Była sobie raz pisarka mieszkająca na wsi i wymyślająca dzieciom opowieści. Pewnego dnia, kiedy rozkoszowała się urokami przyrody, przyszedł syn sąsiadów i poprosił o bajkę o krasnalach. Wena jednak nie mogła przyjść, autorka nie wiedziała, co napisać, a do tego wszystko w otoczeniu przeszkadzało: ryczące krowy, kwiczące świnie, szczekające psy, ale znalazło się miejsce bardzo ciche i piękne. W ogródku z makami narratorka spotyka biegający po grządce mak, który okazuje się być prawdziwym krasnalem o imieniu Hałabała. Mały bohater opowiedział jej swoje niezwykłe przygody. Było ich bardzo wiele i pisarka wszystkie je opowiedziała dzieciom - tak zaczyna się wprowadzenie do książki, która ma przekonać małych czytelników o tym, że historie, które usłyszą, są prawdziwe (chwyt dość popularny w literaturze i doskonale sprawdzający się w książkach dla dzieci).
Razem z krasnalem Hałabałą poznajemy zwyczaje zwierząt, dowiadujemy się, że pewne ptaki odfruwają na zimę do cieplejszych krajów, a inne zwierzęta zapadają w zimowy sen. Mały bohater pokazuje nam świat zwierząt aktywnych w dzień i tych żerujących w nocy, gromadzących zapasy i opychających się ponad miarę, by przytyć przed zimą, pięknie śpiewających i wielu innych. Proste przygody krasnala Hałabały pokazuję dzieciom, jak ważne jest wybaczanie, zrozumienie, akceptacja, pomoc.
Opowiadania są zabawne, a przygody małego bohatera nie zawsze przebiegają zgodnie z jego planem, przez co nie udaje mu się przyjęcie zrobione późną jesienią, nie udaje mu się wybrać na spacer z borsukiem, którego lubi, nie potrafi gniewać się na słowika za opuszczoną ucztę, przegrywa zakład, nie udaje mu się podróż za morze.
Niewielka książeczka pełna jest ciepłych, lekkich i zabawnych opowieści o bohaterze uczącym się otoczenia. Zabranie małych czytelników w świat zwierząt i magicznych postaci sprawia, że opowieści poruszają wyobraźnię. Jaki był ten bohater? Dlaczego mieszkał w lesie i rozmawiał ze zwierzętami? Dlaczego boi się baby Saby? Czy zimą naprawdę można znaleźć kwiaty? To jedynie nieliczne pytania, które padną z ust dzieci słuchających opowieści o przygodach. Poza pozorną lekkością autorka zabiera nas w świat relacji zwierząt i krasnala, pokazuje różne sposoby widzenia otoczenia, odmienne charaktery, dzięki czemu książeczka będzie interesującym wstępem do rozmów o dziecięcej codzienności.
Wielkim plusem publikacji są jej rozmiary. Książeczkę wielkości trzydziestodwukartkowego zeszytu można zmieścić do torebki lub plecaka i wyruszyć z nią na spacer do lasu lub parku lub po prostu piaskownicy. Żywy język (użyta strona czynna), łatwe słownictwo sprawiają, że przygody krasnala czyta się bardzo szybko. Lekka stylistyka znana nam z dawniejszych magicznych opowieści pozwalają przenieść się z dzieckiem do świata magicznego, nasączonego niezwykłością, ale zrozumiałego. Niedługie opowieści zachęcają małych czytelników do podejmowania samodzielnych prób czytania. Książkę wzbogacono prostymi ilustracjami Zdzisława Witwickiego.
Książkę polecam przedszkolakom oraz uczniom pierwszych klas szkoły podstawowej.

Była sobie raz pisarka mieszkająca na wsi i wymyślająca dzieciom opowieści. Pewnego dnia, kiedy rozkoszowała się urokami przyrody, przyszedł syn sąsiadów i poprosił o bajkę o krasnalach. Wena jednak nie mogła przyjść, autorka nie wiedziała, co napisać, a do tego wszystko w otoczeniu przeszkadzało: ryczące krowy, kwiczące świnie, szczekające psy, ale znalazło się miejsce...