Książkę Pauliny Dąbrosz-Drewnowskiej można zasadniczo podzielić na dwie części. Pierwsza z nich koncentruje się na obrazie Księstwa Warszawskiego i jego warstwie administracyjnej oraz generalicji stojącej u władzy. Wizerunek państwa jest tutaj kreowany gównie na podstawie relacji i wspomnień rezydentów francuskich przebywających w Warszawie. Druga część koncentruje się już na społecznym obrazie państwa. Autorka przedstawia jak w oczach francuskich żołnierzy prezentowały się przemierzane przez nich ziemie polskie, jak wyglądały ich stosunki ze szlachtą, chłopami czy żydami. Dobre wrażenie sprawia bibliografia. Autorka sięgnęła do źródeł rękopiśmiennych znajdujących się we francuskich, niemieckich i polskich archiwach, do tego dochodzi francuska prasa oraz około osiemdziesięciu źródeł drukowanych. Niestety, praca zawiera szereg drobnych wpadek czy cyfrówek, które obniżają wartość książki (donacja dla I. Zajączka, pominięcie departamentu poznańskiego przy opisywaniu administracji Księstwa czy Hieronim wydający bale w maju 2012 r. itp.). Wielkim fanem stylu autorki chyba też nie zostanę. Momentami drażniło mnie trochę rozwlekłe pisanie, jak w podrozdziale o żydach, gdzie czytelnik dowiaduje się co wyznawcy judaizmu robili w Rzeczypospolitej w XVI i XVII wieku. Podsumowując, książka poprawna, ale korekta się nie popisała. Zabrakło chyba również tego, aby przed drukiem pracę przeczytał ktoś zaznajomiony z epoką, który pomógłby wyłapać błędy.

Książkę Pauliny Dąbrosz-Drewnowskiej można zasadniczo podzielić na dwie części. Pierwsza z nich koncentruje się na obrazie Księstwa Warszawskiego i jego warstwie administracyjnej oraz generalicji stojącej u władzy. Wizerunek państwa jest tutaj kreowany gównie na podstawie relacji i wspomnień rezydentów francuskich przebywających w Warszawie. Druga część koncentruje się już...