest)...
Książka, którą czyta się z przyjemnością (oprócz bardzo smutnego fragmentu o bezsensownych polowaniach na ptaki - zresztą to problem nie tylko Malty, lecz paru innych krajów). Połączenie opisów architektury, zwyczajów, kuchni (dużo! - z gotowymi przepisami) i historii Malty. Jak się okazuje Napoleon uchodzący za "siewcę postępu" dla nich był najgorszym okupantem, a jego pogromcy Anglicy budzą sympatię - i wpłynęli na rozwój Malty. Maltę włączono do UE razem z Polską i kilku innymi krajami 1.5.2004, ale kto z nas wie, że przeszła okres komunizującego autorytaryzmu zapatrzonego w Libię Kadafiego? Ale streszczał nie będę, polecam przeczytać. :)

Muszę przyznać, że o Malcie niewiele wiedziałem, o wyspie Gozo zgoła nic... A o wyspie tej właśnie (7 na 15 km) ile można ciekawego powiedzieć... Autor wybrał formę spacerów, preferuje chodzenie pieszo. Można powiedzieć oryginał, pozytywnie zakręcony - muzułmanin pijący wino i uwielbiający zwiedzanie kościołów, wegetarianin nienawracający innych na swoją kulinarną szajbę -...

Świetny przewodnik, kawał dobrej roboty :) bardzo lubię tę serię, jutro lecę na Maltę, na pewno przejdę się po Gozo śladami autora. Po cichu, bo tak lubię.

Świetny przewodnik, kawał dobrej roboty :) bardzo lubię tę serię, jutro lecę na Maltę, na pewno przejdę się po Gozo śladami autora. Po cichu, bo tak lubię.

Czytałam tę książkę podczas pobytu na Malcie. I serdecznie polecam ją tym, którzy takie wakacje na Malcie planują. Dzięki tej książce można dowiedzieć się o wielu ciekawostkach i faktach historycznych, przez co zwraca się uwagę na rzeczy, które normalnie byłyby przez nas pominięte. Przytoczę jedną historię - otóż spacerując po Gozo, spotkaliśmy w krzakach mężczyznę z bronią w ręku, który podejrzliwie na nas patrzył. Gdyby nie ta książka, pewnie bym się bardzo wystraszyła. Autor napisał książkę w taki sposób, że aż się chce być na Gozo i chodzić po opisanych przez niego trasach.

Czytałam tę książkę podczas pobytu na Malcie. I serdecznie polecam ją tym, którzy takie wakacje na Malcie planują. Dzięki tej książce można dowiedzieć się o wielu ciekawostkach i faktach historycznych, przez co zwraca się uwagę na rzeczy, które normalnie byłyby przez nas pominięte. Przytoczę jedną historię - otóż spacerując po Gozo, spotkaliśmy w krzakach mężczyznę z bronią...

Zacząłem czytać książkę Kalwasa w czasie krótkiej wyprawy na Maltę, skończyłem po jej zakończeniu. Ciekawy jest życiorys autora, był jednym ze scenarzystów serialu 'Kiepscy', przeszedł w pewnym momencie na islam, zamieszkał w Egipcie, o którym napisał kilka ciekawych książek, potem musiał stamtąd wyjechać, bo władze egipskie patrzyły się na niego koso. Osiedlił się wtedy wraz z rodziną właśnie na Gozo, drugiej co do wielkości wyspy na Malcie.

Ta książka jest hołdem dla Gozo, subiektywnym przewodnikiem pełnym prywatnych wtrętów Kalwasa, który pisze: „Traktuję Gozo bardzo poważnie jako moją nową ojczyznę, a nawet więcej: jako mój nowy dom, starałem się więc włożyć w tę opowieść całe serce.” W efekcie dostajemy taki miszmasz, z jednej strony szczegółowe objaśnienia, co należy zobaczyć, polecenia najlepszych knajp i hoteli. Z drugiej strony mamy wiele rozważań o historii i teraźniejszości Gozo i Malty. I jeszcze trochę przepisów na lokalne potrawy, czasami zmodyfikowanych przez Kalwasa, twierdzi on, że są proste, mam inne zdanie...

Trzeba powiedzieć, że Gozo jest mała: „Wyspa ma 15 kilometrów długości w najdłuższym miejscu i 7 szerokości”. Autor ją przemierza na piechotę, bo uwielbia spacerować i zachęca do tego czytelników. No cóż, w czasie swojej wyprawy na Maltę spędziłem na Gozo pół dnia i niezbyt mnie urzekła: sucho tam, gorąco, piaszczyście, mało zieleni, tylko plaże są fajne; spacer w takim upale mało jest ciekawy. Niemniej takie naskórkowe obserwacje mogą być bardzo mylące...

Bardzo ciekawe są opowieści Kalwasa o historii i teraźniejszości Malty pisze na przykład, że głównym budulcem na wyspach jest żółty piaskowiec: „cała historia Malty jest wyryta w żółtym kamieniu. To najstarszy w Europie sposób budowania, uznany przez UNESCO za część dziedzictwa ludzkości.” Takich ciekawostek znajdziemy w książce więcej.

Nie ukrywa Kalwas ciemnych stron Malty: narodową pasją jest polowanie na ptaki, których corocznie zabija się setki tysięcy. W efekcie na wyspach nie ma żadnych ptaków, kompletna cisza, straszne.

Niemniej to pogodna opowieść z życia kraju śródziemnomorskiego, gdzie jest spokojnie, słonecznie, życie toczy się niespiesznie, a ludzie potrafią się cieszyć każdą chwilą.

Bardzo polecam lekturę tej książki jeśli wybieracie się na Maltę, a zwłaszcza na Gozo.

Zacząłem czytać książkę Kalwasa w czasie krótkiej wyprawy na Maltę, skończyłem po jej zakończeniu. Ciekawy jest życiorys autora, był jednym ze scenarzystów serialu 'Kiepscy', przeszedł w pewnym momencie na islam, zamieszkał w Egipcie, o którym napisał kilka ciekawych książek, potem musiał stamtąd wyjechać, bo władze egipskie patrzyły się na niego koso. Osiedlił się wtedy...

Bardzo dobrze się czyta. Dzięki autorowi za tydzień lecę na Maltę i od razu płynę na Gozo :)

Bardzo dobrze się czyta. Dzięki autorowi za tydzień lecę na Maltę i od razu płynę na Gozo :)

Bardzo dobrze zbalansowany przewodnik! Pozbawiony dłużyzn, daleki od sztampy i rutyny, przypominający zapiski piechura-gawędziarza, wreszcie: sprawiający, że chce się lecieć na Gozo!

Bardzo dobrze zbalansowany przewodnik! Pozbawiony dłużyzn, daleki od sztampy i rutyny, przypominający zapiski piechura-gawędziarza, wreszcie: sprawiający, że chce się lecieć na Gozo!

Nie najgorzej się czytało. Może trochę bardziej spacerownik niż obraz reportażowy wyspy.
Niemniej jednak warto.

Nie najgorzej się czytało. Może trochę bardziej spacerownik niż obraz reportażowy wyspy.
Niemniej jednak warto.

Wspaniała książka! Napisana przepięknym językiem, tchnąca miłością do ludzi, zwierząt, natury i życia. A przy tym będąca naprawdę praktycznym przewodnikiem po Gozo, ukazująca mnóstwo wartych odwiedzenia, a nieoczywistych miejsc. Smakoszy zainteresują bardzo liczne rekomendacje kulinarne, a miłośnicy historii znajdą w niej bardzo ciekawy, a przy tym przystępnie opowiedziany wykład na temat dziejów Malty i Gozo.

Wspaniała książka! Napisana przepięknym językiem, tchnąca miłością do ludzi, zwierząt, natury i życia. A przy tym będąca naprawdę praktycznym przewodnikiem po Gozo, ukazująca mnóstwo wartych odwiedzenia, a nieoczywistych miejsc. Smakoszy zainteresują bardzo liczne rekomendacje kulinarne, a miłośnicy historii znajdą w niej bardzo ciekawy, a przy tym przystępnie opowiedziany...

Super pozycja przed wyjazdem. Gozo opisane barwnie i ze wszystkimi szczegółami. Większość turystów raczej skupia się na ,,siostrze", jednak w książce o samej Malcie turystycznie bardzo mało.
Gozo okazuje się ucztą dla oczu i ukojeniem dla nerwów, bo jest tam tak spokojnie i kolorowo, że Malta nagle traci wiele ze swojego uroku. Więc, gdy pozna się już Vallettę i inne turystyczne atrakcje, warto popłynąć na Gozo i chodzić, chodzić i jeszcze raz chodzić. I delektować się przyrodą, ciszą i barwami wyspy.

Super pozycja przed wyjazdem. Gozo opisane barwnie i ze wszystkimi szczegółami. Większość turystów raczej skupia się na ,,siostrze", jednak w książce o samej Malcie turystycznie bardzo mało.
Gozo okazuje się ucztą dla oczu i ukojeniem dla nerwów, bo jest tam tak spokojnie i kolorowo, że Malta nagle traci wiele ze swojego uroku. Więc, gdy pozna się już Vallettę i inne...