Rozczarowana jestem. ;x Spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Strasznie mnie irytowała główna bohaterka. Ten jej egoizm. Każdy z nas jest mniej lub bardziej egoistą ,ale bezprzesady. Tylko ja i ja. A druga osoba to co, śmieć, nic nie czuję. Również mnie irytowało to jak traktowała matką. Rozumiem rózwód rodziców, silne przeżycie... Wiem coś o tym, moi rodzice również się rozstali. Nie powinna tak traktówać swojej mamy. Ona się starała być dobrą matką. Ma prawo do pełnia błedów, słabości. Nikt nie jest idealny. Nie mogła zrozumieć tego, że nie tylko ona jako dziecko ma prawo do błędów, ale także człowiek, który jest dorosły. A już miała te 16-18 lat. A zachowywała się jak mała gówniara co poprostu wszystko ma się krecić wokół niej. A jeszcze ta fascynacja Marilyn. Była to jakaś totalna obsesja. Nikt o zdrowym rozumie takby nie postępował. Możliwe, że wpłyneła na to,że ojciec jej nie akceptował. No to jest straszne. Ojciec traktował ją jak nie potrzebną rzecz. ;x Podobało mi się to,że nie było tylko przedstawione schudłam 2 kg, moje ciało nadal jest do bani, ale także to co spodowało została anorektyczką. Brakuje mi opisu tego jak wyszła z tej anoreksji. To nie takie proste, trzeba poświecić sporo czasu a i tak nie raz jeszcze się upada.
Nie podobało mi się to, że sprzedawała narkotyki innym. Przez nią inne osoby wpadały w to bagno. Sprzedawca jest świadomy tego, że kolejne rybki wpadną w ten syf. Zarabiać kasę na czyimś nieszczęściu ;x A i jeszcze jeden plus ten ksiązki podobały mi się nie które jej przemyślenia. Były bardzo ciekawe.
Interesuje mnie temat anoreksji ale ta książka kompletnie nie spełniła moich oczekiwań. Więcej się do wiem z bloga jakieś anorektyczki niż z tej ksiązki. Tyle ile wiedziałam do tej pory o anoreksji to nadal tyle wiem. Mam wrażenie, że ta anoreksja to tylko tło tej książki a głownym tematem jest relacje z ojecem i jak wpłyneły na nią. Nie jako pocześci anorektyczki rozumiem bardzo dobrze. Wiem co to jest patrzeć na jedzenie krzywym okiem, wciskać na siłe, które ma mdły smak. Czasami mam właśnie taki stan. Totalnie jedzenie nie sprawia mi przyjemnosci. Nie wiem z czego to wynika. Na szczeście po jakimś czasie mi to przechodzi. Znowu wracam do normalnego jedzenia. Czuje przyjemnosc z jedzenia.

Rozczarowana jestem. ;x Spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Strasznie mnie irytowała główna bohaterka. Ten jej egoizm. Każdy z nas jest mniej lub bardziej egoistą ,ale bezprzesady. Tylko ja i ja. A druga osoba to co, śmieć, nic nie czuję. Również mnie irytowało to jak traktowała matką. Rozumiem rózwód rodziców, silne przeżycie... Wiem coś o tym, moi rodzice również się...