Szukając materiałów do licencjatu, natrafiłem na tę niewielką książeczkę, której tematyka przynajmniej pokrewnie przystaje do tematu mojej pracy. Jak w tytule, ma ona podejmować tematykę wykorzystywania gier w procesie kształcenia.

I, rzecz jasna, podejmuje, choć może nie z tak dobrym skutkiem, jakbym tego chciał. Pierwszą rzeczą, która rzuciła mi się w oczy podczas czytania, było całe mnóstwo przypisów i odniesień do prac naukowych i popularnonaukowych (choćby do książki Krzysztofa Gonciarza). I nie byłoby to takie złe, w końcu taki urok tego gatunku, jednak… zdaje mi się, że przypisy te były tu wstawiane na siłę. W niektórych miejscach trudno o akapit, który by się bez nich obył, zwłaszcza we wstępie. Tym bardziej że są to przypisy dotyczące najbardziej podstawowych rzeczy.

I przy podstawowych rzeczach na chwilę zostanę. Autor bardzo często powtarza to, co średnio wykwalifikowany pedagog powie bez zastanowienia: że gdy nie są takie złe, że trzeba je zrozumieć, a nie z nimi walczyć, że można wykorzystać je na niektórych zajęciach i zainteresować w ten sposób uczniów. I można to uznać za streszczenie tej pozycji.

Autorskie badania zamieszczone w książce nie wnoszą do dyskursu nic nowego i odpowiadają na pytania typu: „co nauczyciele sądzą o grach komputerowych?”, zamiast podejmować wątki w stylu: „w jaki sposób wykorzystać je w nauce?”. I choć mamy tu trochę teorii na temat tego, jak to zrobić (okraszonej stwierdzeniami pokroju: „nauczyciel powinien być rzetelny i znać się na komputerze”),jedyny realny przykład wykorzystania gier w trakcie zajęć w szkole lub pracy domowej pojawia się na końcu i dotyczy gry „Emergency” – czyli swoistego symulatora straży pożarnej.

Podsumowując, nie jest to pozycja wybitna. Z pewnością nie wnosi nic nowego, a jedynie przemawia za tym, co już powszechnie wiadomo. Jeśli jakiś nauczyciel szuka sposobu na to, by urozmaicić swoje zajęcia, tutaj go nie znajdzie. Cztery na dziesięć gwiazdek.

Szukając materiałów do licencjatu, natrafiłem na tę niewielką książeczkę, której tematyka przynajmniej pokrewnie przystaje do tematu mojej pracy. Jak w tytule, ma ona podejmować tematykę wykorzystywania gier w procesie kształcenia.

I, rzecz jasna, podejmuje, choć może nie z tak dobrym skutkiem, jakbym tego chciał. Pierwszą rzeczą, która rzuciła mi się w oczy podczas...